Pandora

”ได้เลยค่ะ เดี๋ยวว่าจะแวะไปเติมน้ำสักหน่อยก่อนด้วย..”

ยกมือเช็ดเหงื่อบนหน้าเล็กน้อย เหมือนจะอยู่ทำงานทนร้อนในสวนมาสักพักแล้วแหละ

“อ๊ะ” ได้ยินอีกฝ่ายพูดเรื่องชื่อก็หลุดหัวเราะเบา ๆ หยีตายิ้มให้

”แพนโดราค่ะ ฝากตัวด้วยอีกครั้งนะคะอาจารย์“

“ได้เลยค่ะ” ยิ้มตอบเป็นเชิงรับทราบเรื่องที่อีกฝ่ายว่ามา

“นั่นสินะคะ พูดแล้วก็อยากกินซะแล้วสิ..”

นั่งกันอยู่อีกสักพักก็เก็บเกี่ยวดอกคาโมไมล์กันได้หมดครบถ้วน แพนโดราไล่นิ้วเช็กตามลำต้นบนแปลงอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

“เท่านี้ก็เรียบร้อยแล้วค่ะ”

"น่าจะไม่มีปัญหาอะไรนะคะ ทางนี้เองก็มีคาบว่างอยู่ ถ้าอาจารย์มีสอนต่อเดี๋ยวจะช่วยดูแลให้เองค่ะ" ยิ้มตอบอีกคน ฮี่

"เราเองก็ไม่ได้ดื่มชาคาโมมายล์มาสักพักแล้วเหมือนกัน หน้าร้อนมีแค่ไม่นานนี่นะ.. ถ้าทำเผื่อไว้เยอะ ๆ ก็จะมีให้ดื่มอีกนานเลย ดีจัง"

"ดื่มกับขนมที่มีผลไม้อย่างพายแอปเปิ้ลก็เข้ากันดีมากด้วย.."

เริ่มใจลอยแล้ว

(สวัสดีผมเพิ่งว่างเข้าบลูสกาย บวกช้าอาทิตย์นึงได้ไหม-)

แพนโดรานั่งอ่านหนังสืออยู่ที่มุมหนึ่งของห้องสมุด พอเห็นว่าเป็นนายที่เดินเข้ามาเลยลุกไปทักทาย 🙌

“แบบนั้นก็ได้ค่ะ เดี๋ยวช่วยกันตากแห้งเลยด้วยก็ได้นะคะ”

ยิ้มให้อาจารย์ หยิบกรรไกรอีกอันมาช่วยตัดดอกไม้ที่เหลือด้วย

(รุ่นพี่น่าจะแข็งแกร่งกว่าเพื่อนผู้ชายของตัวเองทั้งกลุ่มแน่นอน-)

“อ๊ะ ขอบคุณนะ” เห็นอีกคนเอื้อมมือมาเช็ดหยดน้ำที่เปื้อนหน้าให้ก็ยิ้มเอ็นดู

“เจ้านี่ตัวใหญ่เหมือนกันนะ.. น่าจะกินได้หลายคน เย็นนี้ถ้าไม่ติดอะไรก็แวะมาที่โรงอาหารได้นะ?”

พูดไปพลางมองทางถังใส่ปลาของตัวเอง ถ้าโยนปลาตัวนี้ลงไปก็แน่นเต็มถังพอดี กำลังยืนคิดว่าจะหิ้วกลับได้ไหมนะ..

"ถ้าเป็นคาโมมายล์ก็ยังอยู่ต่อได้อีกนิดหน่อย แต่เดี๋ยวช่วงฝนตกจะไม่ได้ใช้งานเอาเพราะตากแห้งไม่ได้น่ะค่ะ"

"ถ้าอาจารย์ไม่เอาไปหมด เดี๋ยวอีกไม่กี่วันเราก็คงตัดไปตากแห้งไว้ด้วยเหมือนกัน ก่อนที่แดดจะหมด"

ยิ้มให้คำพูดของอาจารย์

"ถึงจะเป็นเรื่องการเก็บเกี่ยวเหมือนกัน แต่แนวคิดอาจจะต่างกันอยู่นิดหน่อย.. เจ้าพวกนี้มีเวลาจำกัด ถ้าถึงเวลาแล้วก็ต้องใช้ให้คุ้มค่าน่ะค่ะ"

"ก็ไม่ได้ถึงขั้นต้องอดทนอะไรหรอกค่ะ เพื่อนกันนี่นา" หลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ

"...หรือถ้าทนไม่ไหวก็ค่อยไปตะโกนระบายลงบ่อน้ำอีกที"

พูดจบก็ยิ้มแหย ๆ นิด

"เห็นอยู่ในตำราเรียนตลอดแต่ก็ไม่ค่อยได้นึกถึงเลย ไว้จะลองไปถามดูนะคะ" หัวเราะเบา ๆ ตอบ

