Bredalia

"ใช่แล้ว ถึงจะชอบต่อล้อต่อเถียงกับข้าแต่ก็ไม่ใจร้ายขนาดทิ้งแฝดที่กำลังเมาไว้ในราชวังหรอก"

เมื่ออีกฝ่ายทักเรื่องหน้าแดงเธอก็นำมือลูบคลำใบหน้าจึงรู้สึกถึงความร้อนจากฤทธิ์เครื่องดื่มมึนเมา

"จริงด้วย มีแอลกอฮอล์แล้วก็ต้องมีเครื่องเคียง"

นางรับกับแกล้มจากสิงโตอย่างว่าง่ายพร้อมทานทีละคำอย่างช้าๆ ดูเหมือนจะลดความเร็วในการดื่มลงเยอะเลยทีเดียว

"แม้จะเมาหัวราน้ำแต่อย่างน้อยครอบครัวข้าก็อยู่ที่นี่อีกคน ไม่ต้องกลัวว่าข้าจะโดนทหารองครักษ์หิ้วกลับหรอก แต่..ขอบคุณนะ"

ที่เข้าใจว่านอกจากความชอบต่อแอลกอฮอล์ก็มีปัจจัยอื่นอยู่ด้วยจึงดื่มหนักขนาดนี้

"หากคิดเพียงอย่างเดียวแต่ไม่พูดหยาบออกมาคงไม่เป็นไร"

พระเจ้าคงจะหลับตาข้างหนึ่งหากสบถออกมาบ้างกระมัง นางคิดในใจพร้อมหัวเราะเบาๆออกมา

"ดีใจที่เจ้าเป็นห่วงข้าอยู่หรอก แต่..คาดว่าไหว"

เบรดาเลียพูดพึมพำและพยักหน้าให้กับตัวเอง แม้สีแก้มแดงก่ำจากฤทธิ์เครื่องดื่มมึนเมาก็ตาม

+

ทั้งความจริงที่ว่าพรุ่งนี้ก็เป็นวันปกติทั่วไปอีกวันที่มีอันตรายในดันเจี้ยนรออยู่

และเรื่องความรู้สึกที่ต้องกลบฝังลงไปไม่ให้ขึ้นมาอีก

หญิงสาวพยายามรินไวน์เพิ่มแต่ของเหลวในขวดนั้นหมดไปเรียบร้อยแล้ว

"....ข้าควรหยุดดื่มดีไหมนะ? หรืออีกสักหน่อย.."

เป็นคำถามที่เหมือนกับถามเลนาร์ท แต่ในขณะเดียวกันก็เหมือนพึมพำกับตนเอง

"..ดีที่ข้าไม่เคยหลุดปากด่า"

ถ้าวันนึงท่านลองบอตท่อมเยี่ยมเยียนกิลด์แล้วรู้ว่าคนในกิลด์บ่นเรื่องภารกิจจะโดนรวบหมดเลยไหมนะ

เบรดาเลียรินไวน์ดื่มอีกครั้งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าวันที่ดันเจี้ยนปิดนั้นคงอีกนานโข พรุ่งนี้ตนก็ต้องตื่นไปหาภารกิจลงดันเจี้ยนเหมือนที่ผ่านมา

"วันนี้ก็กินดื่มให้เต็มที่ก่อนที่พรุ่งนี้ตื่นมารับความจริงกัน"

+

"ครอบครัวเจ้าเปิดกิจการด้วยหรือ? เกี่ยวกับอะไรรึ?"

นึกไปนึกมา ที่ผ่านมาไม่มีโอกาสได้ถามไถ่เรื่องส่วนตัวจึงมีอีกมากที่ไม่รู้เกี่ยวกับอีกฝ่าย

ทั้งที่ลงดันเจี้ยนด้วยกันตั้งหลายหนและฝากชีวิตกันเองแท้ๆแต่เรื่องพวกนี้ก็แทบไม่ได้คุยกันเลย

"หากดันเจี้ยนปิดลงข้าก็คงไปช่วยโบสถ์? ไม่ก็คอยเก็บสมุรไพรให้คุณลองบอตท่อม--หรือต้องเรียก'ท่าน'ลองบอตท่อมแล้วนะ?"

