𝒫𝒽𝒾𝒶𝓈 🍃 (งานท่วมหัว)

" หากท่านพอมีเวลาสักเล็กน้อย
โปรดให้ “เวลา” ได้พบกับท่านอีกครา

ด้วยใจคะนึงหาไม่รู้จบ
ลงชื่อ เวลา "

" พร้อมแนบขนมปังไป เป็นอย่างไร? ”

อาจจะดูเวิ่นเว้อไปบ้าง แต่เขาเชื่อว่าสิ่งนี้จะกล่อมให้ใจนางต้องการมาตามนัดหมายเป็นแน่

“ ถึงท่านผู้ครองดวงใจ

ตัวข้าคือ “เวลา” ผู้ยังเฝ้าเวียนวนอยู่ในค่ำคืนที่ดาวตกวาดผ่านผืนฟ้า และท่านปรากฏกาย

แม้วันเวลาจะผันผ่านไปเพียงใด แต่ความรู้สึกที่ข้ามีต่อท่านกลับหยั่งรากลึกลงกลางใจ ราวกับถูกจารึกไว้ในช่วงพริบตาที่เราพบกัน

ข้าปรารถนาจะได้พบท่านอีกครั้ง
ณ หน้าลานรูปปั้นมังกรโบราณ ยามย่ำค่ำ 21.14 "

พ่อค้าจิ้งจอกส่ายหางไปมาเบาๆ เนื้อหาในจดหมายและข้อเสนอนั้นหอมหวาน

จดหมายที่อีกฝ่ายเขียนนั้นก็ชัดเจนและเข้าใจง่ายดีอยู่หรอก
หากไม่ติดที่ว่ามันดูเหมือนจดหมายลับมากกว่าจดหมายรักนี่สิ…

“ ที่เจ้าเขียนนั้นก็มิผิด ” เขากล่าว
“ เพียงแต่…อาจจะขาดรสชาติไปบ้าง ”

ฟีอัสยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะเสนอเนื้อหาใหม่ที่พึ่งคิดได้เมื่อครู่

ฟีอัสยกยิ้ม ดวงตาปิดตามฉบับพ่อค้ามากเล่ห์

ก่อนรอยยิ้มนั้นจะกว้างขึ้น แปรเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะที่เปล่งออกมาอย่างขำขัน

“ ...ล้อเล่นน่ะ ”

“ มีเรื่องอันใดหรือ? หากข้าพอจะช่วยเจ้าได้…ก็จะลองพิจารณาอีกที ”

เฉกเช่นเดียวกับทุกวัน หากวันใดฟีอัสไม่ได้มีภารกิจหรือจุดหมายใดให้ทำ เขาก็มักจะออกมาเดินลาดตระเวนไปรอบเมือง

ทว่าถูกรั้งไว้ โดยบุคคลที่ไม่ได้คาดคิด

“ ซิกฟรีด… ”

เจ้าของเรือนผมสีฟ้าอ่อนดูท่าทางลำบากใจไม่น้อย คนที่ปกติแล้วมักจะน้ำนิ่งอยู่เสมอมีท่าทางเช่นนี้..คงมิใช่เรื่องที่คลี่คลายโดยง่ายเป็นแน่

“ นั่นก็ขึ้นอยู่ว่า…เจ้ามีสิ่งใดมาแลกเปลี่ยนกับเวลาของข้าล่ะนะ ”

+

( ไม่มีใคร = ตัวคุณเองด้วย 🫵😋 )

( หนูพร้อม )

( ตื่นมาก็เป็นคนไร้บ้านไปซะแล้ว.. )

📜 Rursus Orbis - Week 5
[ โรลปิด w/ @phias-wyh.bsky.social | โกงเวลา ]
[ 🍎 ภารกิจช่วยเหลือชาวเมือง - ฉันจะรอที่เก่าเวลาเดิม ]

หลังผ่านพ้นมาได้สามวันหลังจากที่ซิกฟรีดรับภารกิจมา เขาก็ยืนจ้องเขม็งอยู่กับจดหมายในมือที่เพิ่งได้รับ

จากใบภารกิจไร้คำอธิบายที่ตนเข้าใจในทีแรกว่าคงเป็นการช่วยเหลือเก็บผลแอปเปิ้ลหรืออะไรซักอย่าง

+

📜 Rursus Orbis - Week 9
[ โรลปิด w/ @surya-wyh-npc.bsky.social | โกงเวลาหลังแข่งประลอง ]
[ ⚔️ ภารกิจปราบมอนสเตอร์ - การทดลองประหลาด ]

ณ ดันเจี้ยน Forbidden

"..."
ซิกฟรีดเหลือบมองเพื่อนร่วมทางในครานี้ที่ต่างออกไปจากทุกที
แม้จะออกไปฝึกฝนด้วยกันมาก่อนแล้วในดันเจี้ยนแห่งอื่น
แต่การหวนกลับมาที่นี่อีกครั้งก็ดูจะชวนรื้อฟื้นความทรงจำบางอย่างได้ไม่น้อย...

