Frater Taciturnus

آرمان امیری واقعا رو مخمه، چون نه تنها با هر بار تغییر جایگاه خودش (که خیلی هم پر تکرار بوده) در سمت تخمی تاریخ قرار داده خودشو، بلکه خیلی هم بد می‌نویسه، داستان‌سرایی سیاسی، که آدمو یاد حراف‌های دوران مصدق میندازه.

واقعا شمخانی میخواسته زیر آوار صدا بزنه حاج خانوم؟! :))
حاج حاج حاج، حاج خانوم
بده تو به من یه ماچ آروم

پس مشکل بیکاری هم دیگه حل میشه با اخراج افغان‌ها؟ آره جاکش؟

فقط وقتی که دهان گریان و لب‌های به هم فشرده‌اش از کنار گوشم رد میشد صدایی از او شنیدم. صدایی که کاملاً او را به کسی دیگر وصل میکرد. به خواهرم. هنوز ندیده بودمش. در آغوشم بود. از آغوش همدیگر کنده شدیم. و او دیگر کاملا به خواهرم تبدیل شده بود. با موهایی بلند و چهره‌ای خواهرانه.

‏هیچ صدایی نمی‌شنیدم، هیچ حرفی نمی‌فهمیدم. تنها چیزی که دریافت می‌کردم احساساتی فراموش شده بود. به نقطه‌ای رسیدیم که هر دو بغض کرده بودیم. چیزهایی میگفت و من هم. می‌دیدم که داشت به کسی دیگر تبدیل می‌شد. چشمهایم پر از اشک بود. نزدیکتر شدم، دستهایمان را باز کردیم و هم را بغل کردیم.

سرعت گام‌هایم را طوری تنظیم کردم که امید رسیدنش را در دلم تقویت کرده باشم. هرچه باشد هم مشتاقش بودم و هم هیچ اعتمادی به روایت نداشتم.
به من رسید. مسیر را در امتداد ساحل ادامه دادیم.
حضورمان را رد و بدل کردیم.
نگاه، و احساس و سپس کلمه و عبارت رد و بدل کردیم.

‏با این امید به راهم ادامه دادم که دنبالم را بگیرد و بیاید. با اینکه جلوتر از او می‌رفتم اما راوی ِ خوابم زاویه‌ی دیدم را به چند متر عقب‌تر منتقل کرده بود تا ببینم که او دارد مرا تعقیب می‌کند و حتا سعی دارد به من برسد.

زیرچشمی می‌پاییدمش و پیاده‌روی‌ام به موازات رودخانه را ادامه می‌دادم، که مرا از او دور می‌کرد. زمانی که درست از روبروی او، با فاصله‌ای چند متری، پهلو به پهلویش رد شدم نمی‌دانم آیا برگشتم و نگاهی به سویش انداختم یا نه، اما متوجه شدم که ممکن است مرا دیده باشد. به راهم ادامه دادم.

خواب دیدم که در ساحل رودخانه‌ای که به دریا پهلو می‌زد روی صندلی نشسته بود و ساز در دستش به زوجی که روبرویش نشسته بودند نمی‌دانم چه می‌گفت. او را دیدم، بلافاصله شناختمش. از روی تاب موهایش در باد شناختمش. در حالی که هرگز او را با آن موهای کوتاه و حالا کمی مجعد ندیده بودم.

هم نیاز دارم فرت فرت سیگار بکشم هم نیاز دارم ترکش کنم

In my cogito ergo sum era

چه مرضی هست که مدام چیزها رو با زحمت خوشمزه می‌کنم می‌خورم بعدش زارت یه نخ سیگار کمل آبی!

ترکیب اشتیاق و پشتکار!

مدرنیزاسیون جنبه‌ی تکنولوژیک مدرنیته است و گمان نمیکنم شرطش تک زوجی باشه. شرطش اتفاقا وعده‌ی تسهیل و تحقق سنته. و حفظ بقا و خرسندی‌های ارتقای اجتماعی و اقتصادی نتیجه‌ی این تسهیل و تحققه و بنابراین گسترش چیزی که سنت زندگی آدمیزاد شده. هرچند که در جوامع سنتی‌ و قدیمی خلاف این رو هم خیلی داریم قاعدتا

موی لی‌مو؟ :)

این نظم تک زوجی و خانواده هسته‌ای بدجور داره یکه‌تازی می‌کنه و خودشو بعنوان تنها آلترناتیو موجود زندگی آدمیان حقنه می‌‌کنه. انگار که سنت در دل مدرنیزاسیون تکنولوژیک گسترده‌تر و عمیق‌تر ریشه می‌گیره!

چن تا از توییتامو بذارم اینجا یه پیوندی برقرار بشه. نمیدونم از کجا شرو کنم

‏ایده:
بامیا زولیبی رو کون و کمر جهت نود

اینجا هم کماکان سیرکل مرکل نداره دیگه

Back to her man

Bu iki güzel kızınan ki benim kənarında oturublar metroda bir 3some istamak var aramızda ama heç bir kəs işarə edib praktika sarı hərəkət etmir.. Fəqət baxırıq bir-birinə keyfləşirik

:)) کتابی خواستی بگو هنوز کارام تموم نشده

دروغه

سال سگ یه خابگاه متاهلی گرفتیم که هم اون ازدواجه بگا رفته هم راجع به هزینه‌هاش سرم کلاه رفته، اما الان برای تسویه باید برم جریمه پرداخت کنم!

Turner, whistler, monet
اصلا فکر نمیکردم چنین کتابی که داشتم تو ذهنم دنبالش میگشتم وجود داشته لاشه از قبل :)

اعصابم از کارای اداذی دانشگاه خورد شد رفتم یه کتاب از کتابخونه‌شون زدم!

اینجا زیر آسمون آبی بشینم یه چند شات عرق بخورم. مزه فقط سیب دارم، که برا یه سیب‌پرسن اوکیه.
جهت دریافت درانک تکست، تکست بدین.
کراشم ولی توییتره و خبر نداره.
چقد اطلاعات دادم بهتون، جه واری وجه مزاحم بشیدحتما

اسکله رو باز کنن اومدم یه توک پا

:))
قربونتون والا
تازه اون شونه‌هاشو باید ببینم چیکار کرده که اونطوری شده! :

بلژیک کدوم وره؟ راهش آسفتالته؟