Cassandra 🔮

(ยังเหลืออีกแสนล้านโรล เจอกัน)

( เมนเจ่บตัว นุเจ่บหัวจัย 💔💔💔 )

จบ (Ｕ ; _ ; Ｕ)❗️💯💗
ขอบคุณเพื่อนๆ สหายที่รักสำหรับการเดินทางครั้งนี้

@rachel-wyh.bsky.social
@vanessa-wyh.bsky.social
@leilani-wyh.bsky.social

───────♡───────

ริมฝีปากนางยกยิ้ม แต่อีกมุมหนึ่ง…ก็ยังกังวล

“หวังว่าท่านเซอย่าจะยังมีชีวิตอยู่”

นั่นคือบทอธิษฐานของนักบวชแห่งความมืดต่อฟากฟ้าเพียงเงียบๆ ก่อนที่ลมหายใจจะถูกปล่อยออกมา

“ทุกคน…ยังอยู่ดี”

นางไม่ได้หันกลับไป
แต่ทุกคนก็ยังอยู่ตรงนั้น

นี่คือสิ่งที่แคสแซนดร้าอยากรักษาไว้มากที่สุด

ไม่มีสัญญา หรือเงินตรา
แต่บางสิ่งก็ควรค่าแก่การลงทุนด้วยหัวใจ

—แม้จะไม่มีใครรู้ว่านางมีมันอยู่บ้างหรือเปล่าก็ตาม

เมื่อกล่าวครบ แคสแซนดร้าจึงหันหลังให้ทุกคน

แสงสีแดงที่เคยโหมกระหน่ำท้องฟ้าคล้ายถูกปลิดเปลืองจนไม่เหลือเศษเสี้ยว ม่านสีเลือดม้วนตัวช้าๆ ก่อนจางไปเหลือเพียงสีครามของราตรี

ลมพัดเบาๆ พอจะทำให้เหงื่อที่แผ่นหลังกลายเป็นไอเย็น แต่ไม่พอจะชำระเลือดบนมือของใครอีกหลายคน

แคสแซนดร้าเงยหน้ามองฟ้า
แล้วพึมพำกับตนเอง

“…ดูท่าว่าท่านมอร์ทัสกับท่านนีลอาร์ คงจะทำอะไรบางอย่างสำเร็จแล้ว”

+

จากนั้นจึงเคลื่อนไปหาคนสุดท้าย—เรเชล

คิ้วนางเลิกขึ้นนิดๆ

“จำเอาไว้ ว่าร่างของเจ้าไม่ใช่เหล็กกล้า อย่าคิดว่าตัวเองจะไม่มีวันบุบสลาย“

”ข้ารู้ดีว่าโดนแรงขนาดนั้น มันเจ็บขนาดไหน”

จังหวะนั้นแคสแซนดร้าหยิบโพชั่นขวดเล็กจากกระเป๋ายื่นให้อัศวินสาว

“ไม่มีค่ารักษา—ในวันนี้”

@rachel-wyh.bsky.social

เมื่อร่างเงือกสาวได้รับพลังฟื้นฟูจนครบถ้วน แคสแซนดร้าก็หันไปทางวาเนสซ่า มืออีกข้างยกขึ้นมาอย่างเชื่องช้า ปลายนิ้วแตะที่แก้มของเอลฟ์สาวเบาๆ

“ทำดีแล้ว”

คำพูดที่น้อยกว่าที่ควร แต่ในน้ำเสียงนั้นคือคำชมที่เต็มเปี่ยม

พร้อมกับพละกำลังทั้งหมดที่กลับคืนสู่วาเนสซ่าอีกครั้ง

@vanessa-wyh.bsky.social

เสียงหายใจหอบของนักผจญภัย เสียงผิวน้ำที่ไหลซึมจากรอยแตกของเวท เสียงเลือดของผู้ที่ยังไม่สมบูรณ์หยดลง

และเสียงฝีเท้า…ของแคสแซนดร้าที่ก้าวย่างบนพื้นหินที่เปรอะเปื้อน

“…เหนื่อยเสียจนอยากได้ค่าตอบแทนเสียจริง”

