Sal

#mgr_commu ดึงฮู้ดลงมาแล้ว... ไม่ชอบผมชี้แบบนี้เลยแฮะ...

ว่าแต่โนนา เธอมีชุดพอใส่มั้ย?

ต้องรบกวนคุณยายอีกแล้วสินะ...

"หน้าร้อนกำลังจะจบแล้วสิ"

"...."

"พวกระรอก เป็นยังไงบ้างนะ"

นั่งจ้องโพรงต้นไม้อย่างเลื่อนลอย

#Mgr_commu #Mgr_summerss1

🌻🌤🌿
อากาศด้านนอกกำลังอบอุ่น
นกน้อยร้องเพลง ดอกไม้ผลิบาน
ในช่วงเวลาเช่นนี้ นักเรียนตัวน้อยอย่างคุณ...

ได้เวลาเปลี่ยนเครื่องแบบแล้ว !
จงสนุกกับฤดูร้อนให้เต็มที่ !

· ── ᛟ ── ·

Event ฤดูร้อน & หัวหน้าชั้นปี
Hashtag Event #Mgr_summerss1

docs.google.com/document/d/1...

ขอให้เป็นช่วงเวลาที่สนุกสนาน

It’s Betty! #Mgr_Commu

(คาแรคเตอร์ชีทของเบ็ตตี้! ฝากนังหนูไว้ด้วยนะคะ ใครสนใจโคกัน DM มาได้เลย!)

#Mgr_commu (มาแปะๆ FA ก้อนผอ.กับอาจารย์ด้วยคับ🥹🔥✨)

"สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก หวังว่าเราจะเป็นสหายที่ดีต่อกันนะคะ"

#mgr_commu

เซปครับ

youtu.be/AgA4oQw4bfI?...

"มีระบบ ... น้องรหัสด้วยเหรอ"

จุดกิ่งไม้เผาทีละชิ้น นั่งอยู่โซนป่าทึบ จ้องไปยังอีกฝั่งของรั้ว

ลงไปนั่งคุกเข่าบนพื้นหิมะ -

(กำลังคิดหาจังหวะเหมาะๆในการเข้าไปทักทายหลังพิธีจันทร์ดับ)

เพียงพริบตาเวราลอยอยู่เหนือศีรษะของเด็กชาย ไม้กวาดที่พาดไว้บนต้นแอปเปิ้ลเองก็พุ่งเข้ามาสู่มือของเธอ หมับ!

เวรายกยิ้มอีกครั้งเป็นการทิ้งท้าย

"งั้นไว้เจอกันใหม่นะ"

(ขออนุญาตดรอปรูปค่ะ ,,UuU)

(เช่นกันค้าบบบบบ <3)

"ถ้าที่นี่มีเวทมนตร์ที่ทำได้จริงๆล่ะก็นะ" //พึมพำ

ซัลพอจะรู้เรื่องของตระกูลกริมเมอรรีชและตัวหลุยส์จากคำกล่าวเล่าขาน แถมเคยคิดว่าคนๆนี้เป็นคนดี แต่คนปกติที่ไหนจะสละตาตัวเองเพื่อเวทมนตร์ล่ะ เพราะกริมเมอรีชที่ดี คือกลิมเมอรีชที่มีตาครบสองข้าง ซัลคิดเช่นนั้น

//รับแนวคิดเรื่องถอดอวัยวะ

พอเห็นท่าทีหัวเราะร่าของหลุยส์ ก็หลุดถอนหายใจออกมา

"แล้ว...ยานี่จะหมดฤทธิ์ตอนไหนกันล่ะ"

สะดุ้ง !!!

"กรรรรรรรรร" //กัดฟันขู่สู้

พอได้ยินเสียงดังๆ ก็ได้สติกลับมาจนรู้ตัวว่าข้างหน้าตัวเอง

(พยายามตั้งใจมองว่านี่คือใคร แล้วก็รู้ตัวว่าเข้าใจผิด ว่านี่ไม่ใช่เพื่อร่วมรุ่นที่ใจดีคนนั้น แค่คนหน้าเหมือนที่มีคนดูแลตลอด)

//จ้อง + ทำตาขวางใส่

- จมูกยังดมฟุดฟิดๆ หาต้นทางกลิ่นหอม

"นายชื่อ หลุยส์ .... สินะ" ไม่ใช่ลูอิสคนนั้นแน่นอน ท่าทางแบบนี้"

"ขานี่ อุบัติเหตุน่ะ ยังรู้สึก แต่ขยับไม่ได้"

//ไม่ได้สนที่พูดเลย พออีกฝั่งเดินเข้ามาใกล้

ดมฟุดฟิดๆ ดูเหมือนจมูกจะดีขึ้น สายตาเหมือนจะไม่เห็นบางสี

กำลังประมวลผลการได้ยิน

(ได้ยินเสียงกระซิบจากไกลๆ ได้ยินเสียงหายใจ เสียงฝีเท้า หรือแม้การเสียดสีระหว่างเสื้อผ้า แม้กระทั่งเสียงหัวใจเต้น)

(กลิ่นหอมอะไรเนี่ย ดอกไม้ คนๆนี้กลิ่นหอมขนาดนี้เลยเหรอ)

.
.
.

