Merist (ออนไม่เป็นเวลา)

ตำนานหนึ่งเล่าขาน เนิ่นนานและเล็กจ้อย เรื่องเล่าปรัมปราจากปู่ย่าจนถึงเด็กน้อย

ตำนานเล่าขาน ว่ากาลครั้งหนึ่ง....มีเอลฟ์ผู้หนึ่งที่รักมนุษย์อย่างยิ่งยวด

พิทักษ์รักษา เคียงข้างจนหวนคืนสู่ผืนดิน

💐🪻🍃

(โอ้ยยยยๆๆ ผมม่ายอยู่แล้ว บ็อกๆๆๆๆ อาวูววววววววว /เหยิน /แอ๋ก )

ไวเท่าความคิด จากฝ่ามือที่แนบใบหน้าเขาก็เคลื่อนลงมาปิดริมฝีปากช่างเจรจาและใบหน้าช่วงล่าง

“เดี๋ยวเถอะ”

ลีเธียขมวดคิ้ว สีหน้าคล้ายจะดุ หากแต่บริเวณครีบหูและโหนกแก้มพลันขึ้นสีระเรื่อจางๆ

“คนอยู่เยอะ เจ้าพูดอะไรเนี่ย”

แล้วจึงหลบสายตาเล็กน้อย ไม่ยอมสบตาแบบทุกที

ให้ตายเถอะ…ไหนเขาบอกไม่เคยเกี้ยวใคร

“ไปเลือกหินต่อได้แล้ว”

Cms: Shibell

( งุ้ยยยยยยย/// เหยิน)

📜 Rursus Orbis - Week 9
[ โรลปิด w/ @surya-wyh-npc.bsky.social | โกงเวลาหลังแข่งประลอง ]
[ ⚔️ ภารกิจปราบมอนสเตอร์ - การทดลองประหลาด ]

ณ ดันเจี้ยน Forbidden

"..."
ซิกฟรีดเหลือบมองเพื่อนร่วมทางในครานี้ที่ต่างออกไปจากทุกที
แม้จะออกไปฝึกฝนด้วยกันมาก่อนแล้วในดันเจี้ยนแห่งอื่น
แต่การหวนกลับมาที่นี่อีกครั้งก็ดูจะชวนรื้อฟื้นความทรงจำบางอย่างได้ไม่น้อย...

+

“ คราหลังข้าคงไม่ซ้อนจู๊ดกับลิเธียอีกต่อไป…”

ไอเดนเอ่ยส่ายหน้าไปมา การขี่จู๊ดของลิเธียนั้นไวเกินกว่ามนุษย์อย่างเขาจะเกาะให้แน่นได้ นั่นคงไม่แปลกหากจะมีคนตกจู๊ดบ่อยๆอย่างเขาเอง

พลันนึกได้ว่าเขาจะทำอะไร ก็เริ่มสาวเท้าอย่างรวดเร็วไปทางบ้านของเกลนน์ด้วยทันที แม้จะมีช่วงที่เกือบเสียหลักล้มบ้างก็ตามที
ลมหายใจติดขัดเพราะอากาศหนาว แต่ไม่ได้ทำให้ความตั้งใจของไอเดนนั้นต้องหยุดชะงัก

+

(ทางนั้นก็เหยินไม่แพ้กันเลย 🫵🫵🫵)

(อิๆ อะไรไม่มี จีบสาวไง 🫵🫵🫵🫵🫵🫵🫵 ตรงนู้นมอมเหล้ากันยัง )

(อะไรรรรรร เหยินด้วย)

" อันที่จริง..ที่เจ้าพูดมันก็ใช่นะ " เขาเอ่ยก่อนจะเดินมาใกล้อีกคนเล็กน้อยแล้วประคองมืออีกฝ่ายมาจับหน้าตัวเองพร้อมส่งสายตาอ้อนใส่

" เพราะเวลาเจ้ามองมันจะได้...นึกถึงข้าไง " เน้นประโยคหลังแบบชัดเจน

(โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆ/กรี๊ดๆๆๆๆๆ)

“ฟีอัส
“เจ้าต้องการจะรักข้าจริงๆหรือ?”

ไซรอสถามย้ำอีกครั้ง

เขาทั้งหัวรั้น ไม่ฟังใคร หยาบกระด้าง และมีข้อเสียตั้งมากมาย เขาเป็นเช่นนี้มาโดยตลอด

และอีกฝ่าย ต้องการที่จะรักเขาจริงๆใช่ไหม?

( รับทราบ--แค่ก )

(มอมแมวเลยเบดี้!!!/ตะโกน)

(ทุกคนค่ะ /ตะโกน)

[ 🦇 Story : 1/? ]

" งั้นเอาเป็นอันนี้ไหม? " เขายื่นหินสีอีกอันที่ลวดลายสีฟ้าอ่อนคล้ายกับทะเล

" ลาริมาร์ (larimar) เป็นแร่หินที่น้าเคยกล่าวว่ามันทำให้จิตใจสงบได้หากมองแถมรู้สึกเหมือนเซื่อมต่อกับทะเลด้วย " เขาเอ่ยพร้อมมองอีกฝ่าย

" สร้อยคอ.." กำลังพึมพำระหว่างดูโทนก็ได้สะดุดตรงอีกฝ่ายเอ่ยเรื่องน้า

" อา..ข้ามาเยี่ยมน้าเรื่อยๆตั้งแต่เด็ก แม่ข้าชอบพามา น้าก็ชอบซื้อนั้นนี่พร้อมกับของกิน.."

