vera🍃

" ชื่อโรฮาน ยินดีที่ได้รู้จักนะ!!! "
" ส่วนเจ้านี่ชื่อราวีโอลี่ เป็นผลงานชิ้นเอกชิ้นแรกของฉันเอง " *พูดถึงหินติดโบว์*
#Mgr_commu
•~17ปี (เกิด30 ตุลาคมค่ะ☺️)
• ปีกลาง
•ธาตุพรสวรรค์+ธาตุเอก : ดิน
** ตัวละครมีอาการหลอกตัวเองว่าสร้างหินให้มีชีวิตได้แต่ไม่มีพิษภัยคับ จะมาพูดคุยกับน้องหรือมาพูดคุยกับหิน(?) ก็ได้ทั้งนั้นมาเป็นเพื่อนกันเถอะ🪨

DOC : docs.google.com/document/d/1...

ลอบมองสมุดที่เมลหยิบขึ้นมา...โอ้😶 หรือว่า..

จะทำตามที่บอกเมื่อครู่สินะ📘✨

"...ไม่ใช่ยิ้มแก้มปริ แต่คงเป็นยิ้มปากฉีกถึงหูแทนแล้วล่ะ" เวรายกมือปิดรอยยิ้มที่กลั้นไม่อยู่

ถ้าเมลชวนเขียนละก็ทาเลียสต้องตอบรับแน่ๆ เธอมั่นใจว่าจะเป็นแบบนั้น🤭

"งั้นจ่ายเงินกันค่ะ" คิกคักเบาแล้วเดินนำไปหาคุณตาเจ้าของร้าน วางของลงบนเคาน์เตอร์แล้วจ่ายเงินตามเสตป พอรับเงินทอนเสร็จก็ค่อยเขยิบให้เมลเข้ามาจ่าย~

เมลที่ดูสุขุมมองเผินๆแล้วเหมือนจะมีมุมที่โตกว่า แต่ทาเลียสเองก็มีส่วนที่เอาใจใส่เกินตัว พี่น้องที่เติมเต็มส่วนที่ขาดหายให้กันและกันอย่างอบอุ่น เวรายิ้มน้อยๆเมื่อฟังเรื่องเล่าของแฝดอีกคน และพยักหน้าเบาๆอย่างเห็นด้วย

"ถ้าเขาได้ยินคงดีใจจนยิ้มแก้มปริแหงเลยค่ะ" เอ่ยขำขันเบาพร้อมกับเดินตามหลังเมลไปด้วย

หลังจากกวาดสายตาส่องสินค้าใหม่ที่ยังไม่ค่อยแตะตาพอก็หันมาใส่ใจกับเมลที่กำลังเดินดูบ้าง
+

"ของข้ามีเท่านี้ค่ะ" หันมาชูของในมือทั้งสองให้ดู✨ หมึกขวดขนาดกลางและกระดาษไซส์มาตรฐานจำนวนประมาณนึงไม่หนานัก คงเป็นคนที่ไม่ได้นิยมซื้อของตุนในจำนวนมากเท่าไหร่

"ท่านอยากดูอะไรเป็นพิเศษไหมคะ" ยิ้มถามหันซ้ายแลขวามองดูสินค้าอื่นๆบนชั้นวาง สอดส่องด้วยว่ามีสินค้าใหม่ๆเข้ามาบ้างรึเปล่า (,,•ᴗ•)🌸

หัวเราะคิกคักเบากับท่าทีของเมล พอได้ยินแบบนั้นก็อมยิ้มพยายามนึกถึงอีกมุมนึงของพี่ชายบ้าง ..ฮืม~ ก็เหมือนจะมีอยู่นะ

"งั้นลองเล่าส่วนที่ดีของเขาบ้างสิคะ" ว่าพลางเดินตรงไปทางชั้นวางอุปกรณ์ และยื่นมือหยิบขวดหมึกเรียบๆมาอันนึง ก่อนจะเดินไปอีกมุมนึงเพื่อหยิบกระดาษมาอีกห่อนึง ราวกับเป็นสินค้าที่เล็งซื้อไว้อยู่แล้ว
+

"ถึงท่านพี่จะชอบทำหน้าเคร่งขรึมตลอดแต่จริงๆแล้วใจดีและตามใจคนมากเลยล่ะ" ยิ้มแหะ หรือโดนตามใจเฉพาะตนเองที่เป็นน้องสาวกันนะー? เมื่อเดินมาถึงหน้าร้านก็เคลื่อนมือมาผลักประตูเข้าไป แอ๊ด~