เมื่อชนแก้วแล้วก็ยกดื่มไวน์จนหมดในครั้งเดียว

หากไม่ติดว่าเกรงใจและยังมีมารยาทอยู่คงกระซิบขอผู้จัดว่าขอเอากลับสักขวดสองขวดแล้ว

"..นั่นสินะ หากไม่มีดันเจี้ยนก็คงไม่ต้องกังวลเรื่องอันตรายอีกต่อไป"

เบรดาเลียตอบพร้อมรินไวน์ลงแก้วของตนเพิ่มเติม

"แต่ถ้าจู่ๆดันเจี้ยนหายไปเราก็คงว่างงานกันทั้งกิลด์เนอะ"

หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงติดตลก

เพราะคิดว่ามันเป็นไปได้ จึงเป็นแค่การพูดเล่นเท่านั้น

(มอมแล้วเมยิสต้องมาช่วยแบกด้วยถ้าแมวหลับคางาน--)

"ชนแก้วให้ทั้งสองกันเถอะ"

เบรดาเลียยกแก้วไวน์ขึ้นมา แต่พอคิดๆดูแล้วการที่นักบวชอวยพรเฉลิมฉลองด้วยแก้วไวน์คง..ไม่เป็นไรแหละเนอะ!

"ยิ่งทำให้ข้าอยากรู้กว่าเดิมอีกว่าเขาทำอะไรอยู่"

แต่ตอนนี้ที่โถงเต้นนางไม่เห็นมอร์ไบอัสเลยเดาว่าหาอะไรกินไม่ก็ดื่มจนเมาปลิ้นแล้ว-

"หลังจากดื่มเสร็จคงต้อไปทักทายผู้อื่นบ้างเสียแล้ว ยกเว้นคู่รักเอลฟ์ล่ะนะ ให้ทั้งสองมีเวลาด้วยกันคงดีกว่า"

กล่าวจบก็เติมไวน์ลงแก้วของตนเพิ่ม คราวนี้มิได้เติมจนปริ่มแต่อยู่ในปริมาณพอดี

+

ทีฟาเปรยยิ้มออกมาด้วยความอ่อนโยนและจริงใจ สีชมพูระเรื่อบนแก้มอาจมาจากอากาศเย็นหรือไม่ก็จากความรู้สึกบางอย่างที่กำลังเบ่งบานในใจเธอ

“หวังว่าเจ้าจะชอบนะ โดยปกติแล้วมันจะบานในฤดูใบไม้ผลิ แต่ก็…คิกๆ”

เธอหัวเราะออกมาเบาๆราวกับจะบอกว่าในโลกแห่งเวทมนตร์ ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้

"ข้าไม่อยากรั้งเจ้าไว้คนเดียวหรอกนะ ไปพบปะกับคนอื่นก็ได้"

นักบวชหญิงกล่าวก่อนกระดกไวน์ในมือจนหมดในคราเดียว

"แค่..การเต้นรำเมื่อครู่ข้าก็มีความสุขมากแล้วล่ะ"

อยากจะเถียงกลับ แต่ก็เถียงไม่ได้เลยไปหาแก้วมาอีกแก้วหนึ่งรินใส่ไวน์

ปริมาณทั่วไปที่ดื่มเข้าสังคมคงจะเป็นครึ่งหนึ่งของแก้ว ทว่าเบรดาเลียรินใส่จนเกือบปริ่มแล้วยกดื่มเป็นการชิมรสก่อน

"สมแล้วที่ราชวังเป็นคนเตรียมงาน"

ที่แปลว่างานนี้ดื่มเท่าไรก็ได้ แต่ถ้าตนเมาในงานเลี้ยงคงเป็นภาพที่ไม่น่าดูนัก

"จะว่าไป..สหายคนอื่นล่ะ?"