"พอแล้วเหรอคะ?" เห็นอาจารย์หยุดมือก็เหลือบมองกองดอกไม้

"เอ๋ น่าสนใจจังค่ะ ถ้ามีละก็จะเข้าร่วมแน่" ยิ้มไปพลางระหว่างนั่งมองอาจารย์

"อ๊ะ จริงด้วยสินะคะ.. เท่าที่จำได้ก็ธาตุลมที่น่าจะเป็นดอกแดนดิไลออน แล้วก็ธาตุน้ำที่เป็นลิลลี่หุบเขา..?" แตะคาง เอียงคอคิดนิด

"เอ๋ แค่นั้นก็มากพอแล้วล่ะค่ะ"

มองแอปเปิ้ลที่ถูกปอกเรียบร้อยแล้วก็คิดนิด

"หลุยส์ไม่เคยเข้าคาบคหกรรมเองเลยจริง ๆ สินะคะเนี่ย.."

ยิ้มแบบดูเหนื่อยใจนิดหน่อย เพื่อนรอบตัวมีแต่คนน่าเป็นห่วง

"อ๊ะ ใช่ค่ะ" ผงกหัวตอบ

"เดี๋ยวฤดูใบไม้ร่วงก็โตให้ได้เอาไปทำอาหารกันแล้ว" หัวเราะนิด

ขยับเข้าไปช่วยดูอาจารย์ตอนตัดดอกไม้ด้วย

"เอ๊ะ ได้เหรอคะ" ผงก ๆ ตอบด้วยท่าทางตื่นเต้น

"ถ้างั้นช่วยรับเราเป็นลูกศิษย์ด้วยนะคะ"

ช่วยออกแรงดึงจนปลาขึ้นมาถึงฝั่งได้ ยกมือคว้าไว้ ฮึบ

"สุดยอด เก่งมากเลยโอเนล"

หัวเราะฮะฮะ หันไปชมรุ่นน้องก่อนเป็นอันดับแรก แม้ปลาที่จับไว้ในมือจะดิ้นไปมาจนหางบังหน้าบ้าง น้ำกระเด็นใส่หน้าบ้างก็ตาม

The moon🌙 #mgr_commu

(เหมาะกับไฮเดรนเยียจริง ๆ ด้วย!?)

“อ๊ะ อบขนมเหรอคะ..!“ สีหน้าดูตื่นเต้นขึ้นมา ท่าทางจะชอบขนมอบไม่น้อย

”ได้สิคะ ยินดีเลย ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกได้เลยนะคะ“

“นั่นสินะคะ กลิ่นของฤดูร้อนที่อยู่ได้ทั้งปี..” ฟังคำพูดของอีกฝ่ายแล้วยิ้มตอบจาง ๆ

“อ๊ะ ได้สิคะ แบ่งไปได้เลย เดี๋ยวยังไงก็ต้องเก็บเกี่ยวให้หมดก่อนอากาศหนาวกลับมาอยู่แล้ว ไม่ต้องเกรงใจหรอกนะคะ”

ยื่นกรรไกรตัดกิ่งอีกอันให้อาจารย์ หยีตายิ้มให้

(ให้ดอกคาโมมายล์ไปแต่ดอกทานตะวันสว่างมาก 😭!?)

#Mgr_commu #Mgr_summerss1 #Mgr_minievent
🌼🌸🌹

"ปกติหนึ่งช้อนก็ชงได้ประมาณสองถึงสามแก้วค่ะ ถ้าตากแดดเฉย ๆ ก็อาจจะใช้เวลาประมาณเจ็ดวัน แต่ถ้าอากาศไม่แห้งพอก็อาจจะนานกว่านั้น.." แตะคางคิดนิด

"ได้ยินมาว่าใช้เตาอบตั้งไฟเบา ๆ ได้ อบแห้งได้เร็วกว่า แต่เราว่ากลิ่นฟืนจะทำให้รสชาติตอนชงเปลี่ยนไปน่ะค่ะ"

หยิบกรรไกรขึ้นมาตัดกิ่งดอกหนึ่งส่งให้อาจารย์

"ลองดมกลิ่นดูก่อนได้นะคะ"

"ก็เข้าใจได้.." ขยับไปซุบซิบใกล้ ๆ เกิร์ลทอล์กกอสซิป-

"เราก็อยากเป็นกำลังใจให้คุณอันเวนมีโอกาสได้ทำอะไรที่อยากทำนะคะ"

ยิ้มบาง ๆ ให้อีกฝ่าย

"ถ้ามีร้านขนมละก็จะไปอุดหนุนคนแรกให้ได้เลยค่ะ"

"นั่นสินะคะ.." ยิ้มแหย ๆ ตอบ ปอกแอปเปิ้ลเสร็จก็หยิบลูกใหม่ขึ้นมาปอกต่อ

"เอ๋ ร้านขนมเหรอคะ ดีจังเลย"

"ถ้าเรียนจบแล้ว เราก็อยากเปิดร้านดอกไม้เหมือนกัน ยังไงถ้ายังอยู่ในเมืองนี้คงได้เจอกันในย่านร้านค้าสินะคะ" ยกมือขึ้นแตะปากพลางหัวเราะเบา ๆ

"อ๊ะ แต่คุณอันเวนต้องตามไปดูแลหลุยส์อีกหรือเปล่านะ.."

