Caelan 🐺🍯

เมื่อมีช่องว่าง ก็จะส่งลูกดอกขุดใหญ่ระดมยิงอัดใส่ก้อนเลือดขนาดยักษ์ ลูกดอกน้ำแข็งปักตามตัวมันดั่งหนาม สีฟ้าขาวกระจายตัวตัดกับสีแดง

มันเป็นการต่อสู้ที่ยืดเยื้อ

แต่เมื่อแตกร้าวหลายจุดมากเข้า ก้อนเลือดก็ไม่อาจคงสภาพได้อีกต่อไป มันแตกสลายกลายเป็นผลึกลิ่มเลือดจำนวนอนันต์ โปรยปรายเป็นเกล็ดดั่งสายฝน

ทิ้งไว้แต่บาดแผลและซากวินาศในที่สุด

[เคย์ลันกำจัดก้อนเลือดขนาดมหึมาสำเร็จ]

เป็นหัวกระสุนฉบับเพิ่มความแรงและทำให้ของเหลวที่ถูกโจมตีจับตัวแข็งและแตกร่อนได้ง่าย

วูบ—

“!!”

แส้เลือดฟาดมาขัดจังหวะ หนุ่มหมาป่ากลิ้งหลบ พอสู้ไปนานๆ ย่อมมีพลาดท่าถูกฟาดถูกเฉี่ยวจนก่อแผล ใบหน้าเปื้อนเปรอะโลหิตแขยง ทั้งอาภรณ์และผ้าคลุมต่างก็ขาดวิ่น ถูกย้อมเป็นสีคล้ำเข้ม

เคย์ลันปาดเลือดเลอะหน้าด้วยหลังมือ พยายามยิ่งยวดที่จะรักษาระยะห่างของการโจมตีต่อไปในการต่อสู้อันยาวนาน
+

เคย์ลันกระโดดตัวไปตามหลังคา ทิ้งระยะห่าง และยิงหน้าไม้เข้าเจาะทะลุผิวหนังที่เป็นของเหลวของมัน เพื่อล่อให้มันสนใจเขา

มันได้ผล แต่ด้วยขนาดตัวของมันทำให้การโจมตีเพียงครั้งเดียวไม่อาจระคายผิว

ตามจริง เขาไม่ค่อยได้ใช้เวทย์ประจำตัวนัก…แต่หนนี้คงเลี่ยงไม่ได้

[Ice Shard Shot]

สายน้ำเส้นเล็กหมุนวนรอบหัวลูกศร เคลือบกลายเป็นผลึกน้ำแข็ง
+

ได้ยินเสียงดัง ‘ตึง!’ มาจากอีกฝั่ง เคย์ลันที่กำลังบรรจุลูกดอกชุดใหม่หันหน้าไปมองตาม

เงาของมันทอดครึ้มน่าสะพรึง ขณะเคลื่อนย้ายร่างชนบ้านเรือนที่มีขนาดพอกันไปตามทาง

“ข้าจะจัดการตัวนั้นเอง”

เขาบอกแก่เซรอส ชายร่างใหญ่รับมือศัตรูแบบตัวต่อตัวได้ดีเยี่ยม แต่หากมีศัตรูเพิ่มที่เข้ามาร่วมวงเสริมทัพด้วย ก็อาจจะตึงมือได้

เป็นหน้าที่เขาที่จะต้องตัดไฟแต่ต้นลม +

เบรดาเลียเผยรอยยิ้มให้กับคนอื่นๆเป็นการบอกว่ายังสู้ต่อได้ แต่บรรยากาศโดยรอบที่ย้อมเป็นสีแดงฉานกลับทำให้ความหมายของรอยยิ้มอาจดูต่างจากเดิมเล็กน้อย

Cr.Trixina Lapelle

@merist-wyh.bsky.social

(โอ้โห เท่มากกกกก 😭🔥)

(จะได้ไม่น้อยหน้าน้องสาวคนสวยเท่ของโอนี่จังไงล่าาา /ดีใจได้ร่วมเฟรมกับจารย์เขาสักที 5555)

(ตึงกันไม่พักจิงฮะะ ไหนจะศึกกู้บ้าน ไหนจะต้องเกาะรั้วรอติดตามละครคุณธรรม(?) 🧎‍♂️🧎‍♂️)

(มากรี๊ดคุณกลับด้วยหลังจากเห็นปลาเดือด 😭💗)

(เขิน พี่สาวก็มาหล่อเท่ในเว้นท์ด้วยกันนะ!)

(อีเว้นท์นี้มีแต่คนปลดซีนเท่เต็มไปหมดเลยฮะ คุณก้อเท่ หลังจอชอบซีนของเกลนน์มากๆ 😭🙏🔥)

ลื่นไหลราวกับสิ่งมีชีวิตพุ่งไปตามพื้น และแทงทะลุลำตัวจากด้านใต้ก้อนเลือดตรงหน้า

อย่างน้อยก็พอจะชะลอให้มันช้าลงได้แต่การโจมตีเท่านี้เหมือนจะยังไม่มากพอ...

