@azk-atelna.bsky.social
เอเทน่า แพลนทาเบลล์ │ พนักงานพาร์ทไทม์ร้านยูเมะโนะทซึคิ │คาร์พูดภาษาอังกฤษสำเนียงบริติช – ใช้แอปแปลเป็นหลัก │ มีความสามารถในการหลงทางสูง หากพบเห็นนอกร้านตามลำพัง โปรดติดต่อร้านยูเมะโนะทซึคิ (โซน B5)
📢 อัพเดทรายชื่อตัวละครทั้งหมดภายในคอมมู
หลังจากปิดยืนยันแล้วทีมงานได้ทำการสรุปรายชื่อทั้งหมดออกมา สามารถตรวจเช็คอีกครั้งเพื่อความถูกต้องและหากมีการตกหล่นแจ้งได้เลยนะคะ!
docs.google.com/spreadsheets...
ทั้งนี้สำหรับชีทห้องเรียนจะมีการทำออกมาใหม่เนื่องจากจะมีการรับตัวละครเพิ่มทำให้ต้องแก้ไขรายชื่อ (แต่สำหรับตัวละครเดิมจะยังอยู่ห้องเดิมต่อ) ดังนั้นขอให้รออัพเดทต่อไปค่ะ 🙇♀️
"โห~~ ต้องมันยังไงเหรอ สอนเอเทบ้าง" // เชื่อจริง
15.07.2025 17:14 — 👍 0 🔁 0 💬 1 📌 0"ขอบคุณมาก" เอเทลน่ารับมาอย่างไม่คิดอะไร
15.07.2025 17:00 — 👍 0 🔁 0 💬 1 📌 0
#AZK_Teruteru
05/07 ช่วงเวลาสาย
วันนี้อากาศแจ่มใส เอเทลน่าจึงออกมาเดินเล่น รู้สึกตัวอีกทีก็ไหลมาที่ตลาดปลา และถูกจ่อไมค์ใส่ซะแล้ว
: “วันนี้มาทำกิจกรรมคนเดียวหรือมากับใครมั้ยคะ”
อนิจา... เสียงแจ้วๆที่ยิงคำถามมานั้น เอเทลน่าฟังไม่ทันสักคำ เลยได้แต่ยกมือถือขึ้น แล้วให้แอปเป็นล่ามเจรจาแทน
"ฉันฟังคุณบรรยายไม่ทัน กรุณาอีกครั้ง" (เสียงโมโนโทนสังเคราะห์)
(ปิดโรลฟากเอเทลน่า ขอบคุณสำหรับโรลค่ะ ถ้าต้องการไปที่ร้าน หรืออยากจะโรลที่ร้านต่อก็ได้เลยนะคะ พร้อมเสมอ)
08.04.2025 20:09 — 👍 1 🔁 0 💬 1 📌 0"แล้วพบกันค่ะมิสเตอร์เคียวกะ"
แล้วเอเทลน่าก็เดินออกไปหาเด็กหนุ่มคนนั้น ด้วยความเร็วที่ค่อนไปทางการกระโดดโลดเต้นมากกว่า
และเมื่อไปถึง เอเทลน่าก็เหมือนจะพูดอะไรสักอย่างกับคนที่มารับ แล้วอีกฝ่ายก็หัวเราะแห้งๆ และพูดโต้ตอบ
ทว่าคำพูดพวกนั้นถูกเสียงของสายฝนที่กระทบหลังคากลบทับ
ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินห่างออกไป...
.