นางบ่นตอนที่เดินไปประคองเลลานี่ให้ลุกขึ้น และสัมผัสที่หน้าผากอีกฝ่าย

“เจ้า…ไม่ได้ร้องไห้ใช่ไหม”

ก่อนช่วยรักษาให้หายดี

@leilani-wyh.bsky.social

เมื่อเสียงสุดท้ายของก้อนเลือดถูกปลิดชีพโดยแส้ทมิฬของวาเนสซ่าดังสะท้อนก้อง ผืนดินซึ่งถูกชโลมด้วยโลหิตที่ไม่มีวันแห้งเหือดกลับเงียบงัน

ทุกสิ่งคล้ายหยุดลงในชั่วขณะหนึ่ง—ราวกับแม้ตัวโลกเองยังต้องหยุดนิ่งให้ยาวนานสมเกียรติแห่งชัยชนะของเหล่าสตรี

ร่างก้อนเลือดสุดท้ายสั่นสะท้าน ก่อนแตกระเบิดและค่อยๆ จางหายไป

เมื่อไร้ซึ่งการโจมตีใดๆ ต่อจากนั้น ทุกเสียง…จึงกลับมาอีกครั้ง

+

22.45 | ภายในกิลด์

อุณหภูมิของหัวหน้าแห่งจันทรายังคงพุ่งสูงขึ้นโดยไร้วี่แววว่าจะลด หากผู้ใดยังอยู่ภายในกิลด์ Lunar Quartz หรือบริเวณสวนหลังกิลด์ คงจะได้เห็นภาพแปลกตามากทีเดียว

เอลฟ์ตัวน้อยผมยาวนัยน์ตาสีทองเรืองรอง หล่อนไม่ค่อยปรากฏตัวให้เห็นในกิลด์นัก กลับวิ่งวุ่นไปมาทั้งคืนภายในสวนสมุนไพรและคลังพืชโอสถของกิลด์จ้าละหวั่น

(มอมมากลูกสาวแม่ เก่งฝุดๆ 😭😭😭)

Final 🔥

ก้อนเลือดสุดท้ายปรากฏตัวขึ้นโดยไร้เสียงแจ้งเตือน เงาร่างของมันเคลื่อนไหวเร็วผิดปกติ ละลายตัวเองไปตามแสงสลัวดั่งเงาไร้ตัวตน

เลลานี่ที่เพิ่งหายใจได้เต็มปอดจากการหายไปของมอนสเตอร์ก่อนหน้า

หันมาอีกที—

ก็ช้าไปแล้ว

สายเลือดเส้นหนึ่งพุ่งเข้าฟาดราวแส้สีแดงฉาน ฟาดเข้าที่สีข้างเงือกสาวเต็มแรง!

ร่างบางของเธอเซถลาและล้มลงกับพื้น เลือดสีเข้มค่อยๆ ซึมออกมาบริเวณลำตัว

“…พิธีอวสานไร้ทางกลับ”

ทุกสิ่งเงียบลงหลังคำนั้น

เงาที่เคยมีชื่อว่า ‘ก้อนเลือด’
ไม่หลงเหลือแม้แต่เศษเนื้อให้ทิ้งกลิ่นเอาไว้

เพียงหลุมลึกของเวทมนตร์ที่ยังไม่จางหาย

เธอไม่พูดอะไร เพียงปิดคัมภีร์เบาๆ

ก่อนจะยกมุมปากขึ้นเหมือนกำลังให้พร…หรือสาปแช่งสิ่งที่จากไป

✨[ ได้รับอีก 10 คะแนน รวม 30 ]✨

มือข้างหนึ่งยกขึ้นแตะหน้าอก อีกข้างกางออก ราวกับเชื้อเชิญโลกเบื้องล่างให้เปิดอ้า

“จงฟังเสียงข้า…เทพเจ้าผู้สาบสูญ”

เสียงสวดเริ่มถาโถมออกจากปลายลิ้น
ไม่ได้เป็นภาษาคน

แต่เป็นบทสาป

ก่อนที่เงาสิบสองเส้นจะแทงขึ้นมาจากพื้น บิดเกลียวหมุนวนเหมือนกรงเล็บของสิ่งที่ไม่มีชื่อ

