vera🍃

🎁
ของขวัญ! ของขวัญ! ตื่นเต้นจัง
ให้อะไรดีนะ?
พวกอาจารย์เตรียมอะไรเป็นของขวัญกันบ้างเหรอ?

#Mgr_commu #Mgr_Birthdayfes1

#Mgr_Birthdayfes1

"เรียกได้ว่า..ไม่ถนัดดีกว่าค่ะ จริงๆข้าทำงานละเอียดอ่อนไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่" มือเกาแก้มหัวเราะแห้งแหะๆๆ.. ผลงานแต่ละชิ้นเรียกได้ว่าออกมาไม่เคยจะเป็นรูปเป็นร่าง

"...ข้าเคยปักดอกไม้แต่ถูกเข้าใจว่าเป็นพระอาทิตย์ด้วยล่ะค่ะ" มันผิดพลาดตรงไหนกันนะ.. (ᵕ—ᴗ—)🌸☀️??? ตวัดมือร่ายเวทลมให้ไม้กวาดขยับเคลื่อนไปพิงที่เดิม

เมื่อสัมผัสถึงน้ำหนักที่กดลงมาก็ค่อยบินลงพื้นอย่างนุ่มนวล ฟุ่บ~ เท้าแตะพื้นปุ๊บก็ค่อยคลายเวทลมอย่างช้าๆ

"งานปักเย็บสินะคะ" มือแตะคางนึก.. พอโดนทักแล้วชวนให้นึกถึงสมัยที่เพิ่งหัดเย็บเลย รอให้เพื่อนขยับตัวออกก่อนแล้วจึงค่อยผละตัวออกจากไม้กวาด
+

รับจ้าง...ปัดหิมะ? ได้ยินคำตอบของอาจารย์ปุ๊บตาเบิกกว้างปั๊บ ราวกับคาดไม่ถึง

นอกจากได้ฝึกใช้เวทแล้วยังได้รายได้อีก ต่อให้เก็บหลังละเหรียญแต่เอามารวมๆกันก็คงได้ไม่น้อยเลย..ทำไมนึกไม่ถึงกันนะ!

"...นั่นเป็นความคิดที่ดีมากเลยค่ะอาจารย์" ตาวาววับแลดูจะประทับใจสุดๆ ( ˚ ᵕ ˚)✨⊹₊ ดีจังที่ทักขอคำปรึกษา!

"ไว้ข้าจะแวะไปปัดหิมะที่โรงเรียนเป็นค่าไอเดียแล้วกันนะคะ~" ฉีกยิ้มตอบ~~

(อืมม... เป็นตัวของตัวเองดีที่สุดแล้วน่า ( ˊᵕˋ))

"เข้าใจแล้วค่ะ งั้นลงเสร็จแล้วเดินกันนะคะ" ขยับตัวลุกขึ้นยืนแล้วใช้เวทลมให้ไม้กวาดลอย ก่อนจะเหวี่ยงตัวนั่งคร่อมบนไม้กวาดอีกครั้ง วืด~ พร้อมร่อนลงแล้ว✨

เป็นงานย้อมผ้าจริงๆด้วย ฟังเผินๆดูเป็นงานที่ไม่ซับซ้อน แต่ก็คงมีความยากในแบบของมันแหล่ะนะ..น่าสนุกจัง😊✨

เมื่อเพื่อนทักเธอจึงลอบยิ้มออกมา เดิมทีตั้งใจพาลงข้างล่างเฉยๆแต่แรก แต่ในมุมมองอีกฝ่ายคงคิดว่าจะพาไปถึงที่หมายสินะ เวราหัวเราะคิกคักเบาๆออกมา
+

“เห…ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว กับฉันไม่เห็นยิ้มอย่างนั้นให้บ้างเลยอ่ะ( ；∀；)“
”ก็นายทำตัวไม่น่ารักเหมือนพวกเขานี่…(´･_･`) “

#MGR_commu

(พยักหน้าเห็นด้วย—🙂‍↕️)

หันมายิ้มตาปริบๆเมื่อได้ยินคำชวน( • ֊ •).. นอกจากงานที่ทำประจำแล้วก็เคยทำแต่เก็บพืชผลกับงานในครัว พอเป็นงานฝีมือแล้วแอบไม่มั่นใจนิดหน่อย ..แต่ขึ้นชื่อว่าโรงย้อมก็อาจจะเป็นงานย้อมผ้าก็ได้ด้วยนี่นา!

