@thk-umefumi.bsky.social
狩行 梅史 (คาริยูกิ อุเมะฟุมิ) 3年K組 | Kyudo club | เนียนรู้จักได้ยกเว้นปี 1 Doc : https://shorturl.at/aZNAE #THK_commu only ˋ°•*⁀➷ (โดนโลกชนรับสงกรานต์ หายไปแตะหญ้า)
🏹 กิจกรรม #THK_ชมรมคิวโด #THK_Kyudo มาแล้วจ้า 🏹
เด็กใหม่เตรียมพร้อมสำหรับการตามหาคนในชมรมหรือยังจ๊ะ? แล้วคุณเด็กเก่าละ พร้อมที่จะตามหาเด็กใหม่ที่ตัวเองไม่คุ้นตารึยังเอ่ย? มาพบกัน ในกิจกรรมเชื่อมสัมพันธ์ชมรมคิวโด #BuddyKyudo_THK ประจำปีการศึกษานี่!
ฟอร์ม : forms.gle/Qfz3vfHk94Jj...
(ต้องเข้าอีเมลเพื่อกรอกฟอร์ม)
ระยะเวลารับสมัคร : 20-22/04 23.59 น.
“แหม่ ถ้าผมโกหกมันจะดูแย่กว่าเดิมอีกนา~”
“งั้นไปแล้วดีกว่า ถ้าคิดถึงกันก็มาสอนห้องผมบ้างนะ”
พูดทั้งที่รู้ว่าโอกาสเกิดขึ้นเป็นไปได้น้อยมาก
แต่ก็เดินไปเก็บบัตรโดยไม่ค้อมหัวลาผู้หลักผู้ใหญ่แล้ว
"อืม...ก็ชอบอยู่มั้ง? ถ้าอาจารย์ไม่ชดก็ถือว่าได้งดเรียนเช้า"
"—กับได้ข้าวฟรี เพราะเงินสำคัญมากสำหรับผม"
เหมือนเด็กนักเรียนโดยเฉลี่ยที่ไม่ได่ตั้งใจเรียนมากมาย แต่รายนี้เล่นพูดให้อาจารย์ฟังแบบไร้ยางอายสุด ๆ
และอาจารย์รู้อยู่แล้วว่ายัยเด็กนี่ขยันหาเงินแค่ไหน
"ผมเห็นบัตรอยู่ตรงนู้น เดินไปแป๊บเดียวก็ถึงแล้ว"
ชี้ ๆ ให้ดูตรงอาคารเรียนเก่า
"ริวซากิคุง"
ทวนชื่อกับตนเอง เรียกอีกฝ่ายตามนี้เนี่ยแหละ
"คาริยูกิ อุเมะฟุมิ"
"ขอให้หาบัตรเจอเร็ว ๆ แล้วกัน จำจุดที่เจอไว้ด้วยเผื่อปีหน้ามันโผล่มาที่เดิม"
ทิ้งท้ายแค่นั้นโดยไม่เอ่ยคำอำลา เพียงแค่เดินกลับอาคารเรียนเมื่ออีกฝ่ายแยกตัวออกไป
“เจอทุกปีจนจะกลายเป็นกิจกรรมสานสัมพันธ์นักเรียนใหม่แล้ว”
ผงกหน้าแบบขอไปทีเมื่อถูกเตือนให้ระวังบาดเจ็บ อย่างเธอไม่พลาดหรอกน่า
แต่อย่างน้อยก็รับความหวังดีของผู้เป็นอาจารย์ไว้
“หายแล้วต้องเสียค่าทำบัตรใหม่นี่ ผมไม่ยอมให้มันเอาไปแน่”
“ว่าแต่อาจารย์ไม่มีงานทำเหรอ? รอคาบบ่ายอย่างเดียวเลย?”
กะพริบตาปริบ ๆ เมื่อเห็นว่าใครกันแน่ที่ทักตนกลับ
“อาจารย์ชิราเบะนี่เอง ต้องแข็งแรงถึงจะได้ทำพาร์ทไทม์ไหวไง”
สัมผัสได้ถึงสายตาที่จ้องเหนือศีรษะ จึงเอามือปัดใบไม้ออกขณะที่ใบหน้ายังประดับรอยยิ้ม ไร้แววสำนึกผิดที่เล่นซนปีนต้นไม้
“แล้วทำไมบัตรบุคลากรไม่โดนเล่นเหมือนบัตรนักเรียนบ้างล่ะ?”