(ขอบคุณคับบ ได้วาดอะไรตึงๆบ้างแล้ว เลนาร์ทก็เท่มาก! 🫵🔥✨)

(ทพจร ฮะ 🧎‍♂️🧎‍♂️ เดือดอะไรอย่างงี้ 🥹🥹🙏)

(เท่มากก ไฟมิตรภาพลุกโชน 🛐🔥)

" อย่าได้บังอาจ! "

ถึงแขนข้างช้ายจะยกไม่ขึ้นแต่เขาก็ร่ายเวทย์ stormทำลายเหล่าหนามที่พุ่งเข้ามา

@morbias-wyh.bsky.social

(เท่จนคนเป็นพี่ใจเจ่บ 😭🔥🔥)

#BloodMoonNight_WyH
[w/ @seros-wyh.bsky.social ]

จันทราโลหิตส่องสว่างฉาดฉาน

ความโกลาหลปกคลุมอาณาจักร เสียงการต่อสู้ดังระงมทุกหย่อมหญ้า ความสุขสงบถูกทำลาย แปรสภาพกลายเป็นสนามรบชั่วคราว

ลูกศรถูกบรรจุเข้ารัง สายเอ็นหน้าไม้ขึงตึง ส่งมันเจาะทะลุก้อนโลหิตน้อยใหญ่ที่เพ่นพ่านเบื้องล่าง

กำจัด
ฟาดฟัน
เคียงบ่าเคียงไหล่กับนักรบภูผา
จวบจนกว่าราตรีสีชาดจะสิ้นสุดลง

(ได้เลยย รอหาโอกาสเจอกันกับชาวมะม๋าเช่นกันฮะ ✨🔥)

เผื่อไว้อีกชั้นก็ไม่เสียหลาย

“ข้าจะได้เย็บซ่อมเสื้อให้ท่านด้วย”

เจนเนอรัลเบ๊รู้หน้าที่เป็นอย่างดีนับจากหลายปีที่คุ้นชิน นานมาแล้วที่เขาคอยทำหน้าที่จิปาถะดูแลเรื่องเล็กๆน้อยๆให้กับอีกฝ่าย

“เรื่องพวกปลิง ข้าขอโทษ… อ่า มันเป็นเพราะข้าเอง”

เขาสังเกตเห็นอาการอ่อนเพลียของเซรอส ถึงจะแทบดูไม่ออก นั่นทำให้สุดท้ายจากที่จะเก็บเงียบ ก็ตัดสินใจเอ่ยสารภาพเสียงอ่อนในที่สุด

เคย์ลันวางมือลงบนแขนใหญ่ที่ยื่นมา พินิจบาดแผลรอยปลิงกัด …เจ้าพวกนี้ก็ช่างสรรหาตำแหน่งแห่งที่ได้พอเหมาะพอเจาะ เซรอสสวมเกราะหนาแทบจะทั้งตัว ยังอุตส่าห์หาทางสร้างบาดแผลให้กับภูผาเคลื่อนที่จนได้

มือเปิดจุกขวดยา แล้วป้ายมันลงให้แผลสมานเบื้องต้น

“เราเข้ามาในดันเจี้ยนยังไม่ลึกนัก ข้าคิดว่าเรากลับไปหาที่พักข้างนอกจะดีกว่า”

เสนอความเห็นขณะหยิบเศษผ้าสะอาดมาพันรอบวงแขนนั้นให้ +

[ 🔖 Rursus Orbis Week - 5 : ช่อดอกไม้ในห้วงความทรงจำ💐 ]
( โรลปิด : สมาชิก @auriarwyh.bsky.social )

ชายชาวมังกรได้ยืนมองเควสหนึ่งที่หน้ากระดานมาสักพักแล้ว ช่างน่าเสียดายตนเองที่ตัวเขานั้นไม่ได้มีหัวความคิดสร้างสรรค์สักเท่าไหร่เลย เรื่องความหวังและความทรงจำก็เป็นเรื่องที่ตะหงิดใจของมอร์ไบอัสไม่น้อย

"ไง พ่อตัวโต"

"ทำไมทำหน้าเครียดเชียว"

เขาเอ่ยทักพลางแหงนมองอีกคน ก่อนที่ดวงตาจะไปวางนิ่งอยู่ที่ใบภารกิจที่ว่า

อ้อ พอจะเข้าใจแล้ว

"ไม่คิดว่าเจ้าจะสนใจการจัดดอกไม้นะนี่"

แถมหัวข้อภารกิจก็ดูยากเสียด้วย

#GoldenApple_Festival_WyH

[ โรลปิด | สมาชิก :
@erevan-wyh.bsky.social
@phias-wyh.bsky.social
@xyros-wyh.bsky.social ]🍎

ช่วงบ่ายแก่ๆท่ามกลางสวนแอปเปิ้ลนํ้าทิพย์สีทองขนาดใหญ่

ดูเหมือนทีฟาจะมาถึงจุดนัดพบเป็นคนแรก ในมือข้างหนึ่งถือกล่องไม้ที่ข้างในมีแซนด์วิชขนาดพอดีคำอยู่หลายชิ้น ส่วนอีกข้างถือหนังสือเล่มใหม่ที่เธอตั้งใจจะอ่านระหว่างปิกนิกในวันนี้