"ถ้าไม่ใช่งานทักษะข้าคิดว่าพอได้อยู่นะคะ?" หากถามว่าอยากไหม..ก็อยากนะ เพราะไม่เคยทำด้วย✨ เวราพยักหน้าหงึกๆตอบรับ

"งั้นขอลองแล้วกันค่ะ" เอื้อมหยิบไม้กวาดที่เพิ่งวางไปเมื่อครู่ ฮึ๊บ~

"ฮะๆ งั้นข้าจะรอนะคะ" แค่นเสียงหัวเราะตอบรับ ถึงจะไม่ได้เอ่ยสัญญาแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ.. แปลว่าอย่างน้อยก็วางใจในเวทของตนอยู่ล่ะนะ คิดเช่นนั้นก็อมยิ้มน้อยๆรู้สึกดีใจนิดหน่อย

เมื่อได้ยินที่เมลตอบก็นึกภาพตาม จะว่าไปงานย้อมและปักเย็บคงมีให้ทำเรื่อยๆตราบใดที่มีวัสดุให้ใช้ ต่างจากบันทึกบัญชีที่มาเป็นรอบๆ.. ได้ทำงานเต็มวันอยู่สองสามเดือนนี่คงเป็นประสบการณ์ที่ดูดีทีเดียว
+

"แต่ส่วนมากซ้อมเวทช่วงเช้าแล้วก็ทบทวนเนื้อหาเรียนช่วงบ่ายค่ะ บางวันก็มีไปยืมครัวอบขนมคั่นเวลา.." มือแตะคางนึก ไม่ได้มีงานอดิเรกที่เป็นชิ้นเป็นอันเท่าไหร่ด้วยสิ

"แต่ทำบ่อยๆแล้วเริ่มเบื่อน่ะค่ะ อาจารย์พอมีคำแนะนำในช่วงปิดเทอมนี้ไหมคะ?" ทำแต่อะไรที่จำเจแล้วเบื่อหน่อยๆล่ะ ( ˊᵕˋ)💦

ที่แท้พวกอาจารย์เองได้มีเวลาพักผ่อนในช่วงเวลานี้นี่เอง ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มน้อยๆออกมาดูสนุกที่ได้ฟังอาจารย์เล่า

"..จริงๆพอได้ปิดเทอมข้าก็ว่างขึ้นเยอะเลยล่ะค่ะ บางวันนี่ไม่รู้จะทำอะไรด้วย.." เกาแก้มหัวเราะแหะๆ
+

ภาพของเมืองที่สามารถเห็นได้ทั่วทุกทิศและไม่มีสิ่งใดบดบังใต้เท้า.. หากไร้พลังเวทคงไม่มีโอกาสได้สัมผัสถึงมุมมองนั้น

"ไว้ท่านพร้อมข้าจะค่อยพาไปแล้วกันค่ะ" อาจจะอีกปีหรือสองปี... ไม่รู้สิ แต่ต้องมีสักวันล่ะนะ 😊✨ เธอย่อตัวนั่งลงชมวิวไปพลางๆ

"ว่าแต่วันนี้ท่านมีแผนจะทำอะไหรือคะ?" หันมาถามพร้อมกับยิ้มน้อยๆ พอเข้าช่วงปิดเทอมเพื่อนๆทุกคนต่างมีงานหรือกิจกรรมกระจัดกระจายกันไปหมด

เวราหลุดหัวเราะพรวดออกมาทันทีเมื่อเมลตอบมาอย่างไม่อ้อมค้อม ยื่นมือเอื้อมจับด้ามไม้กวาดก่อนจะค่อยๆคลายเวทลม ฟุ่บー

