เลนาร์ทเป็นสิงโต!!!!🦁(พลังงานต่ำ)

ตำนานหนึ่งเล่าขาน เนิ่นนานและเล็กจ้อย เรื่องเล่าปรัมปราจากปู่ย่าจนถึงเด็กน้อย

ตำนานเล่าขาน ว่ากาลครั้งหนึ่ง....มีเอลฟ์ผู้หนึ่งที่รักมนุษย์อย่างยิ่งยวด

พิทักษ์รักษา เคียงข้างจนหวนคืนสู่ผืนดิน

💐🪻🍃

เลนาร์ทพยายามมองโลกในแง่ดีก่อนจะจิบไวน์ในมือจนหมด

“……หน้า…. แดงหมดแล้วนะ……”
“…..อย่าให้หัวราน้ำเลย……..”

เขาปรามอีกคนเล็กน้อยก่อนจะหันไปหยิบกับแกล้มเหล้าที่วางอยู่ตรงโต๊ะใกล้ๆมายื่นให้อีกคน

“….มีแต่น้ำ… เดี๋ยวท้องก็ไม่อิ่มหรอก….”

ไม่ใช่อะไร เขาแค่พยายามหาทางให้อีกคนดื่มช้าลงนิ้ดนึงเท่านั้นเอง

“…….แฝด….ที่เคยพูดถึงก่อนหน้านี้?“

เลนาร์ทเลิกคิ้วมองอีกคน ทำให้เห็นใบหน้าที่เริ่มขึ้นสีแดงๆของอีกคนแล้ว ใจนึงก็อยากจะห้ามด้วยประสบการณ์ทรอว์ม่า(?)จากที่เคยดื่มกับคนในปาร์ตี้ไปตอนนั้น

แต่ด้วยความที่หนึ่งในสาเหตุที่ทำให้อีกคนดื่มเยอะเป็นเขาด้วย เขาเลยเลือกที่จะเงียบต่อไป

อาจจะแค่หน้าแดงง่ายแต่ไม่เมาก็ได้?

(นั่นสินะคับ ผมก็อยากเห็นเหมือนกัน😇😇😇😇)

เลนาร์ทพอจะเดาออกว่าหลังจากเหตุการณ์ในสวนผ่านไป อีกคนคงอยากจะดื่มอย่างบ้าคลั่งเพื่อให้ลืมๆมันไปก็ได้ และเขาเองก็ไม่มีสิทธิที่จะไปห้ามอีกคนด้วย แต่เขาก็อดห่วงไม่ได้

“……ถ้ายังไหวฉันก็ไม่ห้าม….“
”……ถ้าจะกลับบ้านเองไม่ได้…… ก็หยุดเถอะ…“

ถึงแม้คำพูดของเขาอาจจะฟังดูใจร้ายไปหน่อยด้วยความที่เขาเลือกใช้คำพูดไม่ค่อยเก่งนัก แต่ถ้าอยู่ด้วยกันมานานแล้วก็พอจะเดาได้ว่าเขากำลังเป็นห่วงอยู่

“…….ระวังเมาค้าง…จนทำอะไรไม่ได้แล้วกัน……..”

เขาพูดตอบกลับพร้อมแอบแซวอีกคน ถ้าเขาดื่มเท่าเบรดาเลียในตอนนี้แล้วหล่ะก็ พรุ่งนี้เขาได้นอนเมาค้างเป็นผักแน่ๆ

หูราชสีห์กระติกเล็กๆเมื่ออีกคนพูดพึมพำกับตัวเอง ถึงเสียงจะเบาแค่ไหนแต่ก็ไม่สามารถหลุดรอดหูของราชสีห์ไปได้

“…..นักบวชก็พูดคำหยาบด้วย…?”

เลนาร์ทเลิกคิ้วเล็กน้อยอย่างแปลกใจ ปกติเขาไม่ค่อยเห็นเหล่านักบวชสบถคำหยาบอยู่แล้วเขาเลยคิดเอาเองว่ามันคงเป็นข้อห้ามทางศาสนาหรืออะไรซักอย่าง

ราชสีห์อมยิ้มน้อยๆเหมือนกำลังจะขำพร้อมจิบไวน์เพิ่มอีก ต่างจากอีกคนที่กำลังจะรินเพิ่มอีกแก้ว เขาพึ่งดื่มไปได้แค่2ใน3แก้วเท่านั้นเอง

(งึ้ยยยย งึ้ยยยยย!!!!!!!!!!!! สองคนนั้นหน่ะ!!! หยุดน่ารักที!!! //ปิดตาชี้)

(ว๊ษกากวหสหาหสกสกาหสกสกาดยเาไสาดาห ว๊ากกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!! //โบกธงแบบเกี้ยวกาด ขอบคุณสำหรับแรงในการใช้ชีวิตค่ะ!!!!!😭😭😭😭🙏✨✨✨)

"...'ท่าน'น่าจะถูกแล้ว....."