แกล้งถามไปงั้นมากกว่าจะบ่นระบบการจัดการของโรงเรียน
เธอมองผ่านวาจา เธอมองผ่านความเงียบ รับรู้มันในใจ หาได้อ้อนวอนให้พิจารณาคำขอเธอใหม่
“ไว้ว่ากันเมื่อถึงวันนั้นเนอะ กลับห้องเรียนก่อนคาบบ่ายด้วย”
พูดทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าเขาตั้งใจทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายยิ่งกว่าใครหน้าไหน
อุเมะฟุมิค่อย ๆ เบนสายตา สองเท้าก้าวเดินออกมาจากพื้นที่ของอีกฝ่าย ไร้คำอำลาหรือการโบกมือให้แบบมิตรสหาย
แค่เพียงรู้ว่า ไม่ช้าก็เร็วคงได้เจอกันอีก
เมื่อเช็คว่าใบหน้านักเรียนในรูปติดบัตรตรงกับเธอทุกประการก็เก็บมันเข้ากระเป๋า
“เสร็จธุระผมแล้ว ต่อไปก็…หาบัตรนาย? หรือหาเองสะดวกกว่า?”
เหมือนถามเพื่อความแน่ใจว่าต้องการให้ช่วยเหลือแน่ไหม หรือแยกย้ายแต่เพียงเท่านี้
“ว่าไปยังไม่รู้จักชื่อเลย เรียนอยู่ปีไหนล่ะ?”
คงยากที่จะได้เจอกันอีกครั้ง แต่ถามไว้ก่อนก็ไม่เสียหายอะไร
”แต่ถ้าเจอกันครั้งหน้าแล้วมีน้ำใจแบ่งปัน ผมก็อยากให้ชิโรกาเนะคุงเล่าให้ฟังว่าวันนี้ผู้คนมองข้ามสิ่งใดไปบ้าง“
ราวกับกำลังถามว่า ในฐานข้อมูลที่กว้างขวางสุดลูกหูลูกตา มีเอกสารใดบ้างที่อนุญาตให้คนนอกเข้าถึงได้
แม้ว่าเขาจะเลือกทางไหน เธอก็ทำได้เพียงยอมรับการตัดสินใจโดยไม่ก้าวก่ายอยู่ดีน่ะนะ
“คำพูดคำจายังลึกซึ้งเหมือนเคย”
ไม่ได้ติเตียน ไม่ได้ชื่นชม เพียงบันทึกไว้ในหัวเผื่ออีกฝ่ายมีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น
ทว่าบุรุษที่มีตัวตนและแนวคิดแข็งแกร่งดุจหินผา จะเปลี่ยนไปเพียงชั่วข้ามคืนก็แปลกกระไร
“งั้นผมย้ายตำแหน่งเลยดีกว่า ไม่รบกวนเวลาอันมีค่าของนายแล้ว”
รับรู้ถึงน้ำหนักปากกาที่จรดลงหน้ากระดาษ เด็กสาวยิ้มโดยไร้กังวลแม้ไม่ทราบข้อมูลที่ถูกเขียน
“ตรงนั้นเนี่ย หมายถึงต้นไม้เหรอ?“
ยังเดินต่อโดยไม่หันกลับมามอง
“ต้องปีนขึ้นไปเองอยู่แล้ว จริง ๆ ก็น่าจะมีหลายคนไปเล่นซนแถวนั้นนะ”
ถึงจะบอกว่าเล่นซน แต่ฟังจากน้ำเสียงแล้วก็ดูจะไม่ใส่ใจนักหากอาจารย์จับได้
เธอพูดแค่ตอนที่อีกฝ่ายถามคำถาม ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงจุดที่เห็นบัตรตัวเองตกอยู่ ก้มเก็บมันพลางคิดในใจว่า หากนี่ไม่ใช่บัตรตัวเองขึ้นมาคงขายหน้ารุ่นน้องแย่
"เทคโนโลยีกับสัญชาตญาณนักล่าไง"
อธิบายเสริมซึ่งชวนสับสนกว่าเดิมมากกว่าจะไขกระจ่าง
"ถ้าไม่ชอบดูผู้คนเดินกันขวักไขว่ ลงมาหาเองก็สนุกกว่าจริงแหละ..."
