Caelan༄

#WyH_DG

"ฉันไม่จำเป็นต้องเป็นคนสำคัญที่สุดในทีม ขอแค่เป็นคนที่อยู่ตรงนั้นตอนที่ทุกคนต้องการก็พอแล้วค่ะ”

———————
Alerina Coralisse (Ale) - อะเลรีนา โคราลิส (อะเล)
เอลฟ์🧝 | H/W :173/56 | 62 yr.
กิลด์ Solar Light | แรงค์ Rock | นักบวช | ธาตุแสง

Doc: bit.ly/4mAa69u

โรลปิด | @lanesa-wyh.bsky.social | 15.30 น.

ในช่วงเวลาที่เหล่าใบ้ไม้พากันผลัดสีและโรยราลงไปตามกระแสลมที่เริ่มรุนแรงขึ้น เป็นสัญญาณถึงฤดูเหมันต์ที่กำลังเคลือบคลานเข้ามา

วันนี้เด็กหนุ่มนามว่า 'บิมโบ้' ได้มีนัดทานอาหารมื้อเย็นและซื้ออุปกรณ์ใหม่ด้วยกันกับใครบางคน เขายืนรออยู่บริเวณลานน้ำพุ มือสองข้างเริ่มชาจากลมหนาว จึงใช้ลมหายใจของตนมอบไออุ่นให้มือทั้งสองข้าง

"ฟู่วๆ-...💨"

Acc for #WyH_DG
︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿

"หากนั่นคือประสงค์ของเธอแล้วล่ะก็-"

︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿

Zeva Everett
Mermaid | 150 y.
Solar Light ☀️| Knight 🛡️| Wind 🍃

︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿

Doc : bit.ly/3Ee1qnO

︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿︵‿
(มาช้า(มาก)แต่มานะคะ อ้าก สามารถทักโรล/โคได้ตลอดเลยค่ะ! ขอฝากตัวด้วยนะคะ ><)

ริมฝีปากได้รูปเป่าไอร้อนที่ลอยกรุ่นอยู่เบาๆ ก่อนจะยกถ้วยชาขึ้นจิบอย่างช้าๆ ปล่อยให้รสชาติแผ่ซ่านในปาก... แม้จะเป็นรสชาติที่ไม่คุ้นเคยนัก แต่ความกลมกล่อมและหอมหวานอันน่าพึงใจนั้นก็ทำให้มุมปากของเขายกขึ้นอย่างช้าๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับลาเนสซา

"เป็นชาที่น่าสนใจมากครับ ช่างกลมกล่อมเสียจริง ทำให้ข้าสงสัยเสียแล้วสิ ไม่ทราบว่าพอจะบอกข้าได้หรือไม่ครับว่านี่คือชาอะไร?"

ไออุ่นจากถ้วยชาแผ่ซ่านสู่ฝ่ามือ เขาไม่ได้รีบร้อนยกขึ้นดื่มในทันที แต่เลือกที่จะก้มลงสูดดมกลิ่นหอมกรุ่นที่ลอยขึ้นมาอย่างช้าๆ มันเป็นกลิ่นที่ซับซ้อน.. มีกลิ่นอายสดชื่นของสมุนไพรบางอย่างเจืออยู่จางๆ คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันเล็กน้อยอย่างใช้ความคิด ขณะที่ดวงตาจดจ้องไปยังสีของน้ำชาเพื่อพินิจพิเคราะห์

+

"ส่วนเรื่องการเล่นลิ้นที่ท่านกล่าวถึงนั้น.. ข้าเพียงหวังว่ามันเป็นเสมือนเครื่องปรุงรสเล็กน้อยที่ช่วยให้การเดินทางอันยาวนานและเหน็ดเหนื่อยของเราในวันนี้มีสีสันและผ่อนคลายขึ้นบ้างไม่มากก็น้อยนะครับ" รอยยิ้มละไมที่มุมปากนั้นชัดเจนขึ้น ก่อนที่เขาจะกล่าวจากลา

"ข้าหวังว่าจะได้พบท่านอีกนะครับ" เขากล่าวลาก่อนจะหมุนตัวเดินจากไป ในใจก็อดนึกขำไม่ได้ '...ท่านเอลฟ์ผู้ทรงอารมณ์แปรปรวน '

คาเอแลนหยุดเดินครู่หนึ่งเมื่อเข้าสู่เขตตัวเมืองที่เริ่มมีผู้คนสัญจรไปมา เขาหันหน้าไปทางอีวาเอลเล็กน้อย ใบหน้ามีรอยยิ้มบางเบา