หมายถึงเหล่าชายฉกรรจ์ที่เคยร่วมภารกิจด้วยกัน

+

"รู้ใจข้าดีนี่"

หยิบขวดไวน์จากอีกฝ่ายพลางมองซ้ายขวาเป็นการเตือนสติว่าตนอยู่ท่ามกลางผู้คนและนี่คือราชวังจึงเดินไปหยิบแก้วเปล่ามารินใส่แล้วยื่นแก้วนั้นให้ราชสีห์

"นี่ของเจ้า"

แบ่งให้เสร็จสรรพแล้ว ถือว่าทั้งขวดนี่คือของตนเลยได้ไหมนะ?

เบรดาเลียคิดในใจแต่สายตาที่จับจ้องมองขวดแอลกอฮอล์ก็บ่งบอกชัดเจนว่าอยากกระดกหมดขวดเหลือเกิน

"หากวันนี้เจ้าขอโทษอีกครั้งข้าจะเอาไวน์กรอกปาก1แก้วต่อ1คำขอโทษ"

ถึงอีกฝ่ายจะไม่พูดออกมาแต่ภาษากายที่แสดงออกมานั้นชัดเจนมาก

"ดังนั้นหลังจากนี้มีความสุขกับอาหารกันเถิด อ๊ะ เรื่องเลี้ยงข้าวที่เคยคุยกันตอนนั้นข้อเสนอยังอยู่นะ"

ถึงเจตนาจะต่างกันกับที่ตั้งใจไว้ตอนต้นก็ตาม แต่เธอก็ยังอยากขอบคุณหลายๆอย่างที่ราชสีห์ช่วยตนไว้ทั้งการต่อสู้และเรื่องทั่วไป(เช่นพาลีโอมาให้เล่น)

นางกล่าวด้วยน้ำเสียงปนหยอกล้อ หมายความว่าไม่ได้รู้สึกเสียใจหรือเจ็บปวด แต่เป็นคำแนะนำให้เพื่อนมากกว่า

"ขืนสาวๆเอามาให้ด้วยความยากลำบากแต่สุดท้ายดันไม่เปลี่ยนสีเนี่ย มันน่าเศร้าเกินไปนะ"

"ขออย่างเดียว อย่าล้มกลางงานแล้วลากคู่เต้นรำในอนาคตตามไปด้วยล่ะ หากจะล้มก็จงล้มคนเดียว"

หากเกิดขึ้นจริงตนจะได้หัวเราะเต็มที่โดยไม่ต้องเกรงใจคู่เต้นรำ

เบรดาเลียเดินตามอีกฝ่ายไม่ไกลนักแต่เมื่อคิดบางอย่างออกก็เดินเร็วขึ้นกว่าเดิมให้ตามทัน

"จริงสิ หากเจ้าจะหักอกใครอีกก็รีบบอกก่อนวันกุหลาบพรากหิมะด้วยล่ะ"

(+)

(ถึงมูจะปิด แต่คลินิกจัดฟันต้องเปิดนะคะ)

"งี้นี่เอง.."

ถึงจะอยากเห็นสิงโตเมาก็เถอะ แต่เอาไว้วันหลังแล้วกัน

"เช่นนั้น หากเจ้าไม่ไหวข้าจะดื่มที่เหลือแทนเอง ไวน์(ฟรี)เลิศรสทั้งทีข้าคงปล่อยผ่านไม่ได้"

ยังอยากมีภาพลักษณ์สมกับเป็นคนของพระเจ้าอยู่ การมีอีกคนยืนดื่มข้างๆตน คนอื่นจะได้มองว่าตัวเองดื่มเข้าสังคมไม่ใช่เพราะชอบเครื่องดื่มมึนเมาไงล่ะ!

"อย่างไรก็..ขอบคุณสำหรับการเต้นรำครั้งนี้ ข้าสนุกมาก"

#EternalBond_Wedding (27.06.2025 | Private )

ช่วงเวลา 11:00 นาฬิกา

ณ ทุ่งกว้างใกล้กับแนวป่าWarden พิธีแต่งงานอันแสนเรียบง่ายถูกจัดขึ้นท่ามกลางธรรมชาติที่แสนสงบ แสงแดดยามสายอาบไล้ผืนหญ้าเป็นประกายสีทองอ่อน ลมเอื่อยๆ พัดผ่านเบาๆ นำกลิ่นหอมของดอกไม้ป่าและไอดินชื้นจางๆ มาปะปนในอากาศ บรรยากาศโดยรอบชวนให้รู้สึกแจ่มใสและสดชื่นจนยากจะละสายตา

+

(กลัวคนในมูเบาหวานขึ้นเลยต้องมีขมแซม👌)

"จะว่าไป..ข้ายังไม่เคยเห็นเจ้าดื่มแอลกอฮอล์บ้างเลย ไม่ลองหน่อยรึ?"

