پروفسور تافتی

فردا هم‌خونۀ جدید می‌آد، اون‌هم فرانسوی. آخرش من فرانسویم از ایتالیاییم می‌زنه جلو.

امیدوارم زودتر دانشگاه شروع شه برم مشغول شم. این‌طوری دارم دیوونه می‌شم.

صبحت؟
t.co/In6oq2XOqS

باز هم هم‌خونۀ فرانسوی نصیبم شد. بنژوغ.

توی فوکوس‌میت گفتم می‌خوام اینسترومنتال آنالایسس بخونم، دوست فوکوس‌میتی فکر کرد توی کار موسیقی‌ام.

دقیق. :))

خفن. 😎

اقدام کنم خبر می‌دم، شاید به زودی. ولی هم فیلم دیدنم خیلی کم شده هم خیلی از چیزایی که دیده‌م یادم رفته :D

البته متأسفانه خیر

خیر :D

به طور اتفاقی چشمم خورد به اکانت پرایوت کراش دورۀ نوجوونیم توی توییتر. (یه پسر بود.) چندی پیش، قبل از اعزام به سربازی، شانسی دیده بودمش، بعد از سال‌ها. سلام کردیم. خیلی عجیب بود، احضار خاطره‌ها و همه‌چی، معلق شدن در زمان و جست‌وجوی بخشی از گذشته در دلت.

کچلی هم عالمی دارد.

آپدیت: خیلی خوب بود. اول فکر می‌کردم خیلی فرقی نکنه ولی نه. در حال حاضر خیلی به کارم می‌آد. راه نجات در روزهای پیش‌رو. مرسی!

آره، ولی یک مبحث. (با این حال شروع کردم و فردا ادامه می‌دم. این یه مبحث کمتر خوندن امروز رو هم فردا جبران می‌کنم. لطفن بلاک نه. 🏃)

مرسی مرسی

من امشب باید بیام بلوسک بزنم که «امروز دوتا مبحث درسی رو سفت و سخت خوندم و تموم کردم.» اگه چنین نکردم از فالویینگا خواهشمندم من رو به سلیقۀ خودشون بلاک یا بلاک‌آنبلاک بفرمایند. بلکه درسی بشه.

مرسی! 💌 این بود: bsky.app/profile/prof...

💌

هفتۀ اخیر در سیر و سفر بودم و خیلی خوش گذشت، اون‌قدری که همچنان زیر زبونمه. درخت، آب، گربه، دهات، بازی، غذا و آدمای جالب، آخ که چه ترکیب شگفت‌انگیزی.

من وقتی می‌رم توییتر معمولن این توییتای شبه‌مارکسیستا می‌آد توی تایملاینم اعصابم خراب می‌شه اصلن سلطنت‌پلطنت‌طلب یادم می‌ره، بعد می‌رم اینستا می‌بینم فامیل عزیز پست اسرائیل به فارسی رو شیر می‌کنه یه کثافت چندبرابری می‌خوره توی صورتم.

خیلی قشنگ. 😭

😭

آپدیت: خیلی خوش گذشت.

💌

امروز بالاخره آدم جدید می‌بینم و امیدوارم بگی‌نگی از حس غالب تنهایی این چند وقت فاصله بگیرم. به پیش. 🌟

بهترین کار. 😆

این فرآیند تدریجی کچل شدن هم سخته، می‌ره توی مغزم. مواجهه باهاش همچین هم راحت نیست.

کاربر ز هر وقت نیست نبودنش کاملن به چشم می‌آد. اظهار تأسف.

این آدم دو سال و نیم زودتر انقلاب ۵۷ رو هم پیش‌بینی کرده بود.

همچنان به نظرم یادداشت سال ۱۹۷۹ جان ب. اوکس توی نیویورک تایمز خیلی پشم‌ریزونه. (می‌گه آینده از سه حال خارج نیست، یکی حکومت نظامیه که واویلا، یکی حکومت مذهبیه که در این صورت شاه ایران (دیکتاتور وقت) در گذر زمان در چشم ایرانیا لیبرال جلوه خواهد کرد، کمترین ولی موجه‌ترین شانس رو هم می‌ده به توفیق بختیار.)