Leonie

Hartelijk dank, Johan!

Dank! 🥰

Ah, het is weer de jaarlijkse dag waarop je inbox volstroomt met spammailtjes vanwege verjaardagsacties 😍 Dertig kaarsjes vandaag en já, dat vind ik best een ding en uitstekende reden voor taart.

Ik heb het met mijn vriend over de politieke situatie.
‘Het is een democratie wanneer het hem uitkomt,’ zegt hij.
‘Een situationship democratie,’ zeg ik. Hij kijkt.
‘Een democrationship!’

Toch jammer dat het kabinet gevallen is hè. Ik had hier goud in handen.

Op Linkedin speculeert iemand over de inzet van (gen)AI voor de examencorrectie. Mijn lijst met bezwaren is lang. Hoe denken jullie hierover?

Dit is overigens het werk waar ik naar verwijs: ‘Who Wrote This?
How AI and the Lure of Efficiency Threaten Human Writing’ van Baron.

(En ja, ik heb kanttekeningen, zeker, maar het is óók een startpunt voor nieuwe eigen bespiegelingen.)

Wat een rijkdom. Met m’n blote benen in de zon op het balkon terwijl ik aan het werk ben, dat dan ook nog eens bestaat uit lezen over schrijven, de rol van computers daarin en veranderend auteurschap. Doe mij maar meer van dit soort dagen 🙌

Jullie denken ook dat Martijn ADHD heeft en dat zelf misschien nog niet weet, toch? #bzv

Stop Sharing The Ghibli AI Slop, What Is Wrong With You - Aftermath Nobody needs to see this shit

aftermath.site/studio-ghibl...

If only…

Al heb je zeven vinkjes, hoe diskwalificeert je dat dan om te pleiten voor eigenaarschap over je eigen handelen? Dit klinkt als een drogreden en dan wel de persoonlijke aanval. Privilege of het gebrek daaraan bepaalt niet alles.

Schrijven over ‘mijn’ stuk van de wetenschap kan ik steeds iets meer vanuit wetenschappelijke kennis bovenop mijn intuïtie. Ik denk dat dat laatste als docent nog steeds cruciaal is. Dat doet mij afvragen: welke vragen over GenAI, schrijven, (leren) nadenken leven er onder jullie?

Dat vond ik in het begin vooral heel ingewikkeld en het voelde als een parallel onderdeel van onderzoek om in te verdrinken, maar toen zei een collega: ‘Eigenlijk is het dus een cadeautje aan jezelf om jezelf zo goed te leren kennen?’ en dat perspectief herhaal ik nu dagelijks.

Dit is één van die aspecten van promoveren waar ik geen flauw benul van had toen ik dit idee een jaar geleden had opgevat. Ik dacht veel instrumenteler over de invulling van mijn baan, maar zag niet de stappen die samenhangen met je persoonlijke en professionele ontwikkeling.

Ik denk dat het ook over een jaar - of misschien ergens na mijn eerste wetenschappelijke publicatie (die nog mijlenver weg lijkt) - misschien altijd wel blijft voelen alsof ik niet genoeg kennis heb, terwijl ik niets anders doe dan als een spons kennis opzuigen en proberen te synthetiseren.

Niet dat er niet goed over nagedacht is, of dat ik niet sta achter wat ik schreef, maar het maakt voelbaar hoe mijn professionele identiteit aan het schuiven is en hoe snel dat opeens lijkt te gaan. Ben je een expert zodra een ander je zo ziet? Is het een gevalletje imposter syndrome?

Schreef ik iets op LinkedIn met de intentie gewoon wat hersenspinsels te delen met een man of tien en werden dat er opeens veel meer en denk ik nu ‘oei, had ik het dan toch anders moeten beschrijven’? Yep. Ik moet nog een beetje wennen aan hoe het begrip ‘promotie’ opeens iets doet met mijn woorden.

En? Wijs geworden? 😉

Einde Schooldag Leerlingen zijn als tijdelijke passanten van wie je een hoop weet, maar nooit hoe het met ze af zal lopen. 'Ze zijn open eindes', zo schrijft Engels docente Charlotte Knoors in dit persoonlijke essay ...

Een ode aan het prachtige beroep van leraar-zijn. hardhoofd.com/einde-school...

Hoe ervaar jij dat er geen prioriteit aan wordt gegeven? Zeggen mensen dat? Is het een intuïtie?

de maatschappelijke context: lerarentekort, bezuinigingen, geopolitieke verschuivingen, etc. Mijn promotie is gericht op integratie, dus ergens juist het ‘verminderen’ van die overladenheid door de overlap te benutten. Mogelijk herken ik me daarom niet in jouw opmerking, maar ik begrijp het wel.

Nee, ik herken dat niet, maar men lijkt anders te reageren op AI dan op digitale geletterdheid in het algemeen (en wetenschappelijk is die overlap ook superdiffuus). Wat ik wel merk is dat docenten worstelen hoe ze zaken een plaats kunnen geven in een overvol curriculum tegen de achtergrond van

Ik wil je vraag gráág beantwoorden, maar ik geloof dat ik je niet helemaal begrijp. Bedoel je hoe ik mijn promotie kan verantwoorden aan een buitenstaander? Of hoe buitenstaanders mijn promotie belangrijk vinden? Of? 😬

Is een daling in het algemeen niet al reden tot zorg? Zouden er echt zoveel mensen onverschillig over zijn?

Hoe is het met jullie? Ik zit momenteel met een boek, koffie en zelfgebakken cheesecake op de bank van m’n vakantie te genieten, maar gisteren schreef ik nog gewoon moeilijke hersenspinsels over het complexe project waar ik aan begonnen ben.

Haha, dat is lief! Ik postte tot voorheen nog wel, maar weet nog niet goed of ik dat blijf doen. Als ik niet post, dan heb ik de garantie dat de wel geposte geluiden gehoord worden en dat vind ik niet altijd de beste.

Dit gloedvolle draadje kon ik vast in stijl als docent Nederlands afsluiten met een passende spreuk, iets over vriend en vijand, maar ik moet rennen voor mijn volgende meeting. Voel je vrij hierop te reageren!

Voor wie die zorg deelt: het is misschien de moeite om je - tegen beter weten in - dan nog wel om X te bekommeren. We willen het niet, maar Big Tech blijft machtig en daar kun je alleen weerstand tegen bieden als je weet wat er speelt.

Die zorg gaat vele malen verder dan ‘kunnen ze straks wel leren prompten’ (nu zijn ze daar nog geen sterren in), maar betreft ook: wat doet het met je persoonlijke en je talige ontwikkeling om in deze complexiteit op te groeien?

Het valt niet mee, maar met de keuze om ook op het platform te blijven kies ik voor mij de beste uit twee kwaden: ja, ik steun indirect Musk, maar ik zie ook wat daar speelt en ontwikkeld wordt. En over dat laatste maak ik me ernstig zorgen als ik aan onze opgroeiende jongeren.