XYROS(แอคทีฟแค่เสาร์-จันทร์)

/แอบนั่งอมเหยินเพียงลำพัง🤓

( ชี้หน้า อาละวาด ฮือ ฮือ ใจร้ายมาก ใจร้ายที่สุด ไม่ยอม ไม่ยอม ไม่ยอมมมมม😭😭😭)

มือจับแขนของอีกฝ่าย ดึงตัวให้โน้มลงมา แนบริมฝีปากลงไปบนอวัยวะเดียว มันไม่ได้มีการรุกล้ำ เพียงแนบไว้อยู่ชั่วขณะ พอให้ทั้งเขาและอีกฝ่ายทบทวนความรู้สึกที่มากล้น และแล้วเขาก็ผละออก

“ข้ารักเจ้า”

เขาเอ่ยเพียงเท่านั้น ตอบรับความจริงใจทั้งหมดขอบฟีอัส

เขาคงไม่สามารถพรรณณา รึบรรยายความรู้สึกได้เก่งเท่าฟีอัสหรอก

การบอกเหตุผลของการรัก รึการต้องการที่จะครอบครอง มันเป็นเรื่องแปลกใหม่สำหรับไซรอส

เพียงแต่ว่า สิ่งที่เดียวที่เขาได้ในตอนนี้
คือการบอกรัก
+

ความทรงจำเก่าเก็บ ย้อนกลับมาอีกครั้ง

ใบหน้าอันแสนเยาว์วัยในความทรงจำของฟีอัส ทาบทับกับปัจจุบันที่เขาสบมอง

ครั้งแรกที่พาลพาลกันในวันนั้น…พวกเขายังจะเกลียดกันแทบตายอยู่เลย แทบจะต่อยตีกัน

เหตุอะไรกันนะ ที่ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปมากถึงขนาดนี้?

“เจ้านี่มัน…”
เขาพูด และก็เงียบลงไป ก่อนจะหัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงที่ทั้งขบขันเอ็นดู คำพูดทั้งหมดของอีกฝ่ายทำเอาภายในอกอุ่นวาบขึ้นมา
+

(ได้โปรดมานั่งหัวล้านอมเหยินกับหนู😭🙏🏻💖💖💖)

(6535353535355 นี่รึเปล่าค่ะ คนที่อยากให้คู่นี้ลงเอยที่สุด55353535353535355555)

(ก็ทำงานจริงๆ แต่ทำเสร็จตั้งแต่เมื่อคืนลืมบอกเฉยๆ คิกๆๆๆๆ😋)

“ฟีอัส
“เจ้าต้องการจะรักข้าจริงๆหรือ?”

ไซรอสถามย้ำอีกครั้ง

เขาทั้งหัวรั้น ไม่ฟังใคร หยาบกระด้าง และมีข้อเสียตั้งมากมาย เขาเป็นเช่นนี้มาโดยตลอด

และอีกฝ่าย ต้องการที่จะรักเขาจริงๆใช่ไหม?

คิดได้แบบนั้น ท่าทีขัดขืนก็อ่อนลง ทึ้งศีรษะของตัวเองไปด้านหลัง สูดอากาศหนาวเย็นเข้าปอดเพื่อทำให้ตัวเองใจเย็นขึ้นเสียหน่อย ก่อนจะหันมามองอีกฝ่าย

“เจ้าต้องการให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้จริงๆงั้นหรอ?“

เขาหมายถึง…
ความสัมพันธ์ของเขาทั้งคู่ ที่อาจจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
+

ทำไมตอนนี้ หน้าของฟีอัสที่เขาเคยเห็นตั้งแต่เด็ก และเติบโตมาด้วยกันตลอด
ถึงได้ดูออดอ้อนและทำให้เขารู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกขนาดนี้?