ภายในร้านเต็มไปด้วยตู้และชั้นวางที่ถูกประดับด้วยอุปกรณ์เขียนอย่างแน่นหนา รวมถึงกระดาษ สมุด และกล่องเก็บอุปกรณ์ด้วย ดูเป็นร้านที่ครบครันมากๆเลยล่ะ สมกับเป็นร้านเครื่องเขียนที่อยู่ในเขตสถานศึกษา📝🌟

เห็นว่าเพื่อนสนใจกับวิธีที่เสนอไปก็ยิ้มบางพยักหน้าหงึกๆ ต้องได้ผลลัพธ์ที่ดีแน่ๆเลยล่ะ

"ถ้าเจอกันบ่อยทำเป็นบันทึกลงสมุด แล้วแลกกันเขียนก็ได้นะคะ" จดหมายในรูปแบบสมุดบันทึก..แค่ฟังก็น่าสนุกแล้ว✨

เดินคุยมาพักนึงจนเริ่มเห็นร้านเครื่องเขียนไม่ไกลจากสายตานัก แถมในร้านเหมือนคนกำลังโล่งด้วย ดีจัง~จะได้ค่อยๆเดินดูของ

"ค่ะ ห่างกัน4ปี สนิทมากๆเลย" ยกมือชู4นิ้ว✌️✌️✨
+

"กำลังโตน่ะ" #mgr_commu

แต่ถ้ามารู้ทีหลังคงรู้สึกแย่ มือแตะคางนึกย้อนถึงสมัยที่หัดเรียนตัวหนังสือใหม่ๆ

"..จริงๆข้าเคยเรียนมาก่อนหน้านิดหน่อย ตอนนั้นข้าชอบเขียนจดหมายให้พี่ชายล่ะค่ะ เริ่มจากคำสั้นๆง่ายๆ" เธอเริ่มเล่าไปเดินไป ผู้คนตามทางเดินไม่เยอะจึงเดินไม่ลำบากนัก

"พอได้ผลัดกันเขียนอ่านแล้วทั้งสนุกและได้ศัพท์ใหม่ๆเพียบเลยค่ะ" ฉีกยิ้มน้อยๆ พอย้อนนึกถึงสมัยนั้นก็ชวนคิดถึงจัง

"ท่านเคยเขียนให้ทาเลียสไหมคะ?"

ได้ยินคำตอบที่เธอเคยถามก่อนหน้าก็หันมาฟัง เกือบลืมไปแล้วว่าเคยถามทิ้งไว้(⁠・ᴗ⁠・⁠ ) 💦

"เห~ ท่านดูจะชอบงานปักเย็บเอามากๆเลยนะคะ" ฟังแล้วก็คลี่ยิ้มตาม เห็นความมุ่งมั่นแล้วชื่นใจจัง✨ ในระหว่างที่เมลฝึกเย็บผ้า..ตอนนั้นเวราก็คงสนุกกับการฟันดาบ พอนึกภาพแล้วคนละขั้วเลยทีเดียว

พออีกฝ่ายถามกลับก็ยิ้มนิ่งๆ พลางคิดในใจว่าควรบอกตามตรงว่าเคยเรียนมาก่อนจะดีไหมนะ..
+

"เข้าใจแล้วค่ะ ยังไงข้าก็เดินผ่านตรอกนี้บ่อยอยู่แล้ว" ฉีกยิ้มตอบ การไตร่ตรองคิดก่อนซื้อก็จำเป็นอย่างที่อีกฝ่ายว่า ไว้ถ้านึกอยากซื้อจริงๆก็ค่อยกลับมาซื้อก็ได้

"งั้นไปกันไหมคะ?" ว่าพลางสาวเท้าไปที่ทางออก ยืนมือผลักประตูร้านสัมผัสได้ถึงความชื้นของอากาศด้านนอกเบาๆ ..และดูเหมือนฝนจะหยุดแล้วล่ะ✨

เวรายิ้มพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะเอนตัวเข้าไปใกล้ๆและเงี่ยหูฟังเมื่อเมลพูดด้วยเสียงค่อย

ใจนึงอยากขายแต่อีกใจนึงก็เข้าใจว่าเป็นของฟุ่มเฟือยสินะ เธอยิ้มมุมปากอดที่จะเอ็นดูกับท่าทีของอีกฝ่ายไม่ได้

ถ้าเป็นเวราปกติคงหยอกเล่นกับความย้อนแย้ง แต่เห็นสีหน้าที่จริงจังของเมลแล้ว..คงต้องเป็นข้อยกเว้นแล้วล่ะ(?)
+