พูดจบก็จิบไวน์อีกกรึ้บพร้อมมองซ้ายมองขวาดูว่าองค์ชายที่ว่าอยู่แถวๆนี้มั้ยจะได้หยุดพูด(...)

"....? อ่า... โรงตีเหล็กหน่ะ... พวกอาวุธอะไรพวกนี้..."
เลนาร์ทเกาแก้มน้อยๆเพราะเขาไม่ค่อยถนัดพูดถึงเรื่องของตัวเองมาเสียเท่าไหร่ จะมีเยอะคือพูดถึงน้องสาวสุดน่ารักของตัวเองนี่แหล่ะ

เขาฟังอีกคนพูดไปเรื่อยๆก่อนจะสะดุดตรงท่านลองบอตท่อม ส่วนตัวเขาเองอาจจะไม่ได้รับงานจากท่านลองบอตท่อมแต่ตัวเขาเองก็ได้ยินชื่อเสียงเรียงนามอยู่บ้างว่าจ่ายหนัก

ไม่คิดว่าจะเป็นองค์ชายเสียได้....

(เหยินตัวเองคืออะไร!!!! ไม่เบาเลยนะเมยิ้ส ไม่เบาเลยยยย!!!!!!😳😳😳😳😳🫵🫵🫵🫵)

(ลิเธียได้กลับทะเลแล้ว จีจี)

(ตรงนั้นหน่ะ ไม่ค่อยเลยว่อยยยยยยยหาไวหาสหสหไวกทกวำทกวกทำสกากา🫵🫵🫵🫵🫵🫵)

หาได้รู้ไม่ว่ามันจะมีวันที่ดันเจี้ยนหายไปจริงๆ… แต่ก็เพียงชั่วครู่เท่านั้น

เลนาร์ทจิบไวน์ต่อช้าๆ เขารู้ตัวดีถ้าเขาบ้าจี้ไปกระดกทีเดียวหมดแก้วเหมือนอีกคนเขาคงได้ล้มพับกันแน่ๆ

“………นั่นสินะ…..”

เขาหัวเราะกับความคิดนั้นนิดๆ

”……..ฉันคงจะได้กลับไปช่วยที่บ้าน….“
สิงโตครุ่นคิดเล็กน้อย

ตีเหล็ก? ไม่สิ ตัวเขาเองก็ไม่ได้ถนัดการตีเหล็กขนาดนั้น ถ้าตั้งใจฝึกก็อาจจะได้อยู่แต่นั่นน่าจะใช้เวลาอีกนานเลย

(อมเหยินไม่อยู่แล้วค่ะ มันพุ่งทะลุออกนอกผากไปแล้ว ฮืออ ฮืออ😭)

เลนาร์ทจ้องมองไปรอบๆบรรยกาศงานเงียบๆก่อนจะเอ่ยขึ้นมาลอยๆ

"...สงบแบบนี้ต่อไป...ก็ดีนะ..."
หลังจากคืนร์สีเลือดแล้วหลายๆอย่างก็กลับเข้าสู่ความสงบ ถึงแม้มอนสเตอร์ยังออกอาละวาดอยู่ประปรายแต่เขาก็ไม่ได้เกลียดบรรยกาศในตอนนี้

ใจหนึ่งเขาก็อยากจะเอาคืนด้วยการแซวให้มันรู้แล้วรู้รอด แต่ด้วยนิสัยของเขาที่ไม่ค่อยถนัดพูดเสียเท่าไหร่เขาเลยเก็บไว้ในใจเสียจะดีกว่า

"....แด่ทั้งสองคน..."
ราชสีห์ยกแก้วของตนที่พึ่งจิบไปได้จิบสองจิบเท่านั้นมาชนกับแก้วไวน์ของอีกคน ก่อนจะยกมาดื่มเฉลิมฉลองกันล่วงหน้า แต่ไวน์ก็คือว่าเป็นเลือดของพระคริส เพราะงั้นนักบวชจะดื่มก็ไม่เป็นไรหรอก อืมๆ!

