Louis Glimmereach

"คุณหนูน่ะ ถึงจะบังคับยังไงถ้าเขาไม่อยากทำก็จะไม่ทำเด็ดขาดน่ะเจ้าค่ะ"

อันเวนตอบอย่างเหนื่อยใจ เพราะเอาจริง ๆ เธอก็อยากให้หลุยส์เป็นคนว่าง่ายแบบคุณหนูคนอื่น ๆ บ้าง

"อันเวนอาจจะคิดไปเอง แต่คุณหนูเองก็อยากจะปรับตัวให้เข้ากับเพื่อน ๆ อยู่เช่นกันเจ้าค่ะ คำขอของอันเวนเองก็อาจจะเอาแต่ใจ แต่คุณหนูแพนโดร่าช่วยอดทนกับเขาด้วยนะเจ้าคะ"

#Mgr_commu

ถ้ามีโอกาส บางครั้งอาจจะเจอเคย์ที่มานั่งพักบนต้นไม้ก็ได้นะ?

“ฝากตัวด้วย”

“..ยุ่งยากจริง….ช่วยไม่ได้สินะ..”

🔶 Kay (เคย์)
🔶 ปีปลาย | ~19

>> docs.google.com/document/d/1...

#Mgr_commu

"เอ๊ะ ลูกศิษฐ์อะไรกัน อันเวนไม่ได้เก่งกาจจะไปสอนใครได้ด้วย ถ้าเป็นการชี้แนะนิดหน่อยน่าจะพอไหวนะเจ้าคะ"

อันเวนปอกแอปเปิ้ลตะกร้าสุดท้าายจนหมดเป็นการเสร็จงานเรียนร้อย

"ขอบคุณคุณหนูแพนโดร่าที่มาช่วยด้วยนะเจ้าคะ ถึงจะเป็นงานของคุณหนูหลุยส์ด้วยบางส่วน แต่ก็ช่วยอันเวนได้มากเลยเจ้าค่ะ"

The moon🌙 #mgr_commu

ภาพหมู่จากกิจกรรม🥬🍎🥖
ขอบคุณเด็กๆ และคุณเมดทั้ง 62 คนที่มาช่วยกันขนของ!

🎗️ ไม่มีอะไรหล่นแตก งานส่วนนี้เรียบร้อยดี
🌻 ทุกคน...*ซึ้ง* เยี่ยมไปเลย! ขอบคุณที่มาช่วยกันน้า!
🪵 บนหัวนายนั่นมันอะไรน่ะ *ขำ*

· ── ᛟ ── ·

(คนเยอะกว่าที่คิดไว้เยอะเลย?! ดีใจที่มาร่วมกิจกรรม! แล้วเจอกันใหม่โอกาสหน้า ขอบคุณมากค่า😭✨)

#Mgr_commu #Mgr_summerss1 #Mgr_minievent
🥬🍎🥖

🌻
"ดอกคาโมมายล์งั้นเหรอ... กลิ่นเป็นแบบนี้นี่เอง"
อาจารย์ริกกะรับดอกไม้มาดม

"ถ้าทำชากลิ่นนี้ได้ละก็ คงจะได้รู้สึกถึงฤดูร้อนไปตลอดปีเลยสินะ...?" หัวเราะ

“คิก ถ้าเช่นนั้นก็ช่วยชิมเยอะ ๆ แล้วกันนะเจ้าคะ ” อันเวนส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างเอ็นดู

“หรือถ้าคุณหนูแพนโดร่าชื่นชอบขนมอบ ไว้คาบคหกรรมครั้งหน้าอันเวนช่วยชี้แนะให้ได้เช่นกันเจ้าค่ะ”

พอนึกอีกทีถ้าช่วยสอนแพนโดร่าไปด้วยก็น่าจะได้ลองสูตรขนมใหม่ ๆ ไว้ให้วันเกิดอ.มัดร็อคไท่กี่เดือนข้างหน้าด้วย////

(เย่ ขอบคุณสำหรับโรลเช่นกันค่า🙌)

“รอชิมอย่างเต็มที่เลยเจ้าค่ะ” เธอทำเสียงร่าเริงเพื่อพยามให้กำลังใจอ.ริกกะอย่างเต็มที่