เมื่อเห็นเมลเสนอขายสินค้าก็อุบยิ้มก่อนจะหัวเราะคิกคักเบา อยู่กับเพื่อนสาวทีไรโดนทักชวนให้ซื้อของตลอดเลยแฮะ รูมเมทก็คนนึงแล้ว~

"ฮะๆ จริงๆข้าก็สนใจนะคะ แต่ถ้าเอาไปใช้มันต้องเปื้อนแหงเลยค่ะ" ปักสวยทั้งทีจะให้เอาไปเช็ดหน้าเช็ดมือก็ยังไงอยู่ คงนึกเสียดายจนไม่ได้ใช้แหง

"หรือท่านพอจะมีคำแนะนำไหมคะ?" ว่าใช้ยังไงให้ถนอมผ้ามากที่สุด 😶✨

"ข้าเอาใจช่วยฝั่งตัวเอกนะคะ แต่ก็อดที่จะใส่ใจตัวร้ายไม่ได้เหมือนกัน"

"..และตัวร้ายเองก็มีเหตุผลมากพอที่จะได้รับบทนั้น" อาจเป็นเพราะมนุษย์ไปรุกรานหรือทำอะไรให้ไม่ชอบใจก็ได้นี่นา เพราะงั้น..อัศวินเองก็คงเป็นตัวร้ายสำหรับมังกรเช่นกัน

พูดจบประโยคก็ยกยิ้ม ก่อนจะส่งแววตาที่แลดูสนอกสนใจกับคำตอบของอีกฝ่าย ..หัดปักมานานแล้วนี่เอง🌸✨ ลายดอกไม้ก็เป็นหนึ่งในลายที่เธอเองก็ชอบเหมือนกัน—
+

"โนนาผมยาวขึ้นรึเปล่านะ"

"จริงหรอ!? หนูถึงว่าผมชอบไปเกี่ยวกับกิ่งไม้ประจำเลย"

"มานี่มา"

เซปค่อยๆ สางผมที่ยุ่งเหยิงของน้องสาวอย่างใจเย็น จากนั้นแบ่งถักเปียให้ทีละข้าง

"พี่เซปถักเก่งจัง หนูไม่ถนัดเลย!"

"โนนาผมหนามาก ก็เลยต้องแบ่งถักทีละข้าง เลยไม่เหมือนใครเขา.. "

"แต่หนูชอบแบบนี้มากกว่า!"
สาวน้อยหัวเราะร่าอย่างมีความสุข

#Mgr_commu

🍯👩‍🦳 [คุณเมดฮาดาราห์]
"มีคนได้น้ำผึ้งมาเยอะเชียว ดีจริง"
"คงสร้างเมนูที่แสนอร่อยออกมาได้แน่ค่ะ"
#Mgr_commu #Mgr_summerss1 #Mgr_minievent

(มาแบบดีเลย์มาก---)

มีเรียม: แครอทหลังสวนออกดอกด้วยล่ะค่ะ

/ไว้ห้องครัวดีมั้ยนะ()
🥕🥕🥕🌼🌼

#Mgr_commu #Mgr_summerss1

เวราที่กำลังเพลิดเพลินกับการชมงานปักผ้าไม่ได้รู้ว่าเวลาผ่านไปมากน้อยแค่ไหน เมื่อถูกถามก็หันไปทางที่ต้นเสียงและยกยิ้มพยักหน้าหงึกๆ

"ถึงจะได้รับบทเป็นตัวร้ายอยู่บ่อยๆ แต่มันมีเสน่ห์ในสายตาข้ามากเลยล่ะค่ะ" พูดจบประโยคก็ผละมือออก เปลี่ยนมาชี้ผ้าปักที่วางโชว์ไว้อยู่

"แล้วท่านล่ะ มีลายที่ชอบในนี้ไหมคะ?" มีหลากหลายขนาดนี้ต้องโดนซักอันบ้างแหล่ะ ' ')✨

ทั้งหลากสีสันและหลากลายจนดูละลานตาไปหมด เวราอมยิ้มน้อยๆดูจะชื่นชอบพอตัว

"..ทำยังไงถึงทำงานได้ละเอียดขนาดนี้นะ?" มือลูบคางกวาดสายตาไล่มองผลงานที่วางเรียงรายให้เชยชม จนมาหยุดกับผ้าผืนนึงที่มีลายมังกรจิ๋วๆปักไว้อยู่