"สำหรับข้าแล้ว การได้ร่วมเดินทางและปฏิบัติภารกิจกับท่านในวันนี้ก็นับเป็นเกียรติและความยินดีอย่างยิ่งเช่นกันท่านอีวาเอล" คาเอแลนตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่ม

+

( วาดเก็บตกตามหลังโรลค่ะ

อีเว้นท์นี้ทุกคนเท่กันมาก ขอฟีอัสเท่บ้างนะคะ ✨🦊🩸 )

" เพื่อปัดเป่าไฟที่อยู่ในใจข้าให้เย็นลง ปัดเป่าความโกธาที่ลุกขึ้นจนบังตา"

" เพื่อให้สาสมถึงความเจ็บปวดที่ได้รับ "

" เพื่อชาวเมืองที่บริสุทธิ์... "

" ....เพื่อโปเมล่า..... "

.
.
.
" จงแทงทะลุถึงแก่น มลายมลธินตรงหน้าให้สินเสีย!!!"

ประกายน้ำหยดแล้วหยดเล่ารวมตัวจากมวลอากาศกลายเป็นดังสายน้ำที่หุ้มรอบตัวดาบ พร้อมจะแทงทะลุและชะล้างก้อนเลือดตรงหน้าให้เหลือแต่เพียงน้ำที่ใสสะอาด

#BloodMoonNight_WyH

เสียงความวุ่นวายยังคงดังต่อเนื่อง เหล่านักผจญภัยและอัศวินเข้าต่อกรกับมอนสเตอร์โลหิตอย่างไม่หยุดพัก

ลูกธนูถูกส่งไปปลิดชีพก้อนเลือดที่กำลังพุ่งเข้าทำร้ายชาวเมือง

"รีบไป! ก่อนที่มันจะมาเพิ่ม!"

ฟิโลเมล่ากล่าว สายตาหันมาบอกกับคนที่พึ่งช่วยก่อนจะกลับไปสนใจศัตรูตัวอื่น

สายลมกรรโชกรอบตัวนักธนู เวทเสริมรวมกันอยู่ที่ปลายศร

ไม่ว่าจะมีอีกสักกี่ตัว ข้าก็จะจัดการให้หมด

#BloodMoonNight_WyH

จันทราสีชาดทำให้ค่ำคืนนี้ดูเหมือนจะยาวนานเป็นพิเศษ

ลูกธนูถูกใช้ครั้งแล้วครั้งเล่า

สายธนูถูกขึงตึงเสียจนไม่อาจนับไหว

กระนั้นคาลิก็ยังคงที่จะต่อสู้ต่อไปด้วยความหวังว่ามันจะจบโดยเร็ว

cms - Rosaria

กิริยาของลาเนสซาที่เชื้อเชิญอย่างเป็นกันเอง เขาพยักหน้าตอบรับเล็กน้อย ก่อนจะประคองถ้วยชาใบที่เขาเลือกไว้ด้วยสองมืออย่างบรรจง แล้วจึงยื่นส่งให้ลาเนสซาด้วยท่าทีสุภาพ "ท่านใจกว้างเสียจริง รบกวนท่านด้วยครับ"

"แม้จะมีเรื่องให้ลุ้นระทึกอยู่บ้าง แต่พวกมันก็ได้บ้านใหม่ที่น่าจะเหมาะสมเสียที" ดวงตาของเขาทอดมองไปยังทิศที่ฝูงกบเพิ่งจะกระจัดกระจายไปด้วยพลังเวทธาตุลมอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันกลับมาทางอีวาเอลพอสังเกตเห็นว่าอีวาเอลดูสบายใจขึ้น เขาจึงพูดเสนอต่อ "หากท่านไม่ว่าอะไร เราควรจะเดินทางกลับเข้าเมืองกันเลยดีหรือไม่ครับ ก่อนที่ตะวันจะลับขอบฟ้าไปมากกว่านี้"

#BloodMoonNight_WyH
[w/ @seros-wyh.bsky.social ]

จันทราโลหิตส่องสว่างฉาดฉาน

ความโกลาหลปกคลุมอาณาจักร เสียงการต่อสู้ดังระงมทุกหย่อมหญ้า ความสุขสงบถูกทำลาย แปรสภาพกลายเป็นสนามรบชั่วคราว

ลูกศรถูกบรรจุเข้ารัง สายเอ็นหน้าไม้ขึงตึง ส่งมันเจาะทะลุก้อนโลหิตน้อยใหญ่ที่เพ่นพ่านเบื้องล่าง

กำจัด
ฟาดฟัน
เคียงบ่าเคียงไหล่กับนักรบภูผา
จวบจนกว่าราตรีสีชาดจะสิ้นสุดลง

ลื่นไหลราวกับสิ่งมีชีวิตพุ่งไปตามพื้น และแทงทะลุลำตัวจากด้านใต้ก้อนเลือดตรงหน้า

อย่างน้อยก็พอจะชะลอให้มันช้าลงได้แต่การโจมตีเท่านี้เหมือนจะยังไม่มากพอ...