”ดีใจที่ชอบนะเจ้าคะ ปลาสดแบบนี้นี่แหละอร่อยที่สุดแล้ว“ เธอพูดแล้วก็เก็บจานไปล้างให้ด้วย แล้วเหมือนนึกขึ้นได้ว่าต้องไปซักผ้าต่อเลยท่าทางลนลานมาหาริกกะ

“ท่านริกกะ อันเวนต้องขอตัวไปทำงานก่อนนะเจ้าคะ ต้องขออภัยที่ไม่ได้รอส่งนะเจ้าคะ” เธอโค้งตัวแล้วถือถังน้ำออกไปเลย หวังว่าจะไม่ถูกท้่นมาร์กาเร็ตดุนะ

"ชาดอกไม้หรือเจ้าคะ ได้กินคู่กับขนมขิงหรือพายแอปเปิ้ลน่าจะเข้ากันดีด้วย ...ถ้าครั้งหน้าถ้าท่านริกกะนำชามาอันเวนจะอบขนมเตรียมไว้นะเจ้าคะ"

แค่คิดถึงความหอมของชาดอกไม้ก็ทำให้เธอยิ้มออกมา แล้วยิ่งยกยิ้มหน้าบานไปใหญ่เพราะรู้สึกโชคดีที่เจออาจารย์ใจดีแบบอ.ริกกะ

(จบ)

🔸ความปรารถนา🔸
#Mgr_commu

#Mgr_commu #Mgr_summerss1 #Mgr_minievent
ยุ่งจังเลยนะ ยุ่งจังเลย เป็นคนมีน้ำใจมันยุ่งแบบนี้นี่เอง ^^

"นั่นน่าจะเป็นเวทมนตร์แปลก ๆ ของคุณหนูนะเจ้าคะ... คุณหนูเกลียดการที่จะมีเหงื่อติดตัวเอามาก ๆ คนที่วิ่งไม่ใช่คุณหนูแน่นอนเจ้าค่ะ..."

อันเวนรีบบอกทันที เพราะยังไงตอนนี้คุณหนูของเธอก็โดดเรียนไม่มาคาบคหกรรมเลยไม่ได้อยู่แถวนี้(โดนไปซะไอ้คุณหนู--)

พอคุยเสร็จก็ตักแบ่งปลามากินด้วย "อื่ม รสชาติดีมากจริง ๆ ด้วยเจ้าค่ะ ครั้งหน้าพวกมาทำกินกันอีกนะเจ้าคะ"

"เจ้าค่ะ ถ้าเกิดว่าอยากจะหาอะไรอร่อย ๆ อีก ก็แวะเวียนมาได้ทุกเมื่อนะเจ้าคะ"

อันเวนยิ้มแล้วโบกมือลา จากนั้นก็ไปทำงานของคุณเมดต่อ

(ขอบคุณสำหรับโรลเช่นกันค่าา 🙏✨)

"คุณหนูเขาไม่น่าจะไม่พึงใจใครง่าย ๆ นะเจ้าคะ ...เขาแปลกก็จริง แต่ไม่ใช่คนโมโหออกนอกหน้าด้วย"

อันเวนเอียงคอคิดอย่างจริงจัง ว่าทำไมฟรีเซียถึงคิดเช่นนั้นกับคุณหนูที่ห่วงภาพลักษณ์ตัวเองแบบสุด ๆ

"เอ๊ะ ถึงจะไม่เข้าใจว่าต้องพยายามอะไร แต่จะพยายามเจ้าค่ะ!?"

ยกยิ้มขึ้นกับท่าทีที่น่าเอ็นดูของแพนโดร่า

"ได้เลยเจ้าค่ะ ตอนนี้อันเวนกำลังจะหมักยีสต์จากแอปเปิ้ลอยู่ ถ้าอันเวนจะอบขนมเมื่อไหร่ ต้องรบกวนคุณหนูแพนโดร่าช่วยชิมให้ด้วยนะเจ้าคะ"

เหมือนอันเวนจะเม้าท์มอยเพลินเลยเผลอหยุดมือปอกแอปเปิ้ลไปเลยซะสนิท

"เอ๊ะ ฝาแฝดหรือเจ้าคะ...?" อันเวนทำหน้าตาสงสัย "คุณหนูที่อันเวนรับใช้ก็มีแค่คุณหนูหลุยส์นะเจ้าคะ"