สายตาของเวราแวววับราวกับกำลังประทับใจกับผลงานตรงหน้า..✨

"เท่ดีแฮะ" เอานิ้วมาลูบลายปักเบาๆ สัมผัสได้ถึงความนูนแล้วรู้สึกดีไม่น้อย

"? เอ๊ะ ไม่เป็นไร..เอ่อ ได้ค่ะ?" อยู่ๆก็ตามมาทักเรื่องเมื่อครู่ก็ตกใจนิดหน่อย มือปัดๆว่าไม่เป็นไรจนกระทั่งอีกฝ่ายเดินกลับไปเปลี่ยนเสื้อก็เคลื่อนมือมาเกาแก้มหน่อย

หรือว่า..เมื่อกี้จะไม่เนียนกันนะ? คิดได้เช่นนั้นก็หัวเราะแหะๆออกมาเบาๆ นึกว่าจะลื่นไหลแล้วเชียว☺️💦 ว่าแล้วก็ผ่อนลมหายใจเบา ลงไปเดินเล่นชั้นล่างตามที่เมลบอกดีกว่า~

เมื่อลงไปถึงชั้นแรกที่เดินผ่านก่อนหน้าก็ค่อยๆเดินดูจากโซนปักก่อน
+

เธอยิ้มแป้นเหงื่อตก คิดๆๆหาเหตุผลล้านแปดเพื่อที่จะออกจากที่แห่งนี้ เอ่ออ...อ่าาา....

"...อ้ะ! ท่านจะเปลี่ยนเสื้อด้วยใช่ไหมคะ? งั้นข้าจะรอข้างนอกก่อนนะคะ~" หัวเราะแหะๆ~แล้วลุกขึ้นพรึ่บ! ยกนิ้วชี้ไปทางประตูเชิงว่าเดี๋ยวจะรอด้านนอกน้า แล้วเดินสวบๆออกไป~~🏃🏻‍♀️ᯓ

"...ขอบคุณนะคะ ไว้ข้าจะซักคืนให้" ฉีกยิ้มตอบก่อนจะหยิบมาสวมใส่ ขนาดกำลังดีเลยทีเดียว แถมยังอุ่นดีด้วย🔅

"ว่าแต่ทำไมท่านถึงเลือกทำงานที่นี่เหรอคะー-" ดึงๆเสื้อนิดก่อนจะหันไปสบตากับคู่สนทนาーที่กำลังจ้องมาที่ตน อะ..( °ᴗ°)

เวราคุ้นเคยกับบรรยากาศนี้ดี สายตาที่มองมาราวกับกำลังพินิจพิจารณาว่าจะเอาอะไรเติมแต่งกับไม้แขวนเสื้อคนนี้ดีนะ ใช่แล้ว เหมือนกับ...

สาวใช้ที่บ้านเลย! =͟͟͞(꒪ᗜ꒪ ‧̣̥̇)
+

"อะ.. งั้นเหรอคะ? ฮะๆๆ.." เห็นอีกฝ่ายขำออกมาก็เกาแก้มแค่นเสียงหัวเราะแก้เขิน ก่อนจะยื่นมือรับเสื้อคลุมแล้วปริบๆตามอง . .)

ถึงจะไม่อยากเข้าข้างตัวเองแต่ไม่ว่ายังไง.. เพื่อนคนนี้ดูจะเป็นห่วงเป็นใยมากเลยทีเดียว

เธอยิ้มผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ เพิ่งจะได้ทำความรู้จักกันเองแต่ก็ชวนให้รู้สึกอบอุ่นเหมือนกันแฮะ
+

"ตัวไหนงั้นเหรอ..?" ตาปริบๆ หรือว่า...เมลก็จะเปลี่ยนเสื้อด้วยสินะ! ก็ว่าอยู่ว่าไม่น่าจะมีแค่เราที่ตัวเปียก 😶✨

คิดได้เช่นนั้นก็มือแตะคางก้มเลือกเสื้ออย่างตั้งใจ ฮืม~.. เขียว น้ำตาล และสีคราม จะตัวไหนก็น่ารักเข้ากันหมดเลย

"..ข้าว่าท่านเหมาะกับตัวนี้นะ" ยิ้มร่าตอบชี้ไปที่เสื้อเอี๊ยมตัวสุดท้ายอย่างมั่นใจ🌟

(สนุกใหญ่เลยนะะ)
"เอ๋ แต่เดี๋ยวมันก็แห้งเอ—" จากที่จะได้ออกจากห้องกลายเป็นกลับเข้าห้องซะอย่างนั้น—