" แบบว่าข้าก็เติบโตมาเป็นคนที่แข็งแรงนั้นแหละ " ในความจริงคือน้ากับแม่ขุ่นเลี้ยงดีจนช่วงหนึ่งเป็นเด็กอ้วนสมบูรณ์ต่างหาก แต่เขาก็ออกแรงทำงานช่วยร้านจนน้ำหนักกับมาปกติตอนวัยรุ่น

+

[ 🦇 #วันปกติของเซอย่า | โรลปิด | @nilar-wyh-npc.bsky.social ]
⚗️ ห้องทำโพชั่น -ไทม์ไลน์ก่อนเซอย่าขึ้นเป็นหัวหน้ากิลด์

___

เข้าคิมหันต์ฤดูมาได้จวบจนถึงคำว่าสิ้นสุด หลังสะสางงานส่วนตัวทั้งหมดของกิลด์นักผจญภัยเรียบร้อย ผู้ดูแลกิลด์จันทราก็ทิ้งงานของวันพรุ่งนี้และก้าวเดินขึ้นมายังห้องปรุงยาเพื่อพบใครบางคน

ฝ่ามือเคาะเบาๆเป็นการขออนุญาตก่อนจะเข้าไปพบท่านนีลอาร์ที่รออยู่ก่อนแล้ว

(โอ้ยๆๆๆๆๆ /ล้ม)

( ทีมออนเซ็นหลังลุยดันเจี้ยน ♨️🤲🏻 )

สมาชิก :
@glenn-wyh.bsky.social
@xyros-wyh.bsky.social
@tifa-wyh.bsky.social
@erevan-wyh.bsky.social

(เหยินจัง เหยินจริง)

ทีฟาเปรยยิ้มออกมาด้วยความอ่อนโยนและจริงใจ สีชมพูระเรื่อบนแก้มอาจมาจากอากาศเย็นหรือไม่ก็จากความรู้สึกบางอย่างที่กำลังเบ่งบานในใจเธอ

“หวังว่าเจ้าจะชอบนะ โดยปกติแล้วมันจะบานในฤดูใบไม้ผลิ แต่ก็…คิกๆ”

เธอหัวเราะออกมาเบาๆราวกับจะบอกว่าในโลกแห่งเวทมนตร์ ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้

(กรี๊ดดดด/เหยิน)

กุหลาบในมือถูกยื่นให้อีกฝ่าย พลางเรียกเสียงแผ่ว

“ นี่…ไซรอส ”

เสียงที่เปล่งออกมานั้นเจือไปด้วยความจริงจังมากกว่าทุกครั้ง..จนรับรู้ได้ในทันที

น้ำหนักของมืออีกข้างที่วางบนลาดไหล่กล้าง ผ้าคลุมของตนผล็อยหลุดลงไปกองบนพื้น

ก่อนริมฝีปากทาบลงบนอวัยวะเดียวกันอย่างแผ่วเบาราวกับแมลงปอแตะผิวน้ำ

#WyH_DGAtTheCrossroads

( สวัสดีค่ะ ผปค เมริสต์ 🐟💕 มาช้าหน่อย มาบอกว่าเรายังคงจะทยอยเวิ่น/โรล ภารกิจกับสตอรี่ของเมริสต์นะคะ แต่อาจจะเป็นการเข้ามาแอคทีฟนานๆที่ตามเวลาว่างของผปค ยังไงก็ขอบคุณทั้งสต๊าฟที่ทำงานหนักเพื่อสร้างคอมมูนี้และขอบคุณทุกคนจากใจจริงที่เอ็นดูละเล่นด้วยกันค่ะ )

#WyH_DGAtTheCrossroads

( สวัสดีค่ะ ! ผปค.เจ้าฟีอัส หรือ B2 เองนะคะ แฮร่ ฟีอัสเป็นคาร์ที่เล่นแล้วสนุกมากเลยค่ะ แต่จะสนุกแบบไม่ได้เลยหากขาดทุกคนในมูที่น่ารักทุกคนไป

ขอบคุณทุกคนที่มาเล่นด้วยกัน ขอบคุณที่สร้างสีสันให้กับคอมมูเสมอมา ขอบคุณสต๊าฟทุกๆคนที่สร้างมูดีๆแบบนี้ออกมานะคะ

ไว้พบกันใหม่มูหน้านะคะ 🤍🦊✨ )

" อา-ไม่กวนแล้วก็ได้เป็นยังไงบอกน้า--โว้ๆๆ " แอนโดนเมริสต์ดันหลังให้ไปอยู่หลังร้านก่อนจะหันความสนใจมาที่ลีเธีย

" ข้าดีใจที่เจ้าชอบนะ แน่นอนข้าทำด้วย " เขาเอ่ยแก้เขินเผื่อลืมเรื่องที่โดนน้าสาวตัวเองเผาก่อนจะหยิบตะกร้ามองไปโซนหินแร่

" โดยปกติแล้วเจ้าชอบแบบไหนเหรอ..ข้าหมายถึง ต่างหู, สร้อยคอ หรือ พวกประดับข้อมือ? " เขาหยิบคู่หินทรงหยดน้ำสีม่วงอ่อนแซมฟ้ามาทาบที่แขนอีกคน

" ลีเธีย แหมชื่อเพราะจัง " แอนเอ่ยชมพร้มขำคิกๆเรื่องหลานตัวเอง

" ใช่แล้วๆ เขาน่ารักดี กินเก่งด้วยแก้มหนุ่ยๆเลย--ฮ่าๆ " หากยุคนี้มีสิ่งที่บันทึกภาพได้แอนอาจจะเป็นบุคคลแรกที่ถ่ายภาพหลานตัวเองในบ้านมากที่สุด

" น้าแอน...หืม.. " ชายเงือกหน้ามุ่ยใส่น้าสาวไม่มีการปกปิดท่าทีใดๆเลย

+

( 😳😳😳 )