ตรวจสอบว่าเนื้อตัวสะอาดดีแล้วค่อยตอบคำถามอีกฝ่าย
"ถ้าสนใจก็ตามมาสิ อาจจะเจอบัตรนายแถวนั้นก็ได้"
ไม่ยอมให้เสียเวลา เธอเดินนำไปหาจุดหมายพลางกวักมือเรียกนาย ด้วยความยาวขาแค่นั้น จัดว่าเป็นเด็กที่เดินเร็วพอควรเลย
"ตอนอยู่ข้างล่างผมคุยกับคนหลายคน เพราะงั้นได้เวลากลับไปนั่งมองเงียบ ๆ แล้วล่ะมั้ง"
ตอบแบบไม่สะทกสะท้านกับคำถาม เพียงแค่เอ่ยสิ่งที่คิดดออกไปโดยไร้ความเท็จเจือปน
ผงกหน้าเหมือนเออออขอไปที แต่เธอคิดทบทวนคำพูดมาแล้วก่อนลงเสียงเห็นด้วย
สิ่งที่ควรปรากฏไม่เพียงถูกพบเพราะมีคนค้นหา แต่สิ่งนั้นเป็นฝ่ายเริ่มเผยตัวให้เห็นเสียก่อน อะไรทำนองนั้นกระมัง
"ว้า- โดนถามกลับจนได้สิ"
อุทานราวกับคนถูกจับไต๋ ซึ่งหากมองลึกลงไปมันก็เป็นเพียงการแสดงให้บทสนทนาพอมีรสชาติแค่นั้น
เลิกคิ้วคล้ายตั้งคำถามเมื่อได้ยินคำ่าช่วย
"จากต้นแปะก๊วยนี่ไปถึงอาคารเรียนไม่น่าถึงกิโลนะ"
เดินอย่างไรก็คงใช้เวลาไม่เกิน 10 นาทีแน่ ๆ
"แต่ถ้าจะตามมาผมก็ไม่ขัดอะไร"
กล่าวเพียงแค่นั้น เธอหมุนตัวเดินไปยังจุดหมาย จะตามมาไหมคงต้องให้อีกฝ่ายตัดสินใจ
#THK_EVENT02 #THK_โปรโมทชมรม #THK_ชมรมวาดการ์ตูน
📢 สำหรับท่านใดที่ผ่านไปผ่านมา ณ ตอนนี้ชมรมวาดการ์ตูนกำลังรับสมัครสมาชิกเพิ่มอยู่ค่า !
ไม่จำเป็นต้องมีพื้นฐานการวาดรูป
ขอแค่มีใจรักในการ์ตูนก็สามารถเข้าร่วมได้ทุกคนเลยนะ (ㅅ´ ˘ `)♥
หรือถ้ายังไม่สนใจเข้าร่วมชมรม... ก็ลองมาสุ่มหนังสือโดจินผลงานคนในชมรมบางส่วนดูก่อนสิคะ > th.shindanmaker.com/1237959
#THK_EVENT01 #THK_ปฐมนิเทศน์
#THK_3J
" สวัสดีค่ะนักเรียนทุกคน “
“ ขออภัยที่สาย หวังว่าจะยังอยู่กันครบ ”
มือขยับตามเป็นภาษามือ
มีเสียงหอบลอดออกมาเล็กน้อย
” ฉัน มาเสะ ชิระเบะ คุณครูคณิตประจำชั้นปี 2 ทว่าในปีนี้จะมาเป็นที่ปรึกษาให้พวกเธอด้วย “
” ยินดีที่ได้พบ “
“ เพราะเป็นคาบแรก เมื่อเช็คชื่อเสร็จฉันจะออกไปทันที ”
หมายความว่ายิ่งเร็วยิ่งมีอิสระ
” เริ่มได้ค่ะ “
|
"ก็ว่างั้นแหละ"
เออออตามคำชมด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งจนดูตลก แม้กระทั่งท่าปัดใบไม้ยังแฝงออร่าแปลกพิกล เมื่อคำนึงว่าสาวตัวเล็กแบบเธอกระทำการปีนต้นไม้อย่างคนกล้าบ้าบิ่น
"หน้าไม่คุ้นแฮะ พยายามหาเองคนเดียวอยู่ล่ะสิ"
"ถ้าให้ช่วยจริง ๆ ก็พอแบ่งเวลาได้หรอก แต่ต้องเป็นหลังจากที่ผมเก็บบัตรตัวเองตรงนู้น"
เงยหน้ามองอีกฝ่ายจนคอแทบหักเพราะความต่างของส่วนสูง
"แค่เล่นหาของกับพวกทนเห็นความสงบไม่ได้จะยากอะไรมากมาย"
"ม่า— แต่เวลาแบบนี้ก็ใช้เป็นบทเรียน ได้ในหลาย ๆ ความหมายอะนะ"
เหมือนที่ชายตรงหน้าต้องออกมายืนพร้อมสมุดคู่ใจ แอบคิดว่าเขาหมกมุ่นกับแผนการและความเป็นไปได้จนผิดมนุษย์มนา
เธอเก็บบัตรลงกระเป๋า สายตาจับจ้องไปทางทิศที่คู่สนทนามอง ความสงสัยแสดงออกผ่านสีหน้าเล็กน้อย
"ถ้างั้น...เสร็จจากตรงนี้จะทำอะไรต่อ?"