#GoldenApple_Festival_WyH
[ โรลปิด w/ @felicia-wyh.bsky.social | 🍎 Mini event 04 - เทศกาลแอปเปิ้ลน้ำทิพย์ 🍎 ]

ไม่บ่อยนักที่ครอบครัวเอลด์ริดจ์จะอยู่พร้อมหน้ากัน

อันที่จริงหนึ่งปีแทบจะนับครั้งได้ด้วยมือเพียงข้างเดียวเสียด้วยซ้ำ แต่ว่าอย่างน้อยในทุก ๆ ปี เทศกาลแอปเปิ้ลน้ำทิพย์ก็คล้ายเป็นหนึ่งในเวลานัดหมายรวมตัวกันอย่างไม่เป็นทางการ (วันรวมญาติว่างั้นเถอะ)

(+)

(มาแจมด้วยคับ 🙋‍♂️)

ป็อก

เสียงด้านล่างที่ว่าดังมาจากเคย์ลัน ที่หลุดอุทานตอนโดนแอปเปิ้ลสีทองลูกหนึ่งตกใส่หัว ฝ่ามือยกขึ้นลูบหัวป้อยๆ ขณะเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงมนุษย์ที่ได้ยิน

“…ระวังหน่อย ข้าไม่เป็นอะไร”

น้ำเสียงไม่ได้ถือสา เขาก้มตัวลงเก็บแอปเปิ้ลที่กลิ้งกลุกบนพื้นขึ้นมา มันเป็นสีทองอร่ามสว่างเช่นเดียวกับเรือนผม

“ข้าเองก็ไม่ทันเห็นว่า ต้นนี้มีคนจองแล้ว”

#GoldenApple_Festival_WyH
[โรลเปิด/แจมได้ | แยกรูท | โกงเวลา | ช่วงบ่ายวันสุดท้ายของเทศกาลแอปเปิ้ลน้ำทิพย์ 🍎]

"...ขออภัย เป็นอะไรมากไหม?"
เขากล่าวโดยไม่ได้หันมองว่าเป็นใครที่ส่งเสียงแอ้กขณะที่ตนเผลอทำแอปเปิ้ลร่วงไปลูกหนึ่ง

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่แอปเปิ้ลผลสีทองแสนหอมหวานจะสุกงอม
ก่อนวันพรุ่งจะกลับกลายเป็นเพียงแอปเปิ้ลธรรมดา

+

เหตุการณ์สงบแล้วจึงเดินไปหาชายร่างใหญ่ได้ เขามองแผลตรงแขนอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเจือแววกังวล ใบหูและหางที่มักฟูฟ่องก็ลู่หลุบลงตาม

“ท่านควรใส่ยาไว้ก่อน”

มือล้วงกระเป๋าหนัง หยิบขวดยาสมานแผลเบื้องต้นที่เตรียมไว้ตอนก่อนออกเดินทางออกมา ท่าทีแสดงเจตนาชัดว่าจะรอให้อีกคนใส่ยาก่อนถึงค่อยไปตามเก็บซากปลิงต่อ ไม่ยอมให้บ่ายเบี่ยงแน่นอน

และแล้วก็ปิดจ็อบในที่สุด

ปลิงตัวสุดท้ายแดดิ้นกระตุกเพียงเสี้ยววิก่อนจะแน่นิ่งคาคมดาบที่ปักร่างไป และรอบด้านก็ไม่เหลือปลิงที่ยังมีชีวิตอยู่หลงเหลืออีก — หรือหากยังมี พวกมันคงหลีกลี้หายกลับไปในผนังหรือช่องกำแพงอันอับชื้นของดันเจี้ยนแล้ว

เคย์ลันผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก ไม่ได้รู้ตัวเลยว่างานนี้เรียกเหงื่อได้พอควร ทั้งยังทิ้งสภาพเก็บกู้ซากที่เละเทะไว้เหลือประมาณ

“ให้ข้าดูแผลของท่านหน่อย”
+

#EternalFallingStar_WyH

[โรลย้อนหลัง | แยกรูท]

Cms:Mayday Youmademyday
—

ในช่วงที่ฝนดาวตกเริ่มพร่างพราย บนเนินกว้างเหนือระดับสายตาของ [คุณ] มีใครคนหนึ่งกำลังยืนชมอยู่อย่างเงียบงัน

จนกระทั่งสัมผัสได้ถึงการจ้องมอง ใบหน้าจึงผินหันกลับมาด้วยรอยยิ้มจางๆ

”ดูดาวหรือ?“

อาจเพราะอารมณ์ดีกว่าปกติ น้ำเสียงจึงมีความรื่นเริงอยู่ไม่น้อย พร้อมทั้งรูปลักษณ์ที่แปลกตากว่าทุกครา