"อ๊ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ" หลุดหัวเราะเบา ๆ กับท่าทีของอาจารย์

"เราชอบดอกไม้ก็เพราะทั้งสวยงาม แล้วก็มีประโยชน์.. เพราะงั้น ได้เห็นคนนำดอกไม้ที่เราปลูกไปใช้ประโยชน์ทุกรูปแบบให้คุ้มค่าที่สุด แค่นั้นก็มีความสุขแล้วค่ะ"

อธิบายด้วยรอยยิ้ม ยกนิ้วชี้ไปทางแปลงดอกไม้สีขาว

"ถ้าเอาดอกคาโมมายล์ไปตากแห้งก็จะใช้ชงชาได้ ช่วยให้ผ่อนคลายแล้วก็หลับสบายขึ้นด้วยนะคะ"

"อือ.. เราเองก็อยากได้เวทมนตร์เพื่อสิ่งที่ตัวเองต้องการ หลุยส์เองก็คงเหมือนกันนั่นแหละค่ะ แค่เป้าหมายไม่เหมือนกัน.." พยายามคิดอยู่พักหนึ่งก็ถอนหายใจตามอีกฝ่าย

".. แต่ยังไงก็ไม่เข้าใจความคิดของหลุยส์จริง ๆ นั่นแหละ อลิสด้วย" มีแต่คนแปลกรอบตัว

"แหม ถ้าน่ารักขนาดนั้นจริง ๆ ก็แย่เลยสิ" หัวเราะตอบที่อีกฝ่ายแซว

"ยินดีจ้ะ ขอบคุณมากนะ ไว้ถ้าอยากได้อะไรหรือมีเรื่องอยากให้ช่วยก็มาหาได้เสมอเลย เราอยู่แถวแปลงดอกไม้นี่ตลอดเลย"

โบกมือตอบด้วยรอยยิ้ม

(ขอบคุณสำหรับโรลค่า 🙌 อวยพรให้รุ่นน้องรวย ๆ -)

"พอมีเวทมนตร์แล้วเรื่องทำงานก็ง่ายขึ้นกว่าที่คิดเยอะเลยล่ะ" ยิ้มตอบอีกฝ่าย ฮี่

"แต่ยังไงก็ขอบคุณที่มาช่วยนะ"

"อันนี้ดอกคอสมอส แล้วก็เดซี่ค่ะ" ย่อตัวนั่งข้าง ๆ อาจารย์

ดอกไม้ฤดูร้อนที่สีสันสดใสกว่าดอกไม้ฤดูหนาวสีจืด ๆ ที่เห็นมาจนชินตลอดทั้งปี น่าเสียดายที่อีกไม่นานก็หมดเวลาเบ่งบานของพวกมันแล้ว

"ถ้าอาจารย์ชอบดอกไหน หรือมีอะไรที่ต้องใช้ละก็บอกได้เลยนะคะ ยังไงเจ้าพวกนี้ก็อยู่ได้อีกแค่ถึงท้ายฤดูร้อน.." ลู่คิ้วยิ้มมองดอกไม้บนแปลง

"ได้ล่ะ..!" เมื่อเบ็ดเข้ามาใกล้ฝั่งก็ออกแรงดึงขึ้นมา

ปลากะพงตัวใหญ่โผล่พ้นน้ำ ขนาดตัวพอที่จะบังหน้าของทั้งสองคนได้มิดเลย

"หวา สุดยอด.. ตัวใหญ่สุดตั้งแต่เคยตกมาเลยนะเนี่ย"

มองด้วยตาเป็นประกาย ในใจน่าจะยังคงคิดถึงมื้อถัดไปอยู่แน่นอน

"ต้องกลัวอยู่แล้วล่ะค่ะ แต่ก็คิดว่าถ้าไม่ทำอะไรเลย ชีวิตต่อจากนี้อาจจะลำบากกว่าแค่มีตาไม่ครบสองข้างก็ได้"

ยิ้มแหย ๆ ไปพลางหมุนแอปเปิ้ลในมือปอกเปลือกไปด้วย

"แล้วก็ ชอบดอกไม้น่ะค่ะ เวทมนตร์ทำให้ได้เปรียบเรื่องการเพาะปลูกมากเลยนะคะ อากาศก็หนาวเกือบทั้งปี ยิ่งที่ที่เราจากมาก็ยิ่งแห้งแล้ง เพาะปลูกแทบไม่ได้เลย"