บรรดาเสียงคร่ำครวญดังขึ้น ฝูงแสงสีดำพวยพุ่งจากคัมภีร์กลายเป็นหอกเงาทะลุเวหา แล้วซัดลงมาราวกับกำลังปักเสาพิธี

+

“อา… เกลียดจริงๆ นะคะ พวกที่ตายยากแบบนี้”

หญิงสาวเหวี่ยงคัมภีร์ในมือเบาๆ ให้เปิดออกกลางอากาศ หน้าเวทลอยค้างอยู่ตรงหน้า ปรากฏตัวอักษรโบราณ

เงารอบตัวหล่อนเริ่มดิ้นพล่าน ละอองแสงสีม่วงเข้มหลั่งไหลราวสายเลือดกลับขั้ว

เกิดเป็นวงเวทขนาดใหญ่ขึ้นใต้เท้าทุกคน

แคสแซนดร้า ดีเจนเนอเรส ยืนนิ่งอยู่ใต้แสงจันทร์สีชาด ร่างคล้ายสลักขึ้นจากหินศักดิ์สิทธิ์

+

ก้อนเลือดยักษ์ที่ครอบคลุมผืนฟ้าเบื้องหน้ากำลังสั่นไหว มันถูกโอบล้อมด้วยความโกรธแค้นของไฟจากเรเชล ความมืดดั่งนรกโลกันต์จากวาเนสซ่า และกระแสน้ำซัดสาดจากเลลานี่ที่คล้ายท่วงทำนองแห่งเทพธิดา

โลหิตสีดำแดงที่เคยหมุนวนอย่างองอาจเริ่มคลุ้มคลั่ง

กลิ่นไหม้คละคลุ้งปะปนกับกลิ่นคาวเลือดจนแทบหยุดหายใจ

แต่มันยังไม่พินาศ
มันยังไม่สลาย

—จนกระทั่งเสียงหนึ่งดังขึ้น

+

( ไปทำเควสด้วยกันไหมคะ 🥺💜 )

" เพื่อปัดเป่าไฟที่อยู่ในใจข้าให้เย็นลง ปัดเป่าความโกธาที่ลุกขึ้นจนบังตา"

" เพื่อให้สาสมถึงความเจ็บปวดที่ได้รับ "

" เพื่อชาวเมืองที่บริสุทธิ์... "

" ....เพื่อโปเมล่า..... "

.
.
.
" จงแทงทะลุถึงแก่น มลายมลธินตรงหน้าให้สินเสีย!!!"

ประกายน้ำหยดแล้วหยดเล่ารวมตัวจากมวลอากาศกลายเป็นดังสายน้ำที่หุ้มรอบตัวดาบ พร้อมจะแทงทะลุและชะล้างก้อนเลือดตรงหน้าให้เหลือแต่เพียงน้ำที่ใสสะอาด

( ท่านเซอย่า 😭😭😭 )

(ว๊ายยย 😣🥰)

“—กระจายตัว…!”

ไม่ทันที่คำเตือนจะหลุดพ้นริมฝีปากใคร ก้อนเลือดยักษ์ก็โจมตีทันที!

เสียง “ฟั่บ!” ดังแหวกอากาศ ก่อนที่สายเลือดจะตวัดพุ่งเข้าหาเป้าหมายอย่างแม่นยำ—เรเชล

ร่างของอัศวินสาวที่ยังยืนมั่นอยู่เบื้องหน้า กลายเป็นเป้าโจมตีหลักของมันพอดี

สายน้ำเลือดอันแหลมคมตวัดเข้าใส่เรเชลจากมุมอับ คล้ายแส้ที่รุนแรง

เสียงของเหล็กเสียดสีกระแทกก้องดังกึกก้อง

@rachel-wyh.bsky.social

🔥( จากนี้ไม่นับ stat โรลอิสระได้เลย )