คาเอแลนมองฝูงกบที่ลอยอยู่กลางอากาศด้วยเวทของทั้งสองเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะหันไปจ้องมองยังทิศทางที่อีวาเอลกำหนดเป็นจุดปล่อย เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับขั้นตอนสุดท้าย

"ข้าจะให้ความสนใจอย่างเต็มที่และจะไม่วอกแวกอย่างที่ท่านว่าอย่างแน่นอน โปรดให้สัญญาณได้เลยเมื่อท่านพร้อม" เขาผ่อนเสียงลงเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆพูดต่อ "ก็นับว่าน่าเสียดายอยู่บ้างครับ การจินตนาการถึงเรื่องขบขันเล็กๆน้อยๆ ก็พอช่วยให้ลืมความเมื่อยล้าจากการเดินทางอันยาวนานนี้ไปได้บ้าง"

+

เขายิ้มขำเบาๆเล็กน้อยก่อนตอบกลับไปว่า "ท่านอีวาเอล ท่านยังคงมีอารมณ์ขันเสมอเลยนะครับ แม้ในยามที่เราแทบจะหมดแรงกันแล้วก็ตาม" เขาพูดพลางใช้หลังมือปาดเหงื่อที่หน้าผาก "แต่ข้าว่าภาพที่น่าสนใจกว่านั้น อาจจะเป็นภาพที่ฝูงกบพร้อมใจกันกรูเข้าไปหาท่าน หากมนุษย์เพียงคนเดียวล้มลงไปแล้วกระมัง"

หลังจากเดินอย่างไม่หยุดพักจนเหงื่อเริ่มชุ่มกาย ทั้งคู่ก็เริ่มมองเห็นขอบฟ้าด้านหน้ามีประกายของผืนน้ำขนาดใหญ่สะท้อนแสงอาทิตย์ เป็นภาพที่ยังดูห่างไกลแต่ก็เป็นความหวังเดียวในตอนนี้ ภาพของแหล่งน้ำนั้นก็มาพร้อมกับความกังวลที่หนักอึ้งกว่าเดิม เงื่อนไขสำคัญที่สุดคือพลังเวทที่ร่อยหรอลงทุกขณะจิตของพวกเขาจะสามารถประคองทั้งตัวเองและฝูงกบไปจนถึงที่หมายได้จริงหรือเป็นบททดสอบที่หนักหน่วงยิ่ง

"ข้าเห็นด้วยกับท่านทุกประการเลย ท่านอีวาเอล" คาเอแลนพยักหน้ารับ "ปล่อยพวกมันไว้ที่นี่คงไม่ดีแน่"

+

เขาร่ายมนตร์อย่างรวดเร็ว กระแสลมอีกสายหนึ่งก่อตัวขึ้นจากปลายคทาก่อนจะพุ่งเข้าไปโอบล้อมและผสานเข้ากับกระแสลมของอีวาเอลอย่างนุ่มนวลและหลอมรวมเข้ากันอย่างทรงพลังเพื่อรองรับฝูงกบที่เหลือทั้งหมด

"ท่านเองก็อย่าได้เผลออู้ไปเสียก่อนล่ะครับ"

"หากจะมีผู้ใดคิดจะอู้งานนี้ขึ้นมาแม้เพียงเล็กน้อย เห็นทีภารกิจของเราคงจะไม่สำเร็จโดยง่ายเป็นแน่ครับ" จากนั้นเขาหยิบคทาที่แนบอยู่ฝั่งซ้ายข้างเอวขึ้นมา "ข้าเองก็จะร่วมประสานพลังด้วยอีกแรง"