-----
+
“โอ๊ะ... ขอบคุณค่ะ" สำหรับที่แก้การออกเสียงให้
ขณะที่มือก็เก็บกระเป๋าเข้าไปในเสื้อโค้ท แล้วดึงด้านหลังในคลุมขึ้นไปบนศีรษะ
สำหรับเสื้อผ้าที่ตัดเย็บในเมืองที่มีฝนตกจนการพกร่มเป็นเรื่องปกติ การรับมือกับสภาพอากาศแบบนั้นถือเป็นเรื่องพื้นฐาน
เอเทลน่าหันกลับมาโบกมือให้อีกครั้ง
+
(เพิ่มเติม
- คนที่มารับเป็นซับคาร์ ไม่ได้เข้ามาร่วมสนทนา แต่โบกมือให้เห็นในระยะที่ห่างสักหน่อย แต่ก็ยังเห็นได้ชัด)
ในตอนนั้นทั้งสีหน้าและแววตาของเอเทลน่า เห็นชัดว่าตกใจไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยายามปรับให้เป็นปกติ
เอเทลน่าหันกลับมาพูดกับคู่สนทนาเดิมอีกครั้ง
"คุณเคียวกะก็อย่าลืมไปที่ร้านนะคะ"
"ถ้าอย่างนั้นเอเทก็ต้องบอกว่า [ยินดีต้อนรับ] สินะคะ"
แม้คำว่า 'ยินดีต้อนรับ' นั้นจะเป็นภาษาของประเทศนี้ แต่สำเนียงนั้นผิดเพี้ยนสุดกู่
แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่สนใจ อาจจะไม่รู้ตัว
หรืออาจจะเป็นเพราะการปรากฏตัวของใครบางคน
"อ่ะ... เอเท อยู่ที่นี่เอง ทุกคนเป็นห่วงอยู่นะ"
เด็กหนุ่มรูปร่างสูงในชุดคลุมกันฝนโบกไม้โบกมือ พร้อมพูดภาษาอังกฤษในสำเนียงบ้านเกิดของเอเทลน่า
+
แต่เรียกอย่างหลังเอเทอาจจะไม่หันก็ได้นะคะ เพราะเอเทก็ไม่ถนัดกับชื่อนี้สักเท่าไร"
เพราะเป็นชื่อเฉพาะกิจหลังจากที่เจอกำแพงการออกเสียงเข้าไป
-----
.
(คำว่าคุณเอเทจะแยกใช้คำว่ามิสเตอร์กับมิส แต่ขอพิมพ์แค่คำว่าคุณค่ะ)
"คุณ(มิสเตอร์)เคียวกะ" ทวนคำที่ได้ยินอีกครั้ง โชคดีที่ยังออกเสียงได้
"เอเทลน่า แพลนทาเบลล์" อาจจะเพราะไม่ใช่การพบกันในสถานการณ์เป็นทางการ เลยเลือกที่จะไม่ยื่นมือให้จับ
"คุณเคียวกะจะเรียกเอเทว่า คุณ(มิส)แพลนทาเบลล์ หรือถ้าออกเสียงไม่ถนัด จะเรียกว่าคุณ(มิส)พี ก็ได้ค่ะ
+
“อื้ม......"
เอเทลน่าพยักหน้าหงึก ก่อนที่จะมีอะไรบางอย่างทำให้เธอหยิบมือถือขึ้นมาดู
"อ่ะ!" ดวงตาสีฟ้ากระพริบปริบ
"ดูเหมือนว่าเอเทจะออกมานานเกินไป คนของที่ร้านจะมารับแล้วค่ะ"
แน่นอนว่าไม่ได้มีแค่นั้น
“แล้วผีเสื้อล่ะ รู้ไหมคะว่าผีเสื้อหมายความว่ายังไง”
ในเมื่อมีคนให้ถามอยู่ตรงนี้ ก็ถามเผื่อไปก่อน จะได้ไม่ต้องหอบความสงสัยกลับไปถึงที่ร้าน
“ไม่ได้เปิดค่ะ” เอเทลน่าตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ “เอเทแค่มาอาศัยเขาอยู่ แต่อื้ม... ที่เขาพูดกันว่าอย่างไรนะ อ่ะ! คนที่ทำงานเท่านี้ที่จะมีข้าวกิน”
“เอเทยังไม่อยากอด เอเทเลยต้องช่วยงานเขาแลกของกิน”
เสียงเจื้อแจ้วนั้นดังเรื่อยๆ โดยไม่มีทีท่าว่าจะสะดุดสักนิด
“ว่าแต่ชื่อร้านหมายความว่าอย่างนั้นเองหรอกเหรอ? เอเทไม่เคยถามเขาเหมือนกัน เห็นแค่สัญลักษณ์พระจันทร์บนตราร้านเท่านั้นเอง”
+
เหมือนเจอของที่ต้องการแล้ว เป็นแผ่นโฆษณาของร้านคาเฟ่แห่งหนึ่ง ที่มีแผ่นที่ระบุว่าตั้งอยู่ละแวกพิพิธภัณฑ์ศิลปะ (B5) กับคูปองแผ่นหนึ่ง ที่ระบุไว้ว่า [ลดราคา20%]
“เป็นร้านคาเฟ่ที่ดีมากนะ ถ้ามีเวลาควรลองแวะไปสักครั้ง”
ยื่นทั้งหมดในมือให้พร้อมรอยยิ้มทางการค้า(?)