"ถ้าลอยกลางอากาศเหนือตัวเมืองจะสวยกว่านี้อีกนะคะ" เดินไปวางไม้กวาดให้พิงข้างปล่องไฟ เพราะปัดหิมะอย่างสะอาดหมดจดหลังคาจึงไม่ลื่นเลยไม้แต่น้อย อาจจะมีเดินโคลงเคลงบ้างเพราะทางชัน
+

เมื่อถึงที่หมายปุ๊บก็ค่อยๆชะลอแรงลมจนปลายเท้าแตะพื้นกระเบื้อง เด็กสาวหย่อนตัวลงบนหลังคาอย่างสวัสดิภาพ✨

"เป็นไงคะ? น่ากลัวหรือเปล่า" เธอยื่นมือไปหาเพื่อนสาวเผื่อว่าจะต้องการให้มีที่พยุงตอนก้าวลงจากไม้กวาด

เมื่อสิ้นเสียงตอบรับเธอจึงค่อยเร่งแรงลมให้ไม้กวาดดันสูงขึ้นไป ฟุ่บ— ด้วยความเร็วคงที่ไม่เร็วเกินไป ลมที่โอบไว้นั้นนิ่งจนไม้กวาดไม่โยกแม้แต่น้อยเลยล่ะ

ค่อยๆพาขึ้นสูงจนลอยผ่านชั้นหนึ่ง ชั้นสอง...และมาถึงระดับเดียวกับหลังคา เวราตวัดมือเพื่อเปลี่ยนทิศลมและเคลื่อนไปทางกลางหลังคา วืด~
+

#Mgr_commu
🪵
"หนาวชะมัด ไม่อยากลุกจากเตียงเลย..."
มัดร็อคบ่นกับตัวเองขณะที่สาวเท้าย่ำหิมะมุ่งหน้าไปทางโรงเรียน

"ไม่ได้ปั้นมนุษย์หิมะมาตั้งนานเลย น่าคิดถึงเชียวนะ"

❄️⛄️🌨️
หน้าหนาวมาถึงแล้ว! #Mgr_commu

ว่าแล้วก็เริ่มร่ายเวทให้เกิดสายลมเล็กๆ และปล่อยไม้กวาดในมือให้อยู่ในสภาพที่ลอยด้วยตัวมันเอง ฟิ้ว~ เมื่อเห็นว่าอยู่นิ่งดีแล้วจึงค่อยทิ้งตัวนั่งลง ฮึ๊บー

"พร้อมไหมคะ?" มือตบๆที่ว่างที่ยังเหลืออยู่ ถึงตนจะลอยขึ้นไปโดยไม่พึ่งไม้กวาดก็ได้แต่ถ้ามีคนนั่งด้วยก็คงจะอุ่นใจสำหรับอีกฝ่ายมากกว่า

เธอยกยิ้มเมื่อฟังประโยคที่เพื่อนสาวกล่าว ก่อนจะพยักหน้าตอบรับและลุกขึ้นกระโดดลงมา ฟุ่บ!

เมื่อเท้าใกล้แตะพื้นจึงค่อยใช้เวทลมประคองตัว สวบ~

"ข้าจะพยายามไม่ให้ท่านรู้สึกเวียนหัวแล้วกันนะคะ" ยิ้มแหะๆยื่นมือรับไม้กวาดที่อีกฝ่ายยื่นมาให้ ยังคงจำได้ว่าเพื่อนไม่ค่อยถูกกับการบินหรือลอยตัวเท่าไหร่
+

เธอเริ่มเดินตามหลังติดๆ เมื่อเห็นอาจารย์มัดร็อคอยู่อีกฟากนึงก็ไม่ลืมที่จะโค้งหัวทักทายให้ ก่อนจะเร่งฝีเท้าให้เดินขนาบข้างกับอาจารย์ริกกะ