+

เขากล่าวต่อถึงแผนลำดับต่อไป "แน่นอนครับว่าการจะประคองเหล่าพลเมืองกบผู้รักอิสระเหล่านี้ ให้ลอยขึ้นพร้อมกันทั้งหมดแล้วนำทางพวกมันไปยังจุดหมายใหม่ได้นั้น ย่อมต้องอาศัยทั้งความประณีตและการควบคุมกระแสลมได้อย่างละเอียดอ่อนถึงขีดสุด"

"..ดูเหมือนว่าการเลี้ยงต้อนรับของเราจะประสบความสำเร็จอย่างท่วมท้นทีเดียว" เขาเหลือบมองฝูงกบที่กำลังกระโดดกันวุ่นวาย "ทีนี้ แผนการต่อไปของเราก็คือพาเจ้ากบผู้หิวโหยเหล่านี้ ให้ลอยขึ้นด้วยเวทธาตุลมพร้อมๆกัน แล้วค่อยๆประคอง พวกมันไปยังบ้านใหม่ที่สงบสุขกว่านี้ครับ"

+

กบจำนวนมหาศาล ดูเหมือนจะเยอะกว่าที่คาดการณ์ไว้มาก ต่างพากันกระโดดหย็องแหย็งมุ่งหน้ามายังหนอนลอยฟ้าเหล่านั้นอย่างบ้าคลั่ง เป็นภาพความโกลาหลของเหล่าอ๊บๆ

+

"ขั้นแรกล่อลวงให้พวกมันมารวมกันเสียก่อนนะครับ" เขาพูดเหมือนอธิบายแอบเหลือบมองอีวาเอลเล็กน้อย กระแสลมที่นุ่มนวลพวยพุ่งจากฝ่ามือข้างซ้ายของเขาเข้าควบคุมหนอนจำนวนหนึ่งให้ค่อยๆ ลอยขึ้นจากกองบิดตัวดิ้นเร้ากลางอากาศราวกับกำลังเต้นระบำยั่วเย้าทันใดนั้น! เสียงกบร้อง "อ๊บ! อ๊บ! อ๊บ!" ก็ดังระงมขึ้นกว่าเดิมเป็นทวีคูณ!

+

เขายิ้มตอบเล็กน้อย "ได้ครับท่านอีวาเอล ในเมื่อท่านเปิดโอกาสให้ข้า" ว่าแล้วคาเอแลนก็หันไปยังทิศทางที่กบเริ่มให้ความสนใจกองหนอน เขาเริ่มรวบรวมพลังเวทธาตุลมอย่างตั้งอกตั้งใจ

+

"ได้ครับท่านอีวาเอล ดูจากปริมาณแล้ว เหยื่อของเราน่าจะพร้อมสำหรับการเลี้ยงต้อนรับเจ้ากบพวกนั้นแล้ว" สายตาของเขาเห็นท่าทางอิดโรยของอีวาเอลที่กำลังแสดงท่าทีเหมือนปวดเมื่อย มุมปากยกขึ้นบางเบาที่ยากจะสังเกตบ่งบอกอารมณ์เอ็นดูก่อนจะกล่าวขึ้นว่า "แต่ดูเหมือนว่าภารกิจเก็บเหยื่อเพียงเล็กน้อยนี้ จะทำให้ท่านเอลฟ์ผู้สูงศักดิ์ของเราออกจะเหน็ดเหนื่อยเกินกว่าที่คาดไว้นะครับ"

เมื่อเขาประเมินว่าจำนวนหนอนที่รวบรวมได้น่าจะเพียงพอสำหรับแผนขั้นต้นแล้วจึงหยุดมือปัดเศษดินออกจากถุงมือ "ข้ารวบรวมมาได้จำนวนนึงแล้วล่ะ ฝั่งท่านล่ะครับ เป็นยังไงบ้าง"

"ให้ความสนใจคำพูดข้าเป็นพิเศษเลยนะครับ ท่านอีวาเอล" หลังจากประโยคนั้น ทั้งสองก็แยกย้ายกันไปยังบริเวณรอบทุ่งหญ้าใกล้บึงน้ำที่ดินดูชุ่มชื้นเป็นพิเศษ คาดว่าน่าจะเป็นแหล่งอาศัยของเหล่าไส้เดือนและหนอนนานาชนิด แม้การคลุกคลีกับดินและหนอนจะไม่ใช่งานที่อดีตคุณชายอย่างเขาคุ้นเคยหรือพิสมัยมากนักก็ตามแต่สีหน้าของคาเอแลนก็ยังคงเรียบนิ่ง งานรวบรวมหนอนนาๆชนิดดำเนินไปอย่างเงียบๆ อยู่พักใหญ่

+