ทอดสายตาไปตามปลายนิ้วที่ชี้มา “คราวนี้ก็ช่างสังเกตอีกแล้วนะคะ”
“แต่น่าเสียดายที่ถูกแค่ครึ่งเดียว”
เอเทลน่าพูดพลางผ่อนสายกระเป๋าข้างหนึ่งออกจากไหล่ เพื่อดึงตัวกระเป๋าให้หันมาด้านหน้า และเปิดล้วงมือเข้าไปหาของที่อยู่ด้านใน
“คู่หมั้นของเอเทไม่ได้อยู่ที่นี่ ส่วนเรื่องเรียนภาษา... ใช่ เอเทสมัครเรียนภาษาเอาไว้”
ไม่ได้บอกว่าเข้าเรียนหรือไม่
“ดังนั้นเอารางวัลไปเท่านี้ก่อนนะ”
+
"ว้าว~~ ข้อสันนิษฐาน อยากรู้จังเลยค่ะ ว่าจะเป็นยังไง" ดวงตาสีฟ้าเป็นประกาย
"อ่ะ จะให้ทายอย่างเดียวก็ยังไงอยู่ เอเทคิดว่าถ้าคุณนักสืบทายถูก หรือว่าใกล้เคียง... เอเทจะมีรางวัลให้คุณนักสืบด้วยดีกว่า"
"เอาล่ะ คุณนักสืบบอกข้อสันนิษฐานของคุณได้เลยค่ะ"
(เอเทลน่าสูงแค่148 ทางโน้นถือว่าตัวเล็ก คาดเดาอายุพลาดประจำค่ะ
เสื้อผ้าใส่เสื้อโค้ทตามในภาพก่อนเลยค่ะ สะพายกระเป๋าเป้ใบเล็กๆด้านหลัง)
"ประโยคนั้นถ้าคู่หมั้นได้ยิน อาจจะคิดว่าเอเทกำลังโดนเกี้ยวอยู่ก็ได้นะคะ"
ฟังน้ำเสียงอาจะเหมือนพูดเล่นๆ แต่ไม่รู้ว่าในใจคิดจริงจังหรือเปล่า
"ได้อะไรบ้างไหมคะคุณนักสืบ"
หลังจากที่ได้ยิน ดวงตาสีฟ้าเบิกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะหยีเป็นเส้นโค้ง พร้อมรอยยิ้มกว้าง
"ได้ค่ะ เชิญคุณนักสืบตรวจสอบหาเบาะแสได้เลยค่ะ"
"เพียงแต่ไม่มีการแตะเนื้อต้องตัวนะคะ เพราะว่าคู่หมั้นของเอเทคงไม่ชอบใจสักเท่าไร"
เอเทลน่า : "ก็ลูน่าพูดจริงจังเกินไปอ่ะ---"
28.03.2025 16:16 — 👍 0 🔁 0 💬 1 📌 0"อ๋อ... อย่างนี้เอง" พยักหน้าหงึกๆอย่างเข้าใจ "เป็นคนที่ช่างสังเกตจริงๆนะคะ เหมือนนักสืบในนิยายยอดนิยมเลย"
ก่อนจะคลี่รอยยิ้มเหมือนเด็กที่นึกอะไรซุกซนขึ้นมาได้
"คำถามนั้น... ลองเดาดูต่อสิคะ"
#AZK_Hanami
ภายในร้านยูเมะโนะทซึคิ ก่อนที่เหล่าพนักงานจะออกไปแจกใบปลิวและโฆษณาร้านในช่วงเทศกาลชมซากุระ
เอเทลน่า : "เรื่องใหญ่แบบนี้ทำไมไม่มีใครแจ้งตำรวจ~~!!!"