+

( ฮี่ๆๆๆ ดีใจที่ได้ทำให้มีแรงขับเคลื่อนในการใช้ชีวิตต่อนะคะ ! ✨💗😋 อร่อยรึเปล่าา อันนี้แค่น้ำจิ้มนะคะ รอชิมต่อได้เลย🥺😮‍💨 )

.
.
[ ตัดเข้าโคมไฟ-- ]

ลมหายใจของพวกเขาสอดประสาน…ใกล้ชิดอีกครั้ง

ไม่ได้รุกล้ำ ไม่ได้เร่งเร้า

เพียงแค่อยู่ในระยะที่หัวใจของเขาได้ยินเสียงของอีกคนชัดเจนที่สุดเท่านั้นพอ

ความรู้สึกที่แท้จริงของพวกเขา ผสานรวมกันเป็นหนึ่งเดียว

ฟีอัสโน้มเข้าใกล้อย่างเชื่องช้า ราวกับลังเล ดวงตาสีอำพันกลับเต็มไปด้วยความแน่วแน่

นิ้วของเขาแตะข้างกรามคมสวยของไซรอส ลากไล้ผ่านผิวอุ่น และเครื่องประดับตรงใบหู ทิ้งสัมผัสชวนจั๊กจี้ยามที่ไล้ผ่าน

เรียวลิ้นแตะบนริมฝีปากอวบอิ่มแผ่วเบา ราวกับสัตว์ป่าที่ช่วยกันเลียขนเพื่อปลอบโยน

( tw : kiss , lick , tongue )

แสงอบอุ่นจากเตาผิงไฟโรยตัวลงตามแนวเส้นผม ฟุ้งกระจายตามกรอบหน้าราวกับจะกลืนทุกเสียงในห้องให้เงียบงัน

เว้นเพียงเสียงหัวใจของตัวเองที่เต้นแรงจนเจ็บอก

สัมผัสนุ่มบนริมฝีปาก แม้เพียงแผ่วเบาชั่วพริบตา…

แต่กลับเร้าเร่งความรู้สึกให้ลุกโชนยิ่งกว่ากองไฟตรงหน้า

และสิ่งที่ได้ยินถัดมา ยิ่งทำให้ดวงใจของจิ้งจอกหนุ่มผู้นี้เต้นระรัว ใบหน้าขาวขึ้นสีแดงก่ำเต็มไปด้วยแรงอารมณ์

“ ไซรอส…”

( นี่แหละ นี่แหละะะะ !!! 😭🙏💗💕 )

อายุขัยของเขาช่างสั้นนัก เมื่อเทียบกับเผ่ามังกรอย่างไซรอส

แต่เขาจะไม่คิดจะรอจนร่างนี้ใกล้โรยราก่อนที่จะได้เอ่ย

“ ข้ารักเจ้า…ไซรอส ”

“ ข้าไม่ต้องการให้ตอนจบในเรื่องราวของข้าเป็นไปดั่งในนิทานแสนเศร้า ”

เรื่องราวในนิทานเกี่ยวกับกุหลาบพิศวงนี้ที่ต่อให้ทั้งคู่จะรู้ตัวว่าต้องการกันและกันมากเพียงใด ทว่าไม่อาจสื่อไปถึงอีกคน ก็ต้องพรากจากตลอดกาล

“ หากเรื่องราวของข้าจะจบลง “
” ก็อยากมีเจ้าเคียงข้าง…จวบจนหน้าสุดท้ายของชีวิต ”

“ เจ้ามังกรดื้อรั้น ไม่ยอมฟังใคร ชอบยืดอกสง่าผ่าเผย พร้อมพุ่งใส่อันตรายเพื่อปกป้องทุกคนก่อนใคร ”