+

".....ไม่รู้จะดีกว่า.."
จากที่เขาเคยเห็นแย้บินได้(?)เมามาแล้ว เป็นไปได้เขาก็ไม่อยากจะเข้าใกล้เจ้านั่นเสียเท่าไหร่ ไม่เมาเรื้อนก็คงอาลวาท(?)อยู่ซักที่นี่แหล่ะ
นึกแล้วเลนาร์ทก็ถอนหายใจออกมาหนักๆ

".....นั่นสินะ...."
เขายิ้มเล็กๆเมื่อพูดถึงเคลิส เอลฟ์น้ำนั้นแซวเขาไว้เยอะแต่สุดท้ายตัวเองก็ออกเรือนไปเป็นคนแรกของปาร์ตี้

+

(แม่เจ้าว้อยยยยยยยยย 😭🙏✨✨✨✨✨✨✨✨)

(ตรงนั้นหน่ะ หยุด!!!!!!!!!👹👹👹👹🫵🫵🫵🫵🔥🔥🔥🔥🔥🔥)

“……เคลิสอยู่กับเฟลินดรา….”

“…..เมริสต์เล่นดนตรีอยู่…..“

”…..มอร์ไบอัส………“

ราชสีห์นิ่งเงียบไปเล็กน้อยเมื่อพูดถึงคู่กัดเจ้าประจำของตน เขาเบะปากด้วยความเซ็ง

“…..ปล่อยหมอนั่นไปเถอะ…….”

เลนาร์ทถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปหาเบนดาเลีย

“…….อีกอย่าง… ปล่อยให้ดื่มอยู่คนเดียวมันก็ยังไงอยู่นะ…..”

เขาเกาแก้มตัวเองเล็กๆ

“…….”
เลนาร์ทมองแก้วไวน์ที่ถูกรินจนปริ่มประมานจะพูดว่า อือ เอาเลย เอาให้เต็มที่เลย(?) ด้วยสีหน้ากินจุด

ถึงแม้เขาจะไม่ค่อยชำนาญเรื่องมารยาทการเข้าสังคมเท่าไหร่นัก แต่การรินไวน์จนเกือบล้นแก้วน่าจะถือว่า… อยากมากๆเลยทีเดียว

เขาจิบไวน์เล็กน้อยก่อนใบหูของเขาจะขยับนิดๆจากความอร่อยของของเหลวในแก้ว ก่อนเขาจะมองไปรอบๆโถงเมื่ออีกคนถามคำถาม

+

(อะไยอะอะไยอะอะไยอะะะ 👁️👁️👁️👁️👁️👁️👁️👁️👁️)

(//กลายเป็นศาลพระภูมิอยู่หน้ากิลด์ อุอิอุอิ☺️☺️☺️☺️)

(ผีป้าข้างบ้าน มาช่วยเป็นคิวปิดให้ปะป๊าคับ อิอิอิอิอิ☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️)

(ขออนุญาติครับ //ดันหัว

NOW KISS)

".......เธอ.... ดื่มเยอะจริงๆนั่นแหล่ะ......."

เลนาร์ทกระพริบตาปริบๆก่อนจะรับแก้วไวน์มาจากอีกฝ่าย ไม่ลืมที่จะผงกหัวเล็กน้อยแทนคำขอบคุณ

"....อย่างน้อยก็ใส่แก้วเถอะ....."

ประหนึ่งรู้ทัน เมื่อเขาเห็นว่าอีกคนมองซ้ายขวาเหมือนกับกำลังระแวงอะไรอยู่เขาจะพูดขึ้นมา จริงอยู่ที่เขาไม่ติดอะไรที่อีกคนจะยกทั้งขวดขึ้นมาดื่ม แต่ในงานเลี้ยงแบบนี้การทำแบบนั้นมันอาจจะไม่งามเสียเท่าไหร่....

คุยกันได้ไม่เท่าไหร่ ทั้งสองก็เดินกลับมาถึงห้องโถงจัดงานหลักเรียบร้อย ราชสีห์เดินพาอีกคนไปตรงโซนของกินก่อนจะหยิบไวน์ชั้นดีมาให้อีกคนหนึ่งขวด

ใช่ เป็นขวด

"......พอมั้ย....."

ราชสีห์กระพริบตาปริบๆๆ เขารู้แล้วว่าอีกคนชอบดื่ม แต่เขาไม่รู้จริงๆว่ามันชนาดไหนเลยเอาไปทั้งขวดเลยแล้วกัน(.....)

"...........ฉัน....ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ......."

แต่เขาก็พอจะเดาได้อยู่ว่าหูไม่ก็หางของเขานี่แหล่ะที่เป็นตัวบ่งบอก เลนาร์ทหายใจออกเบาๆก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นใบหน้าปนยิ้มเล็กน้อย

".......ว่างเมื่อไหร่ก็บอก...."

ไม่ใช่แค่การขอโทษเรื่องที่ตนไปหักอกอีกคน แต่เรื่องที่เขาเหวี่ยงดาบไปโดนบ่อยๆจนได้แผลอยู่เรื่อยๆก็เช่นกัน ดูเหมือนการเลี้ยงข้าวแค่1มื้อไม่น่าจะพอ

+