@azk-luna.bsky.social @azk-chou.bsky.social
"เข้าใจแล้วค่ะ...." พยักหน้าหงึก ก่อนจะรู้สึกถึงอะไรแปลกๆสักอย่าง
ดวงตาสีฟ้าเงยสบตากับคนสูงกว่า คิ้วขมวดเล็กน้อย
"เอเทยังไม่ทันบอกว่าเอเทมาจากUKเลยนะ"
“อ่ะ ใช่ค่ะ เอเทประมาทอากาศที่นี่เกินไปหน่อย เลยไม่ได้ถือร่มมาด้วย แต่ถ้าเป็นที่บ้านเอเท เอเทจะพกร่มติดมือด้วยประจำเลยนะ”
พูดไปก็จ้องมองไปว่าอีกฝ่ายจะยังฟังรู้เรื่องหรือเปล่า
(ขอคำพูดเป็น “....” ตามปกติเลยนะคะ แต่น้องพูดอิงลิชล้วนๆเลย)
โอ๊ะ—ดูเหมือนจะเจอคนที่พูดกันรู้เรื่อง(?)
ท่าทางของเด็กสาวดูผ่อนคลาย และดีใจอย่างเห็นได้ชัด
“ดีใจจังเลย~~ มีคนพูดแบบที่ไม่ใช่สำเนียงแปลกๆแล้ว”
แต่เหมือนจะยังไม่วางใจ เพราะยังไม่เก็บอุปกรณ์สื่อสารกลับคืนที่สักที
+
เสียงสังเคราะห์แบบโมโนโทน ในประโยคค่อนข้างแปล่งๆของแอปแปลภาษาดังขึ้น
พร้อมกับรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร(?)ของเจ้าของ
(ขอบวกด้วยค่ะ 😆)
(เอเทลน่าพูดภาษาอังกฤษสำเนียงบริติชค่ะ 😅//ฟังสำเนียงญี่ปุ่นไม่รู้เรื่องด้วย-ปาดเหงื่อ)
“....”
คนที่อยู่ข้างๆคือเด็กสาวผมทองที่ไม่ว่ามองมุมไหนก็เป็นชาวต่างชาติแน่นอน
ดวงตาสีฟ้าแสดงท่าทางตกใจเล็กน้อย ก่อนจะรีบเปิดกระเป๋าเสื้อโค้ท แล้วหยิบสมาร์ทโฟนออกมา ก่อนจะขยับนิ้วพิมพ์บางอย่างลงไป
[ขออภัย... โปรดพูดกับฉันอีกครั้ง]
+
#AZK_Commu
“ สวัสดี… //เสียงจากแอปแปลภาษา ”
---
เอเทน่า แพลนทาเบลล์
プランタベル アテルナ
Romaji : Purantaberu Ateruna
สูง 148 cm 19ปี
พนักงานพาร์มไทม์ร้านยูเมะโนะทซึคิ (โซน B5)
นักเรียนสถาบันสอนภาษา
Doc : bit.ly/Atella_Proflie
---
*คาร์พูดอังกฤษสำเนียงบริติช ฟังสำเนียงญี่ปุ่นไม่ได้ สื่อสารผ่านแอปแปลภาษาเป็นหลัก
[…] = เสียงจากแอปแปลภาษา