เพราะอย่างนั้น…จึงได้สะกดดวงตาของเขาเอาไว้ได้อยู่เสมอ

“ ข้าเคยคิดว่าเจ้าเป็นสหายคนสำคัญ …แต่ไม่ใช่เลย นับวัน…ความรู้สึกต่อเจ้าก็ยิ่งชัดเจน ”

“ เจ้าล้ำค่าเกินกว่าที่ข้าจะแบ่งปันให้กับผู้ใด ”

เจ้าสุนัขจิ้งจอกตนนี้ ช่างโลภมากนัก
…ฟีอัสรู้ตัวเองดี

“ ไซรอส ”

“ ตลอดมา…ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด”

“คนที่ข้าเผลอมองหา และเฝ้ามองอยู่เนิ่นนาน… ”

ดวงตาสีอำพันทอดมองลึกเข้าไปในนัยส์ตาสีม่วงสะท้อนแสงไฟพร่างพราย
แน่วแน่…มั่นคงยิ่งเสียกว่าครั้งไหนๆ

นัยส์ตาสีอ่อนสะท้อนภาพผู้ที่อยู่เบื้องหน้า แววอ่อนโยนแอบซ่อนไว้เช่นเคย

“ ก็คือเจ้า ”

ริมฝีปากคลี่ยิ้มเล็กน้อย

( โอ้ยย5555655555 เค้าเอ็นดูมาก 🤣🤣😭 )

( ออนเซ็นไม่ได้ร้อนเพราะมันร้อน แต่ร้อนเพราะพวกเรามาแล้วยังไงล่ะ ! )

( และก็เป็นอีกครั้งนะคะที่ดิฉันโดนคำว่าทำงานหลอก รู้ตัวอีกทีบ้านหาย 🫩 )

“ฟีอัส
“เจ้าต้องการจะรักข้าจริงๆหรือ?”

ไซรอสถามย้ำอีกครั้ง

เขาทั้งหัวรั้น ไม่ฟังใคร หยาบกระด้าง และมีข้อเสียตั้งมากมาย เขาเป็นเช่นนี้มาโดยตลอด

และอีกฝ่าย ต้องการที่จะรักเขาจริงๆใช่ไหม?

( หิมะละลายหมดแล้วค่ะะ )

( 6555655555554554มุกน่าเกียดมาก อต่ซื้อค่—-🫣😫💗 )

“ …ไม่ได้หรือ ”

ถ้อยคำเจือวิงวอน แต่ก็เต็มไปด้วยแรงดึงดูดในแววตาสีอำพันนั้น—จริงจัง ลุ่มหลง และแฝงไปด้วยความขี้เล่น ที่มักจะใช้หลบซ่อนความรู้สึกที่แท้จริงเสมอ

แต่ในยามนี้ มันชัดเจนเกินกว่าจะเป็นเพียงการหยอกล้อ

ฟีอัสไม่ถอยห่างตามแรงผลัก กลับคว้าแขนแกร่งไว้ ริมฝีปากร้อนผ่าวกดลงบนปลายนิ้วสาก จนเกิดเสียงจุมพิตเบาๆดังขึ้น ตามด้วยจูบที่ไล่เรื่อยจรดข้อมือ

“ ข้าอยากอยู่ใกล้ชิดเจ้า… “

เขาพึมพำ ก่อนจะฝังเขี้ยวลงเบาๆบนผิวของอีกฝ่าย ไม่ลึกพอจะทำให้เจ็บ

แต่ก็ทิ้งรอยไว้ชัดเจน ไม่ต่างจากสัตว์ป่าที่หมายจะตีตราของของตน

จิ้งจอกหนุ่มผละริมฝีปากออกอย่างเชื่องช้า ดวงตาเบิกกว้างเมื่อเห็นกลีบของกุหลาบขาวบริสุทธิ์ค่อยๆกลายเป็นสีแดงสด

ความอุ่นวาบผ่านอก หัวใจเต้นระรัวเหมือนไม่ใช่ของตน ราวกับบางอย่างที่เคยเกาะกุมใจ ถูกสลัดออกจนเหลือเพียงความรู้สึกที่แท้จริงเท่านั้นที่ยังเต้นเร่าอยู่ในอก

ครั้นจะประทับจูบที่ริมฝีปากนั้นซ้ำอีกครา กลับถูกมือหนาผลักไสออกอย่างรวดเร็ว

[ 🦇 Story : 1/? ]