Jan de Jong

@markhamillofficial.bsky.social …

Dear Mark, much enjoy the pod. Yet on Russia’s economic line, one suspects you’ve taken the Kremlin’s word at face value — and Russia, alas, is not famed for candour. @prune602.bsky.social offers a rather different picture on debt, deficit and inflation. Worth a glance, perhaps.

Is Material World II or equivalent in the making? Do hope so ☄️

But… did you see the shark in the clouds?

Niet meer samen tegen onrecht, maar een strijd om individuele vrijheden. Links en rechts bedienen dezelfde elite, die het speelveld bepaalt. Het stemgerechtigde publiek? Verdeeld en kwetsbaar, murw gemaakt door een ideologie van zelfredzaamheid die collectieve weerbaarheid heeft uitgehold. #NL #EU

weer handig gebruik van de vertrouwde kaarten: boosheid en groepsgevoel. Links wijst vanuit hun ethisch balkon hoe dom die “massa” is. En dat is precies de fout van de jaren ’30: de wij/zij-tactiek werd niet alleen door rechts omarmd, maar ook door links gefaciliteerd. De echte paradigm shift?

Het liberalisme beloofde vrijheid voor iedereen. Maar het werd vrijheid voor jezelf. Mensen met zorgbanen werken zich kapot terwijl de elite moralistisch kopt: “Je mag alles zijn!” Ja, behalve arm. Het ideaal van de jaren ‘60 draaide zich als een zeepbel binnenstebuiten. En nu? Rechts maakt

Fast-forward naar nu. Links is een voorgesorteerd theeclubje in debatruimtes met trendy boekenrekken. Rechts? Een spindoctor die met drie woorden (“eigen volk eerst”) groepen tegen elkaar uitspeelt. Links appelleert aan empathie, rechts aan angst. En wat wint op de socials?

verdeelde ideologie Europa: collectivisme tegen nationalisme.Links was de straat op gegaan voor brood en bestaanszekerheid, rechts voor traditie en bescherming.De boodschap van rechts was simpel:“wij of zij.”Links bleef hangen in analyses en academische debatten tot de geschiedenis hen overrompelde.

1945: de wereld stond in puin, maar het morele kompas wees voor één keer eenduidig noord. Nooit meer oorlog. Het collectieve trauma schiep een solidariteit van staal: opbouwen deden we samen. Rechts en links stonden schouder aan schouder. Maar zodra het stof ging liggen, kwamen de barsten. In de 30r

€86 miljard in 10 jaar. Dat is de rekening van onze commerciële zorgstructuur. De vraag is niet wat de zorg kost, maar wat de winstmaximalisatie ons kost. Tijd voor een herziening van aanvullende verzekeringen. Wie is er klaar voor échte zorg? #herziening

In plaats van een transparant systeem waarbij we allemaal weten waar ons geld heen gaat, blijft het huidige model draaien om commercie. Is dat nog te verkopen? Waarom houden we het idee dat zorgverzekeraars ‘de markt’ moeten bedienen in stand? #vraagtekens

En laten we het duidelijk houden: coöperatieve verzekeraars zoals CZ, VGZ en Menzis keren officieel geen winst uit. Maar ook daar worden buffers opgebouwd en de kosten stijgen tóch. Hoezo geen ruimte voor verbetering? #transparantie

De VWS-begroting is €183 miljard. Het ‘vrij besteedbare’ deel van de zorgverzekeraars zou daar jaarlijks makkelijk tussen 1,6% en 4,7% aan toevoegen. Zonder winstuitkering was er misschien niet eens een premiecrisis geweest. #ZorginCijfers

Meer wijkverpleging, lagere premies, betere dekking. Of simpelweg de rust van een zorgverzekering zonder jaarlijkse premieverhoging. Maar nee, verzekeraars mogen het geld verdelen zoals ze willen. #verzekeringsvrijheid of #verzekeringsgraaien?

Voor die miljarden extra krijgen we reclames van blije fietsers, bestuurlijke bonussen en dikke buffers. Maar stel je eens voor dat dat geld wél volledig aan zorg werd besteed: €86 miljard extra in 10 jaar. Wat zouden we daar niet mee kunnen doen? 🤔 #zorgkosten

Ja, je leest het goed: van de €36,5 tot €42,2 miljard die we samen betalen, kan tot €8,6 miljard jaarlijks naar wat dan ook, behalve direct naar zorg. Waarom? Omdat aanvullende verzekeringen niet vallen onder de strenge zorgregels van de basisverzekering. #zorggeld

Elke maand storten we trouw honderden euro’s in de bodemloze put van de zorgpremie. Basis én aanvullend. Maar wist je dat tot wel 20% van dat bedrag vrij besteedbaar is door zorgverzekeraars? Dividend, marketing, sponsoring… het mag allemaal. 🤑 #zorgpremie

History won’t be kind to those who knew better but did worse. The Dutch government can choose to lead or to drill—it can’t do both. The stakes couldn’t be higher, and the excuses are running out.

The Wadden Sea drilling saga isn’t just a policy misstep. It’s a symbol of a government that prioritizes short-term gains over long-term survival. The clock is ticking, and no permit system will protect us from rising waters.

If the VVD truly believes in a “business-friendly” climate, maybe it should start by ensuring there’s an actual climate left to do business in. Otherwise, they might just find their corporate utopia underwater.

The Dutch permit system is more than just flawed—it’s a betrayal of environmental responsibility. A system designed to enable corporate exploitation under the guise of bureaucratic necessity.

The result? A nation that claims to lead in climate action, yet lags in renewable energy investment and research funding. A nation selling off its natural assets while proclaiming its green credentials.

While universities and startups warn that research cuts undermine the country’s future earning power, the government stays focused on immediate returns. Innovation is nice, but not as nice as gas revenue.

And the irony? The Netherlands is sinking. Rising sea levels threaten the very land from which the government so eagerly drills. But hey, as long as there’s money to be made, let’s keep the drills turning.

This cozy arrangement is no accident. Under the VVD’s “pro-business” climate agenda, corporate interests are king. Environmental concerns? Merely inconvenient obstacles to be navigated around, not actual barriers.

And let’s not forget the conveniently “irrevocable” permits. The government claims its hands are tied. Once granted, even permits for gas extraction in sensitive areas like the Wadden Sea can’t be revoked. How very practical for the fossil fuel industry.

The message is clear: why fund future innovation when you can squeeze out the last drops of fossil fuel revenue? After all, who needs research when you’ve got gas under the seabed?

And what about research and innovation, the supposed lifeline for solving the climate crisis? The government loves to tout its commitment to technology. Meanwhile, it slashes €1 billion from higher education and scientific research budgets. Priorities, right?

The VVD-led government excels in this balancing act. On one hand, it claims to fight rising sea levels. On the other, it rubber-stamps fossil fuel projects that directly exacerbate those same sea levels. Bravo.