🔽【 #THK_commu 】
" ... "
" อยากเห็นสีหน้าอื่นนอกจากรอยยิ้มแบบนี้หรอครับ? "
" แบบนั้นคุณคงต้องหมั่นฝึกการสังเกตุสิ่งรอบข้างให้มากกว่านี้แล้วล่ะครับ "
" แต่ถึงอย่างนั้น คงต้องเริ่มจากตัวเองก่อน ผมเป็นกำลังใจให้กับการฝึกนะครับ "
一一一一一一一一一
一『 毛利 • 信 』| ✒️ | Mori Shin
一 ３年 | 18yrs | 179/65
一 doc : bit.ly/4l2wXJU
( talk | co | role : dm 24/7 )
[ 04/12 ] Shin-kun お誕生日おめでとう！
บ่ายวันหยุด สองพี่น้องนั่งอยู่ในคาเฟ่ร้านประจำใกล้ๆบ้าน ขนมของหวานและเครื่องดื่มถูกเสิร์ฟไว้จนเต็มโต๊ะ แน่นอนว่าหนึ่งเมนูในนั้นก็มี ' ครีมโซดา ' ที่เขาชอบ
🐰 : " จะจ๊าง― มงกุฏนี้มอบให้กับเจ้าของวันเกิดค่ะ พี่กลายเป็นเจ้าชายหนึ่งวัน! "
✒️ : " เจ้าชายอะไรกัน? ..ฮะๆ แต่วันนี้พี่เล่นด้วยก็ได้วันนึง "
(ตามวันเวลาปฏิทินจริง วันนี้เป็นวันเกิดชินคุงล่ะค่ะ💗)
"ถ้าหาเจอจะเอาไปคืนที่ห้องเรียนให้"
ยังทำตัวชิล ๆ ทั้งที่ถูกเตือนว่าอาจมีคนเก็บบัตรไปก่อน
ตัวอาคารอยู่ในระยะที่ตาเปล่ามองเห็น มาถึงจุดนี้เธอไม่ยอมให้ใครชิงตัดหน้าแน่
"งั้นก็ไว้เจอกันที่ห้องเรียนล่ะ~"
โบกมือลาพอเป็นพิธี ก่อนหันตัวเดินไปทางจุดที่ตั้งเป้าหมายไว้แต่แรก
ถึงจะคุยกันแค่สั้น ๆ แต่พวกเขายังต้องเรียนห้องเดียวกันอีก 1 ปี เดี๋ยวก็ได้เห็นหน้ากันจนเป็นกิจวัตรเองแหละ
#THK_COMMU อีเวนต์ที่ 2
สัปดาห์ที่ 2 ของการใช้ชีวิตในรั้วโรงเรียนมัธยมปลายไทเฮ
ช่วงเวลาแห่งการโปรโมทชมรมที่เรารักได้เริ่มขึ้นแล้ว !
แท็กประจำอีเวนต์ #THK_EVENT02 #THK_โปรโมทชมรม
รายละเอียด : bit.ly/3EtvMCG
ระยะเวลาการเล่นอีเวนต์ : วันที่ 11 เมษายน - 15 เมษายน (ไม่มีการเล่นย้อนหลัง)
หมายเหตุ สต๊าฟจะตอบกลับข้อความในช่วง 20:00 - 23:00 น.
" เมื่อเด็กชมรมคิวโด รวมพลัง... "
" แล้วพบกับพวกเรา ในโพสโปรโมท เร็ว ๆ นี้.... "
#THK_Commu #THK_Kyudo
ประชาสัมพันธ์ชมรมคิวโด
- List รายชื่อสมาชิกชมรม
bsky.app/profile/did:...