"...อ๊ะ เจ้าค่ะ จริง ๆ แล้วเนื้อสัตว์ง่าย ๆ แบบเนื้อกระต่าย หรือกระรอก หากนำมาปรุงดี ๆ แล้วก็เหมือนได้กินของหรูหราเช่นกันนะเจ้าคะ"
อันเวนส่งยิ้มให้แล้วมานั่งกินร่วมโต๊ะกับอาจารย์ริกกะด้วย

"เรื่องเช็ดล้างไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะ ยังไงก็เป็นหน้าที่อันเวนอยู่แล้ว..."

"คุณหนูกลิมเมอรีช..." อันเวนตอบไปตามนิสัยแล้วนึกขึ้นได้ว่าที่นี่การเรียกนามสกุลไม่ได้เป็นที่นิยมเท่าไหร่ "...คุณหนูหลุยส์ น่ะเจ้าค่ะ"

อันเวนใช้ผ้าหนา ๆ เอาปลาที่สุกแล้วออกมา จากนั้นก็ราดซอสองุ่นที่ทำไว้ตามไปทีหลัง พร้อมเสิร์ฟ

"เอ๊ะ ร้านค้าหรืออะไรประเภทนั้นหรือเจ้าคะ?"

อันเวนถามด้วยความแปลกใจ เพราะการจะเริ่มธุรกิจมันต้องใช้เงินทุนและลงแรงเยอะด้วย

"สำหรับอันเวนก็คงยังต้องรับใช้ทางคุณหนูหลุยส์ต่อ ...แต่ว่าคุณหนูก็เป็นคนที่ไม่รู้ว่าในหัวคิดอะไรอยู่ ในอนาคตเองอันเวนเองก็ไม่แน่ใจเลยเจ้าค่ะ"

"เอ่... ปีนี้ก็เข้าปีที่สามแล้วล่ะเจ้าค่ะ..."

ระหว่างรออาหารเสร็จก็มาจัดเตรียมจานชามสำหรับสองที่

"...ปีนี้เองเป็นปีสุดท้ายของการเรียนของคุณหนูที่อันเวนรับใช้ แล้วก็คงจะเป็นปีสุดท้ายที่อันเวนจะรับใช้ที่นี่ด้วยเช่นกันเจ้าค่ะ"

อันเวนก็เสียงอ่อนลงพอคิดว่าตัวเองจะต้องจากไปจากที่ดี ๆ แบบนี้ แถมยังไม่ได้พูดคุยกับคนที่ตัวเองแอบชอบอยู่เลยสักครั้งเดียวเลยด้วย

(อ.ริกกะน่ารัก /ฮือ)
อันเวนเทส่วนผสมที่มีองุ่นกับน้ำผึ้งที่มีลงบนหม้อต่อ หลังจากที่ช่วยริกกะจัดการเรื่องฟืนไฟแล้ว

"ไม่ต้องอายไปหรอกเจ้าค่ะ หากไม่ชอบก็ไม่มีใครว่าอะไรท่านริกกะอยู่แล้ว ...อันเวนคิดว่าท่านริกกะออกจะมีใบหน้าที่น่ารัก คงจะเสียดายแย่ที่จะไม่ได้ใส่เดรสสวย ๆ แบบนี้"

เธอพูดไปมือก็ทำอาหารไปด้วย แล้วยังดูเตาอบเช็คความสุกของปลาอยู่เรื่อย ๆ

"ความฝันก็เป็นแค่ความฝันน่ะเจ้าค่ะ สาวใช้ธรรมดาอย่างอันเวนก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าอนาคตจะเป็นแบบไหน"

ท่าทีของอันเวนนั้นดูอ่อนเพลียขึ้นอย่างเห็นได้ชัดหลังตอบไป

"อย่างคุณหนูหลุยส์เขาก็เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้เลยเจ้าค่ะ... อันนี้รู้กันแค่สองคนนะเจ้าคะ ...ถ้าเป็นไปได้อันเวนเองก็อยากจะเลิกทำงานเป็นผู้ติดตามแล้วเจ้าค่ะ"

"น่าจะเป็นเพราะทุกคนได้รับความใจดีจากท่านสามผู้ก่อตั้งหรือเปล่านะเจ้าคะ หากได้รับความใจดีจากใครซักคน เราก็เลยอยากจะทำดีกับผู้อื่นด้วย"

เธอยิ้มตอบอย่างอ่อนโยนพร้อมมองเสบียงมากมายที่ได้จากชาวบ้าน
แต่พอฟรีเซียพูดเรื่องของทางโบสถ์ถึงจะอึ่กอั่ก แต่อันเวนก็พยายามที่จะไม่สนใจ...