เวรานั่งลงบนเตียงและหยิบผ้าผืนเก่ามาซับผมอย่างว่าง่าย 😶.. เหลือบมองเพื่อนสาวที่กำลังจดจ่อกับเสื้อผ้าในหีบก็คิดอยู่ในใจว่าลืมของอะไรไว้ละมั้ง

จนกระทั่งมีเสื้อสามตัววางแผ่ไว้บนเตียงพร้อมกับคำถาม เอ..
+

ถ้าให้เดา...ห้องนี้ก็คงเป็นห้องพนักงานและเมลคงปักชุดนี้ด้วยตัวเอง เจ๋งไปเลยแฮะ เวรายิ้มจางๆออกมาก่อนจะโคลงหัวให้หยุดคิด และรีบเปลี่ยนชุดเพื่อไม่ให้เสียเวลาไปกว่านี้

ใช้เวลาไม่นานก็เปลี่ยนเสร็จเรียบร้อย มีเพียงผมที่ยังชื้นอยู่นิดหน่อยแม้จะคลายเปียออกแล้ว เธอพับเสื้อผ้าของตนรวมไปถึงผ้าเช็ดตัวมาพาดไว้ที่แขนเตรียมตัวออกจากห้อง

"ข้าเปลี่ยนเสร็จแล้วค่ะ" เอ่ยออกมาเคาะประตูด้วย ก๊อกๆ~

(นี่มัน อีเวนท์จับแต่งตัวー!?)

พยักหน้าหงึกๆเดินตามหลังขึ้นไปข้างบน ลอบมองห้องที่ดูเหมือนจะเป็นห้องนอน..? ก่อนจะยื่นมือรับผ้าจากเพื่อนสาว

"ขอบคุณนะคะ" โค้งหัวให้เล็กน้อย พอได้ผ้าไว้เช็ดตัวก็อดยิ้มไม่ได้ อย่างกับรู้ใจแหน่ะว่าอยากซับผมที่ยังเปียกอยู่

เธอรอให้อีกฝ่ายออกจากห้องก่อนจึงค่อยคลี่เสื้อที่ได้มาดูที ..น่ารักจัง มีปักบนเสื้อด้วย
+

ตอนนั้นเป็นช่วงแรกๆที่เริ่มบินคล่องแล้ว

"แต่กลับกันข้ายังไม่ถนัดเวทด้านอื่นเท่าไหร่ พอคิดว่าตอนนี้มาถึงครึ่งทางของหลักสูตรการเรียนแล้วก็หวั่นๆอยู่เหมือนกันนะคะ" ยิ้มผ่อนลมหายใจเบา~ เรียนจบไปจะได้ใช้เวทจริงมั๊ยน้า

คุยไปเดินไปแปปๆก็เหมือนจะใกล้ถึงจุดหมาย ชะเง้อมองร้านเยื้องๆด้านหน้าที่มีไหมและด้ายหลากสีสันวางเรียงรายกันประดับตรงขอบหน้าต่าง ใช่ร้านนี้รึเปล่า ' ')✨

โอ้..มีคนที่ไม่ชอบด้วยสินะ พอฟังแล้วก็ยิ้มแห้งแหะๆ แต่ตัวเองชอบก็ไม่ได้แปลว่าคนอื่นจะชอบด้วยนี่นา (•⁠ᗜ•⁠" )💦

"หวา.. แย่หน่อยนะคะ" น้ำเสียงแลดูเห็นใจปนเสียดายหน่อยๆ นึกในใจว่าพอจะมีวิธีที่ไม่ทำให้รู้สึกแย่กับการบินบ้างไหมนะ

"กว่าจะบินและลอยได้คล่องก็ใช้เวลาอยู่นะคะ น่าจะ..ก่อนหน้าหนาวปีที่แล้วที่เริ่มบินโดยไม่ใช้ไม้กวาด" ยกยิ้มนึกๆ ยังจำภาพที่ลอยจากด้านบนแล้วปาหิมะใส่เพื่อนได้อยู่
+

"ค่ะ สนุกมากเลย ..แล้วก็คงขาดมันไม่ได้ด้วย" คลี่ยิ้มตอบหัวเราะคิกคักเบา จะเรียกว่าผูกพันแล้วก็ว่าได้

"ตอนที่ใช้เวทลมและมองสิ่งต่างๆจากด้านบน เป็นภาพที่ข้าชอบมากเลยล่ะค่ะ" เมื่อมีคนเดินสวนมาก็ขยับกิ่งไปอีกข้างเพื่อไม่ให้ชน

"ทาเลียสเคยพาท่านขึ้นไปบินบ้างไหมคะ?"