Melissa Van der Stock

Ik denk dat mijn vriend en ik een ander beeld hebben van lopen. Ik heb vandaag een vrije dag voor mijn verjaardag.

Ik: Ik denk dat ik vandaag 8km ga proberen. Lijkt me leuk die mijlpaal te behalen vandaag.
Hij: Het is je verjaardag he…
Ik: Juist daarmee.

Nog mensen die van een restaurant met aangepaste wijnen terugkomen alsof ze een avondje goed doorgezakt hebben of ben ik echt zo’n lichtgewicht?

Voor de peuter in slaap valt vertelt ze nog uitgebreid over een vriendinnetje uit de crèche.
“En is dat je allerbeste vriendin dan?”
“Neen… mama.”
Slaap zacht lieve, lieve schat, mama gaat even emotioneel zijn.

De peuter haar driftbui deze ochtend werd gebracht door: “De handdoekenverwarming in de badkamer is een klimrek en je gaat me niets anders zeggen. Ik ga helemaal naar omhoog klimmen!”

Weet je nog onze verbazing over Sarah Palin en hoe lachwekkend we het idee vonden dat zij VP zou worden? Je zou er straks nog om wensen nu…

Misschien is na X ook Facebook en Instagram een beetje overroepen aan het worden?

Als ik ooit zou willen stoppen met lopen kan ik op mijn peuter rekenen. Vandaag rustdag ingepland, staat ze aan de ontbijttafel opeens daar met mijn loopschoenen: “Mama lopen.”

Als je opziet tegen je gezelschap met Kerst, besef dan dat er mensen kerst moeten vieren met iemand die de moeite neemt om klacht in te dienen, nadat een vriendelijke treinbegeleider het waagde “Bonjour” te zeggen in de omgang met zijn passagiers.

Uiteraard voor de dochter, zeker niet voor de mama…