รู้ตัวแล้ว ว่ากำลังมีคู่สนทนาอยู่!!!

"อะ..."

(กลิ่นหอมชัดขึ้นจนเวียนหัว)

#Mgr_commu #Mgr_minievent

//เข็นรถผ่าน แล้วเห็นเพื่อนร่วมปีที่ไม่กล้าไปคุย

กินได้ล่ะมั้ง...ยาสีเขียว

//ซดหมดขวดยาเพราะเสียดายของ

(รสชาติก็ไม่ได้แย่หรอกมั้ง เหมือนกินยาพิษอ่อนๆ)

ปุ๊ง!!???

ส่องกระจกสะท้อนเงา

(จิ้งจอก ทำไม่ถึงไม่ใช่กระรอกกันนะ)

"... เปลี่ยนแค่หัวเหรอ ถ้าเปลี่ยนที่ขาจะกลับมาเดินได้ไหมนะ"

ผิดหวัง

//หยิบผ้ามาคลุมหูเพราะหนาว และเอาขวดไปคืน

#Mgr_commu #Mgr_minievent

ขอต้อนรับรุ่นน้องปีต้นอย่างอบอุ่น ด้วยน้ำยาเวทมนตร์ที่ปรุงด้วยความรัก จากรุ่นพี่ "ภาคีแห่งผู้รักเวทมนตร์" (เชื่อถือได้)

ผู้ที่สนใจอยากจะทดลอง สามารถหยิบไปลองดื่มได้ไม่โดยไม่ต้องเกรงใจ เพียงแค่ลงนามยินยอมสมัครใจตรงนี้ก่อน ไม่ว่าจะเป็นปีกลาง หรือปีปลาย ก็สามารถมาทดลองน้ำยาแสนสนุกได้ทั้งสิ้น

en.shindanmaker.com/1240847

"บ้านสินะ ... นั่นสิ"

โอ๊ะ?! เดินมาเข็นรถให้ด้วยเหรอ

"ลูซ ... ก็เป็นเด็กดีนี่นา" //พูดเบาๆ

ถ้าเกิดว่า โลกใบนี้ไม่ใจร้ายเกินไป

"ฉันเอง ไม่ได้คิดถึงเรื่องบ้านมาตั้งแต่ไหนแล้วนะ"

แอบชำเลืองไปที่ขาของตน

"นี่ ถ้าอยากได้ลองเวทย์อะไรใหม่ๆได้แล้ว ก็เอามาอวดกันบ้างล่ะ ฉันอยากเห็น"

(เยี่ยม...รอดเรื่องที่เราเป็นคนทำเสาหินหายไปแล้ว แบบนี้ จะดีไหมนะ)

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ ลูซ"

"แต่ก็ไม่เคยมีใครขึ้นไปบนดวงจันทร์ได้ ใช่ไหมล่ะ"

(ต่อให้ คนๆนั้นจะมีเวทมนตร์ก็ตาม)

"มัน ... ก็เข้าใจยากอยู่ล่ะมั้ง"

(ต่อให้ คนๆนั้น จะเสียสละมากแค่ไหนก็ตาม)

ตอนนี้ คงจะยังบอกอะไรไม่ได้เท่าไหร่
แต่สักวัน เธออาจจะรู้ตัวก็ได้ แค่หวังว่า

"ฉันอยากจะบอกว่า ...."
"ถ้าเธอสร้างเสาที่สูงไปจนถึงดวงจันทร์ได้ล่ะก็คงจะดีนะ"

"แต่ถ้ามีเสาแบบนั้นจริงๆ เธอคงจะทำลายมันได้ง่ายๆสินะ"

"อยู่บนนั้นไง ..."