"น- นั่นสินะเจ้าคะ ถึงจะอันเวนจะเป็นแค่คนติดตามมาที่นี่ แต่พอได้อยู่อย่างสงบแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะเจ้าคะ"

"เอ๋ ท่านริกกะน่ะหรือเจ้าคะ" พออันเวนคิดภาพอาจารย์ริกกะในคราบสาวรับใช้ก็ยิ้มออกมานิดหน่อย "ท่านริกกะในชุดสาวรับใช้ ต้องน่ารักมากแน่เลยเจ้าค่ะ เอาไว้ถ้าท่านริกกะมีโอกาสจะนำชุดมาให้ยืมใส่ดูนะเจ้าคะ"

"แค่นำฟืนไฟวางไว้ล้อมข้างในเตาเป็นครึ่งวงกลมก็ได้เจ้าค่ะ เตาน่าจะร้อนพออยู่แล้ว เพราะพวกคุณหนูก็เพิ่งจะเรียนเสร็จด้วยเมื่อครู่"

เธอวางมือจากซอสองุ่นแล้วมาช่วยหยิบไม้ฟืนมาเติมให้

(พอดีทางนี้นอนเวลาเช้าน่ะค่ะ 5555555)

" เอ่... "

อันเวนนั้นพอโดนถามแบบนั้นก็นั่งทำท่านึกอย่างจริงจัง

"ทีแรกที่อันเวนมาที่นี่ อันเวนกลัวเวทมนตร์เอามาก ๆ เลยเจ้าค่ะ ทั้งโบสถ์หรือชาวบ้านก็บอกว่าเวทเป็นสิ่งที่ไม่ดี..."

"...แต่ท่านชายเขาไม่เหมือนอย่างที่เขาว่ากันเลยเจ้าค่ะ ทำให้อันเวนคิดว่า 'โชคดีจังที่มีคนที่อ่อนโยนแบบนี้อยู่' พอนาน ๆ ไปก็ชอบล่ะมั้งเจ้าคะ"

เธอก้มหัวขอบคุณแล้วรับแอปเปิ้ลด้วยทั้งสองมืออย่างนอบน้อม แล้วยิ้มออกมา

อันเวนจับแก้มที่แดงจัดของตัวเองอย่างเขินอาย แล้วรีบรับแก้วน้ำมาดื่มเหมือนจะรีบระบายหน้าร้อน ๆ ของตัวเองให้เย็นลง

"ฮ่ะๆๆๆ ล- เลดี้ลาเซียสินะเจ้าคะ ขนาดอันเวนเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ก็ยังคิดว่าเลดี้เป็นคนที่สวยเอามาก ๆ เลย ไม่แปลกใจเลยเจ้าค่ะหากเลดี้จะเป็นที่หมายปอง"

อันเวนดูผ่อนคลายลงกับบทสนทนานี้ อันที่จริงเพราะตกใจก็เลยลืมไปแล้วว่าเมื่อครู่คุยเรื่องจริงจังกันไป

"อ้ะ... อันเวนอาจจะตื่นตูมเกินเหตุไปเอง ...ต้องขออภัยที่ทำให้คุณหนูต้องลำบากใจด้วยเจ้าค่ะ"...

เธอดูหงอยไปหลังจากที่เห็นท่าทางที่เศร้าใจของฟรีเซีย เธอโค้งหัวลงเพื่อแสดงความเสียใจแต่ก็ได้พอได้ยินชื่อที่คุ้นเคย ก็เงยหน้าพรวดพราดด้วยหน้าแดงเป็นมะเขือเทศ

"อ๊ะ!?#@ เอ๊ะ!!? อ- อ- อ-อันเวนพู- พูดช-เช่นนั้นไป ร -หรือเจ้าค่ะ!!!#@?"