“ไม่ ไม่ได้”

เขาพยายามปฎิเสธ เขากลัวทุกอย่างมันจะบานปลาย

แต่ดอกไม้เพียงดอกเดียวซึ่งมีสีแดงก่ำ ก็คงเป็นหลักฐานยืนยัน ว่าพวกเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงความในใจได้อีก
+

ความร้อนมันลามไปทั่ว ไม่ได้วกวนอยู่ที่ใบหน้าเพียงอย่างเดียว ตอนนี้เขารู้สึกร้อนไปหมดทั้งตัว และแม้จะไม่เห็นใบหน้าตัวเอง เขาก็รับรู้ได้ว่าตัวเองตอนนี้หน้าแดงมากขนาดไหน

“เจ้า!!…”
“หยุด-”

ตอนที่ริมฝีปากแนบที่ปลายนิ้ว นิ้วของเขาก็งอกระตุก กระทั่งสัมผัสนุ่มๆแนบจูบจนถึงข้อมือ และใช้เขี้ยวกดลงมาเพื่อขบกัด หัวใจเขาก็เต้นแรง

อันตราย อันตรายเกินไป
+

แต่การต้องเปิดเผยโดยที่ไม่ทันตั้งตัว มันทำให้ไซรอสกระอักกระอ่วน มือไม้แทบจะอยู่ไม่สุด เขาไม่นึกเลยว่าจะมีวันนี้ที่เขาอยากปาดอกไม้นี่ไปให้ไกลๆ

“..ข ข้า”
เขาเค้นเสียงออกมา ทั้งๆที่ใบหน้าแดงก่ำไปจนถึงลำคอหนา อุณหภูมิมากขึ้นจนแทบจะให้ความรู้สึกที่ไม่เหมือนหน้าหนาว

“ออกไป ไกลๆ…”

ยกมือข้างที่ว่าง ปิดปากของอีกฝ่ายไว้พร้อมกับออกแรงดัน ใบหน้าก้มต่ำลง ไม่คิดจะมอบจุมพิตให้อีกเป็นครั้งที่สอง

ทั้งเขาและอีกฝ่าย ต่างรู้นิทานอันเป็นเรื่องเล่า และการที่มันกลายเป็นสีแดง ย่อมบ่งบอกความรู้สึกข้างใน

ว่าทั้งเขาและอีกฝ่าย ต่างไม่ใช่มิตรภาพเพียงอย่างเดียวเหมือนที่เคยเป็นมา

พวกเขาหลงรัก พวกเขาโอบกอด และต้องการเอ่ยคำรักอย่างตรงไปตรงมา โดยไม่ต้องใช้ข้ออ้างใดๆ

ใช่ พวกเขา รักกันก็เท่านั้น
+

ราวกับถูกช่วงชิงคำพูดไปจนสิ้น เพียงจุมพิตแสนแผ่วเบาเพียงครั้งเดียวแท้ๆ

และเหตุใด ฟีอัสถึงกระทำเช่นนี้กัน?

แววตาของเขาวูบไหว ความรู้สึกมากมายหาคำตอบไม่ได้ สิ่งที่เขาทำได้ตอนนี้ มีเพียงการรับกุหลาบสีขาวมาไว้ในมือ

พลันสีขาว ก็แปรเปลี่ยน…
มันค่อยๆมีสีเข้มมากขึ้น จากโคน ลามมากระทั่งส่วนปลายกลีบ

กลายเป็นกุหลาบแดงแสนล้ำค่าดอกหนึ่ง
+

(/กระทืบเท้า อือๆๆๆ ฮืออออ ฮทออ ไม่ยอมมมมมไม่ยอมมม ประตูบ้านเธอ🫩 ระวังไว้เถอะ🫩

(นี่เธอ🫩🫩🫩 เอาหลังคาบ้านฉันไป รอบนี้เธอมาราเบิ๊ดบ้านฉัน ล้ามาก บ้ามากๆ บ้าบอกมาก แค้นนนแค้นนนนแค้นนนนนนน)

ทีฟาเปรยยิ้มออกมาด้วยความอ่อนโยนและจริงใจ สีชมพูระเรื่อบนแก้มอาจมาจากอากาศเย็นหรือไม่ก็จากความรู้สึกบางอย่างที่กำลังเบ่งบานในใจเธอ

“หวังว่าเจ้าจะชอบนะ โดยปกติแล้วมันจะบานในฤดูใบไม้ผลิ แต่ก็…คิกๆ”

เธอหัวเราะออกมาเบาๆราวกับจะบอกว่าในโลกแห่งเวทมนตร์ ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้

( ทีมออนเซ็นหลังลุยดันเจี้ยน ♨️🤲🏻 )

สมาชิก :
@glenn-wyh.bsky.social
@xyros-wyh.bsky.social
@tifa-wyh.bsky.social
@erevan-wyh.bsky.social

“เฮ้อ..”