//ยังคงจ้องมองไปที่พระจันทร์

ดวงตาสีส้มของซัล สะท้อนแสงจันทร์ เฉกเช่นเดียวกับสีของเหล่าปิศาจ

"ว่ากันว่าดวงจันทร์คือจุดกำเนิดของปิศาจทั้งหมด"

"ลูซ ถ้าเสาหินของเธออยู่บนนั้น เธอจะขึ้นไปบนดวงจันทร์ เพื่อตามหามันไหม"

เงยหน้าหันมาที่ลูซ พลางยกมือขึ้นชี้เบาๆที่ตาขวาของลูซ

"ถ้าเธอยังไม่เสียสิ่งนี้ไป"
"เธอจะสร้างเสาหินขึ้นมาได้ด้วยตัวเองหรือเปล่าล่ะ" ?

(อื้ม ... แย่แล้วสินะ ดูท่าเจ้าตัวจะชอบเสาหินนี้ไม่น้อยซะด้วย แต่จะปล่อยทิ้งไว้เดี๋ยวอาจารย์จะบ่นเอา เลยแอบมาจัดการให้ เอาไงดี เผ่นตอนนี้ดีไหม โธ่)

//เสี้ยวแสงจากพระจันทร์ตัดผ่านเมฆผ่านใบของต้นแอปเปิ้ลในช่วงเวลาพอดิบพอดี

งั้นเหรอ ก็ได้ เอาแบบนี้ละกัน

"ลูซ ... เธอชอบพระจันทร์ไหม" ?

ไม่หันแม้กลับไปมอง เงยหน้ารับภาพทิวทัศน์ที่อยู่ตรงหน้า พูดพร้อมทำท่าทีสงบสเงี่ยม

พลบค่ำ

.

.

.

"ไปหรือยังนะ ... ไปแล้วล่ะมั้ง"

//แอบมาดูเศษเสาหินที่เหลืออยู่ครึ่งหนึ่ง

((มองซ้ายมองขวา พอสังเกตุได้ว่าไม่น่าจะมีใครแล้ว จึงไถรถเข็นเข้าไปใกล้ๆ จากนั้นเอาปลายนิ้วมือแตะเบาๆ))

"ดินเอ๋ย ..."

เสาหินเริ่มกลับเปลี่ยนสภาพเป็นดินเรียบแบบเดิม

"จะมีเพื่อนเยอะๆได้ไหมนะ เด็กคนนั้น"
"... ถ้าไม่ทำอะไรเกินตัวก็คงจะดี"

(ถ้าได้เจอกันอีกเร็วๆนี้ ก็คงจะดีนะ)

มองรถเข็นที่อีกฝ่ายนั่งโดยไม่ได้พูดอะไร แม้อีกฝ่ายจะเอ่ยคำอำลาก็ยังไม่ได้พูดตอบทันที เหมือนว่าในหัวกำลังใช้ความคิดอะไรบางอย่าง

"ถ้าเกิด"

"ใช้เวทมนตร์ช่วยล่ะ"

เด็กสาวกล่าวออกมาขณะที่อีกฝ่ายกำลังหมุนเก้าอี้เตรียมจะจากไป

"ฉันอยากช่วย ตอบแทนที่ให้ขนมปัง"

สีหน้าเรียบนิ่ง แต่นัยน์ตาแฝงไปด้วยความจริงใจ ในโลกของเธออาหารนั้นมีค่า และใครที่ให้ของมีค่ากับเธอ ต้องได้รับการตอบแทน

เรียกชื่อห้วนๆเลยแฮะ

"อย่างที่เห็นนะ ใช่แล้ว ร่างกายของทางนี้ขยับไม่ได้ตั้งแต่ขาลงไป ... ถึงจะยังรู้สึกอยู่ก็เถอะนะ"

//แอบคิดว่าจริงๆสามารถใช้เวทย์ดินขยับขาเดินให้ดูได้แต่ชั่งใจอยู่ เพราะยังไม่รู้จักกันมาก//

(คิดว่าดูท่าจะไม่ใช่คนแปลกๆ)

"ลูซ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
"อย่าลืมกินขนมปังด้วย"

หวังว่าจะไม่ใช้เวทย์จนเหนื่อยเกินไปอีกนะ ดูเป็นประเภทชอบลองผิดถูกซะด้วย

- หมุนเก้าอี้หันหลัง -

"......"

มองท่าทางที่เหนื่อยของอีกฝ่าย
จ้องไปที่ดวงตาอันเป็นประกาย

ยิ้มเล็กน้อยพลางยื่นขนมปังให้

"มันอาจจะวิเศษก็จริง แต่ก็ไม่ใช่ทุกเรื่องที่เวทมนตร์คือทางออก

((อย่างเช่นขาทั้งสองข้างที่ขยับไม่ได้ด้วยวิธีปกติคู่นี้))

แค่อย่าฝืนใช้จนหอบแบบนี้ก็พอนะ"

//มองไปยังกองหินที่ยังเหลืออยู่

"ทางนี้ชื่อซัล ... วิชาหลักก็เป็นธาตุดินเหมือนกัน เธอล่ะ" ?