"ปกติช่วงปิดเทอมพวกอาจารย์ทำอะไรบ้างเหรอคะ?" เริ่มชวนคุยไปเรื่อย

ถึงฤดูหนาวเป็นช่วงที่กิจวัตรประจำวันจะเพิ่มขึ้นเป็นพิเศษ แต่หากเข้าช่วงปิดเทอมก็ไม่มีตารางสอน..ช่วงนั้นอาจารย์แต่ละคนจะทำอะไรกันบ้างนะ? ✨

เวราลอบมองประตูที่แง้มอยู่นิดหน่อย เมื่อเห็นว่ามีอาจารย์อยู่ในห้องจึงถอยออกมาเล็กน้อย หากมีคนดูแลให้งั้นก็คงหมดหน้าที่ตรงนี้แล้วล่ะ เธอหันมายกยิ้มให้

"ข้าแค่ทำในสิ่งที่ควรทำเท่านั้นแหล่ะค่ะ ยังไงก็ให้อาจารย์ดูด้วยนะคะ" ยกมือโบกหยอยๆเตรียมลา

"ไว้เจอกันสัปดาห์หน้า...หากพายุหิมะไม่เข้านะคะ" หัวเราะแหะๆ เข้าหน้าหนาวแล้วหิมะจะตกเมื่อไหร่ก็ไม่แปลก

"รับทราบค่ะ" ยิ้มตอบรับโคลงหัวเล็กน้อย ระหว่างที่อาจารย์หายไปเก็บของก็เดินออกมารอที่หน้าหอพักแทน สวบๆ~

พอเป็นทางด้านบริเวณหน้าหอพักดันมีน้ำแข็งเกาะจนทำให้ลื่นได้ง่าย.. คงเป็นเพราะคนต่อหลายคนต่างพากันเดินและเหยียบย่ำจนหิมะอัดแน่นและกลายเป็นแผ่นน้ำแข็ง

คงต้องเดินระวังหน่อยแล้วล่ะ😶💦

"..อยากลองขึ้นมาไหมคะ" เอ่ยเชิญชวนหลังจากเดาว่าอีกฝ่ายน่าจะไม่เคยได้ขึ้นมาบนนี้

"ข้าว่าท่านจะต้องชื่นชอบทิวทัศน์นี้เป็นแน่" ฉีกยิ้มฮิ มุมจากด้านบนโดยเฉพาะช่วงที่หิมะตกแบบนี้ ขาวโพลนจนน่าเชยชมสุดๆเลยล่ะ!❄️

ได้ยินคำตอบก็ตาปริบๆ เป็นงั้นไป..😶 และหลุดหัวเราะคิกคักออกมา

"ไม่บ่อยหรอกค่ะ แต่อาจจะบ่อยขึ้นหลังจากนี้ก็ได้?" เอียงคอน้อยๆมือเท้าคางตอบ พอย้อนนึกแล้วปีที่แล้วยังใช้เวทไม่คล่องเท่าตอนนี้เลยไม่เคยได้ขึ้นมาปัดหิมะซักครั้ง.. แต่ปีนี้คงได้ขึ้นมาบ่อยๆแล้วล่ะ✨
+

"อรุณสวัสดิ์ค่ะเมล!" หันขวับกลับมาพร้อมกับโบกมือทักทายกลับ เมื่อสังเกตเห็นหิมะบนศีรษะอีกฝ่ายก็อมยิ้มอย่างเอ็นดู เธอเดินเข้ามาใกล้ๆและนั่งยองๆลงบนขอบหลังคา

"ท่านไปคลุกหิมะมาเหรอคะ?" หัวเราะฮะๆออกมาเบาๆ เอ่ยทักโดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่าใครเป็นต้นเหตุー

(เย่ มาเลยค่ะ!XD)

เมื่อได้ยินเสียงทักก็หันไปมองทางต้นเสียง และตาเบิกกว้างเมื่อเป็นคนที่คุ้นเคย ไม่รอช้าเด็กสาวตวัดไม้คทาในมือที่กำลังคุมลมอยู่ให้ปัดหิมะไปอีกฟากก่อนแล้วจึงค่อยผ่อนแรงลมให้หยุดลง
+