- Starter pack รายชื่อสมาชิกชมรม
go.bsky.app/9rymR7V
รายละเอียดข้อมูลชมรมติดต่อรับได้ทาง dm, discord
- กดรับยศใน discord เพื่อติดต่อกลุ่มสมาชิกในแชทชมรม
หากรายชื่อตกหล่น ขาดหาย สามารถติดต่อทาง dm, discord
- thread นี้จะใช้ในการ update
ไม่บอกหรอกว่าใช้กล้องซูมช่วยถึงเห็น
"เชื่อมั่นในเซนส์ตัวเองน่าดู"
แทนที่จะเป็นการเสียดสี เรียกว่าเข้าใจอารมณ์อีกฝ่ายอย่างถ่องแท้เลยดีกว่า เวลาขาดตัวช่วยอ้างอิงก็เหลือแต่ตนเองให้พึ่งอะนะ
"ผมรีบลงมาหาเพราะกลัวคนเก็บไปก่อนนี่แหละ"
ดูจากสีหน้าท่าทางแล้ว คงมองว่าให้ไปขอบัตรจากคนอื่นอีกทียุ่งยากกว่าหาเอง
"ผมจะไปตรงนั้นแล้ว ถ้าหาตรงพุ่มไม้ไม่เจอก็ตามมาได้ล่ะ"
“ผมนั่งใจเย็นมา 2 ปี รอบนี้เลยลงไปยืดเส้นยืดสายสักหน่อยน่ะ”
“เหมือนแรลลี่ที่ต่างประเทศชอบจัดกันดีนะ”
พักหลังนี้เธอยิ้มบ่อยขึ้น ไม่ดูหลอกลวง แต่ก็ไม่ได้ดูจริงใจอะไร หากประสงค์ให้เธอยิ้มจากใจจริง คงต้องหาเรื่องน่าสนใจกว่านี้มาให้
“เขียนสักอย่างเพิ่มลงไปแล้วสินะ จะอยู่ตรงนี้จนถึงเมื่อไหร่ล่ะ?”
อย่างกับถามไถ่เรื่องสารทุกข์สุขดิบทั่วไป แต่พูดให้ได้ยินกันแค่ 2 คน
ยอมให้อ่านถึงไหน?
บอกไปแล้วนี่ว่าผู้ใดแข็งแกร่งพอ ผู้นั้นย่อมไม่สั่นคลอนแม้ถูกอ่านทะลุปรุโปร่ง
ขอเพียงรู้ว่ากระทำการใดไว้ อีกฝ่ายย่อมสนองด้วยสิ่งเดียวกัน…นั่นคือการเฝ้าสังเกต
—แต่พวกเขาไม่ได้จะก่อสงครามประสาทกันนี่เนอะ
“ผมแค่พูดในสิ่งที่เห็น จะมองเป็นคำชมหรือตำหนิก็ขึ้นกับตัวนายแล้ว”
ว่าขณะที่หยิบบัตรของตนเองขึ้นมาให้ดู ใช้เวลาเพียงน้อยนิดหลังเกิดเหตุวุ่นวายก็ได้มันกลับคืนมาแล้ว
“อืม…ไม่รู้สิ แต่ถ้าโรงเรียนไม่อยากให้ข้าวเด็กฟรีก็ควรหาวิธีแก้ปัญหาอะนะ”
ปล่อยอีกฝ่ายหัวเราะขณะที่เธอทำเพียงยักไหล่
สิ่งลี้ลับไม่ได้อยู่ในขอบเขตที่เธอสนใจ โรงเรียนต่างหากที่ต้องรับผิดชอบ เดี๋ยวเด็กปี 1 เข้ามาใหม่จะเสียขวัญกันหมด
“งั้นไปกันเถอะ แต่ผมมั่นใจว่าเมื่อกี้เห็นบัตรตัวเองตรงนั้น”
เดินไปตามทิศที่ตนชี้ทันที ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งเห็นชัดว่ารูปในบัตรตรงกับหน้าตาเธอทุกประการยกเว้นสีผม
#THK_EVENT01 #THK_ปฐมนิเทศ
- เสียงประกาศเดิมๆที่เหมือนกับในทุกๆปี -
- เหล่านักเรียนที่มักจะต้องลนลานเพราะหาบัตรของตนไม่เจอ -
- และหญิงสาวผู้ไม่เคยรับรู้อะไรเลยสักอย่าง -
- คิริ ไออิ เธอผู้เกิดมาไร้สัมผัสพิเศษใดๆ -
…
"บัตรอยู่บนเพดานนี่เอง~"