//โอ้ ทำได้ง่ายๆเลยแฮะ

"อ่ะนี่ ..."

ขยับมาใกล้พลางยื่นขนมปังตัดให้ด้านหน้า

((พอได้มองใกล้ๆแล้วถึงได้รู้ว่าเป็นเด็กผู้หญิง))

"หลังใช้เวทมนตร์ คงจะหิวสินะ"

ก่อนหน้านี้แวะไปหยิบขนมปังก่อนลงมา เพราะคิดว่าน่าจะมีอาการอ่อนล้าเพราะขาดเวทย์

พอได้ยินคำว่า 'เวทมนตร์สุดยอด' ก็พลางนึกอะไรบางอย่างออก ก่อนที่จะชะงักมือที่ยื่นขนมปังให้

"เธอน่ะ ... ชอบเวทมนตร์เหรอ" ?

"ทุบไปก็เสียแรงเปล่านะ อะไรที่สร้างขึ้นด้วยเวทมนตร์ ก็ใช้เวทมนตร์จัดการจะดีกว่า"

// ดูท่าจะคุยด้วยไม่ยากแฮะ

"เช่นถ้าตอนสร้าง คิดถึงเสาหินไว้ก่อนที่จะร่าย ตอนนี้ลองใช้วิธีเดียวกันทำให้เล็กลงดู ... "

(นึกถึงครู่ก่อนที่เห็นพยายามแก้ปัญหาด้วยกำลัง)

"ลองคิดภาพง่ายๆ ว่ามันแตกเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วใช้ไม้แบบที่อาจารย์สอนสิ"

//แอบคาดหวังในผลลัพธ์เล็กน้อย

//ไถรถเข็นมาข้างหลัง มองท่าทีซึ่งไม่ต่างจากตนเองเมื่อก่อน

(ดูท่าแล้วน่าจะคืนสภาพวัตถุไม่ได้ แต่เสกขึ้นรูปมาได้ยังไงนะ)

"เธอน่ะ ผมสีดำ ... ที่อยู่ตรงนั้นน่ะ"

((พูดไปเลยน่าจะดีกว่าสินะ))

"ตอนสร้างเจ้านี่น่ะ ... ใช้วิธีไหนไหนการสร้าง พอจะบอกได้ไหม"

//ชี้ๆนิ้วไปที่เสาหิน

//อยู่ชั้นสอง มองไม่ชัด ดูสถานการณ์รอบๆแล้วยังไม่เห็นใครแถวนั้น

"อื้ม ลงไปดูใกล้ๆหน่อยละกัน"

(ไถรถอย่างช้าๆลงไปที่ข้างลานกว้างด้วยความใจเย็น)

🍁สำหรับโค+บวกคร่าวๆ🍁
- ชั้นปีกลาง/ปลาย : เคยปะทะคารม เคยรู้จักมักจี่ เห็นปุ๊บเขม่นกันได้ปั๊บ(..)ได้เลยค่ะ!👌
- ปีต้น/พึ่งเข้าปีนี้ : เคยเห็นกันนอกโรงเรียน อาจจะเจอในเมืองเมื่อปีก่อน? ได้ค่ะ (อยากโรลย้อนกันก็สะดวกนะ?)
- อื่นๆ นอกจากนี้ มีไอเดียที่ใช่ก็สามารถเมนชั่นมาได้เลยนะคะ !

[**Note] ระดับความสนิทมากน้อยอยู่ที่การโรลเพลย์/พูดคุยกัน

//นั่งมองจากห้องเรียนชั้นสอง

((อ๋าาา ปีต้นใชไหมน่ะ .... ใช้เวทย์เรียกหินไซส์ขนาดน้้น จะไม่เป็นไรใช่ไหม หวังว่าจะไม่ป่วยนะ))

"ความอยากรู้อยากเห็นของผมมีที่สิ้นสุด... แต่ไม่ใช่กับเรื่องที่ไม่เคยเห็นหรอกนะ"

"เวทมนตร์? ปีศาจ? อันตราย? เหมือนในหนังสือเลย ยิ่งฟังยิ่งอยากเห็นเข้าไปใหญ่! ✨"

· · ─── ᛟ ─── · ·
เรเดียส เชอร์เลน (14) ปีต้น ธาตุพรสวรรค์ ลม 🍃
เด็กร่าเริงสดใสที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นล่ะ✨

doc: shorturl.asia/DLwZa