เขาเอนหลังพิงกับเก้าอี้ มือก็กอดตัวเองไว้พร้อมกับผ้าคลุมที่คลุมตัว ทึ้งชามว่างเปล่าไว้บนโต๊ะให้อีกคนคอยตามเก็บตามเช็ด ตามประสามังกรที่เข้าช่วงขี้เกียจ

เขาไม่อยากขยับตัวเลย…เพราะงั้นกรรมทั้งหมดต้องตกที่ฟีอัสแล้ว

คนโดนว่าขี้เกียจ ก็ทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยิน

อาจจะเพราะจริงๆเขาก็พอรู้ตัวว่าขี้เกียจจริงๆนั่นล่ะ

แขนขยับเล็กน้อย ให้ผ้าที่พาดอยู่ที่เก้าอี้มาคลุมตนเอง และทันทีที่แก้วน้ำมาเสิร์ฟ เขาก็หยิบขึ้นมาดื่ม

“ขอบคุณ”

สตูว์ในชามเริ่มลดลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งหมดลง
เรียกว่าหมดเกลี้ยงเลยล่ะ
+

(คิกๆๆๆ ทำงานคับ ทำงานบอม 🤓🤓🤓)

(อย่าพึ่งตัวแตก อยู่เหยินด้วยกันก่อน😭🤓)

“ข้าชอบที่มันมีรสเผ็ด“

ไซรอสพูดเบาๆ คำพูดชมเล็กๆ ก่อนจะตักกินอีกคำ ไม่นานนักจากเต็มชาม ก็เหลือเพียงครึ่งเดียว

“…ข้าอยากได้น้ำ”
เจ้ามังกรที่พอเข้าหน้าหนาว ก็ทำตัวราวกับงูจำศีล ได้ทีก็ใช้งานเสียเลย

“หยุดเลย”

ไซรอสเอนตัวไปด้านหลัง กะจะหนีช้อนที่อีกฝ่ายยื่นเข้ามาจ่อถึงปากตนเอง ก่อนจะรีบใช้ช้อนของตน ตักสตูวเนื้อกลิ่นหอมเข้าปาก

กลิ่นหอมของเนื้อและสมุนไพร รสชาติเผ็ดที่ปลาย เนื้อสัมผัสสตูว์ เข้มข้นจนเขาติดใจมาโดยตลอด

บางทีหากเจ้าพ่อค้าคนนี้ผันตัวไปเป็นพ่อครัว คงร่ำรวยเป็นไหนๆ
+

(มาค่ะ เราเตรียมฟันปลอมไว้ให้แล้ว😞)

(คนนี้ก็ยังมาเหยินด้วยหรอคะบ้ามาก💖😭)

(/จับปิดตา ไม่เห็นๆๆๆ)

(อือๆ แกๆ อ้อๆๆ อือๆๆ โห แก โห💖💖💖👀👀)

“ร่างกายเจ้าเอง ก็คงต้องการพักผ่อน”

มือที่กุมไว้คลายออก รวมถึงมือที่คอยกีดกันไม่ให้ฟีอัสมองเห็นด้วยก็เช่นกัน

ก่อนที่เจ้ามนุษย์มังกร จะจากไปอย่างรวดเร็ว ราวกับสายลม ทึ้งไว้แต่เสื้อคลุมสีเขียว

และบรรยากาศที่ดูคล้ายว่า จะใกล้ชิดกันกว่าแต่ก่อนเสียอีก?