เมื่อหัวข้อไปทางเครื่องดื่มจึงถามในสิ่งที่ค้างคาใจมาตลอด

"ฮ่ะๆ ครั้งแรกก็ไม่แปลกหรอกที่ไม่รู้จะแสดงออกอย่างไร"

ทว่า
แม้จะเป็นครั้งที่สองสำหรับนาง ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดน้อยลงอยู่ดี

เบรดาเลียส่ายหน้าสลัดความคิดนั้นแล้วค่อยๆลุกโดยไม่ลืมผูกผ้าสีดำปิดบังดวงตาให้เรียบร้อบก่อนปัดเศษดินเศษฝุ่นออก

แม้จะดูออกว่าเดรสมีรอยยับแต่ยังโชคดีที่รอยเปื้อนไม่ชัดเจนมาก

(+)

(ยัดเหล้ากลางงานไม่ได้อะดิ๊-)

(โรลขมแท้ๆ ยังสามารถหาความเหยินได้อีกรึนี่!? ขอคารวะ)

"หลังจากนี้ข้าจะปฏิบัติกับเจ้าเหมือนสหายคนอื่นแล้ว ขอโทษที่ทำให้อึดอัดมาโดยตลอด"

เบรดาเลียหันไปกล่าวกับคู่สนทนาก่อนจะเงยมองนภายามราตรีอีกครั้ง

'บางทีควรพอกับการรอคอยจริงๆสินะ..'

นางเอ่ยอย่างแผ่วเบาราวกับพูดปลอบประโลมตน

"ไม่ใช่ความผิดของเจ้าเสียหน่อย ไม่จำเป็นต้องขอโทษ"

หญิงสาวเคยคิดว่าหากถูกปฏิเสธ จะรู้สึกแบบไหนกันนะ?

นางเงยหน้ามองท้องฟ้าตามอีกฝ่าย

ทว่าแสงจันทราแลดารายังคงสุกสว่างเหมือนทุกคืน ราวกับกระซิบบอกตนว่า--

"..แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน"

ดีแล้วที่ไม่ให้ความหวังกับตน
ดีแล้วที่ยังคงสถานะสหายได้โดยไม่รู้สึกอึดอัด

+

#WyH_DGAtTheCrossroads

⚔️ ประกาศปิดคอมมูนิตี้อย่างเป็นทางการ ⚔️
ภารกิจสุดท้าย : เริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่อย่างราบรื่น

ข้อความถึงทีมงาน: forms.gle/iirjteK8KWS5...
End Credits: youtu.be/7K-1Ssj2ST4?...

[ วันแห่งเกียรติยศ | ช่วงสาย ]

"ดันเจี้ยนหายไปแล้ว แบบนี้พวกเราจะไปทำอะไรกันดีน้า"

"บางทีเราอาจจะลองออกไปผจญภัยที่ไกล ๆ กันได้ก็ได้นะ!"

"เดี๋ยว--"

เบรดาเลียสูญเสียการทรงตัวทันทีที่สิงโตสะดุดขาตัวเอง แถมกระโปรงยาวที่ขัดแข้งขัดขาเหลือเกินก็ทำให้ลงไปกลิ้งอยู่ไม่ห่างจากเลนาร์ทมากนัก

"...ยังไม่ทันขาดคำ"

นางมองสภาพกระโปรงที่ตอนนี้คลุกดินเป็นที่เรียบร้อยก็หัวเราะร่วนออกมา

"ฮ่ะๆๆๆ เจ้าแพ้นะเลนาร์ท"

นักบวชยังไม่ลุกขึ้นทันที ไม่รู้เป็นเพราะกำลังหัวเราะท้องแข็งหรือเหนื่อยจนยังไม่อยากลุกกันนะ