ท้องฟ้ายังคงเป็นสีชาด เสียง “ปึ้ก… ปึ้ก…” ดังสะท้อนราวกับเนื้อสดกระทบพื้นเปียก

ทุกคนหันขวับกลับไปตามแรงสั่นของพื้นดิน

—ก้อนเลือดขนาดเท่าบ้าน ปรากฏตัวอยู่เบื้องหน้าพวกเขาอีกครั้ง

มันคือการรวมตัวของหยดเลือดพิษเกาะกุมเป็นรูปร่างที่น่าขนลุก สายเลือดสีดำแดงไหลเวียนผ่านร่างยักษ์ของมัน ราวกับเครือข่ายชีพจรที่มีชีวิต

+

และสุดท้ายเวทมนตร์บทศักดิ์สิทธิ์พวยพุ่งออกจากร่างแคสแซนดร้า มิใช่ด้วยแรงศรัทธาต่อพระเจ้า แต่เป็นความตั้งใจแน่วแน่ของนางเอง

เส้นแสงหมุนวนก่อนจะพุ่งเข้ากลางร่างของก้อนเลือดด้วยความเฉียบขาด

มวลโลหิตแตกสลายกลายเป็นละอองสีแดงก่อนจะจางหายไปกับอากาศ

[ MP แคส 12/15 ]
[ ก้อนเลือดตุย ได้อีก 10 คะแนน✨ ]

+

@leilani-wyh.bsky.social

วงเวทย์สีฟ้าเรืองแสงค่อยๆ หมุนวน ก่อนที่คลื่นน้ำจะถาโถมออกมาอย่างรุนแรง

มวลเลือดแดงฉานของศัตรูสาดกระเซ็นอย่างไร้ทิศทาง เสียงกรีดร้องไร้รูปของมันดังขึ้นอีกครั้ง ทว่าร่างยังคงกระเพื่อมไหวราวกับยังไม่สิ้นฤทธิ์

[ MP เลลานี่ 6/15 ]
[ HP ก้อนเลือด 12/120 ]
[ ติดสถานะจะได้รับดาเมจอีก 11 หน่วยต่อเนื่องใน 2 เทิร์นถัดไป ]

+

@vanessa-wyh.bsky.social

คำร่ายคล้ายกระซิบในห้วงความมืด พร้อมวงเวทสีดำสนิทเบื้องล่างที่แตกขยายเป็นลายเส้นคมกล้าราวกับเถาวัลย์พันรัด

จากปลายคฑา คลื่นพลังแห่งความมืดพลันระเบิดออกอย่างรุนแรง

หยาดเลือดสาดกระเซ็น ปริแตกเป็นสายเล็กๆ ราวกับกระจกแดงที่แตกร้าว

[ MP วาเนสซ่า 8/15 ]
[ HP ก้อนเลือด 73/120 ]

+

@rachel-wyh.bsky.social

เสียงเกราะกระทบพื้นดินดังก้องกังวานในห้วงวินาทีที่เรเชลพุ่งตัวไปข้างหน้าอีกครา

คมเหล็กฝังลงบนเนื้อเย็นเยียบของก้อนเลือด เสียงเนื้อเหลวสั่นสะท้อนเป็นคลื่นเบา ๆ ก่อนที่เศษกระแสเลือดเข้มจะกระเซ็นกระจายออกมา

[ ก้อนเลือด HP 112/120 ]

แม้จะเป็นเพียงรอยบาดแผลเล็กน้อยบนร่างยักษ์นั้น แต่ก็เพียงพอให้มันแผดเสียงร้องต่ำๆ ออกมาเป็นคลื่นสั่นๆ

+

แคสแซนดร้ามองเงือกน้อยตรงหน้าด้วยสีหน้าที่อ่านไม่ออก ดวงตาคู่นั้นไหววูบเล็กน้อยเมื่อละสายตาจากบาดแผลไหม้เกรียมข้างลำตัวของอีกฝ่าย

“…เจ้าไม่ควรร้องเสียงหลงแบบนั้น”

น้ำเสียงฟังดูเหมือนดุเบาๆ แต่มือกลับยื่นออกไปแตะหลังเลลานี่อย่างอ่อนโยน

> ฮีลเลลานี่ HP 100 / 100
> ใช้ praying ใส่มอน

+

(ชอบซีนนี้เป็นการส่วนตัวขออนุญาตเซฟเก็บไว้เป็นรูปค่----)

cms - bluerabbitkorn

' อีกแค่นิดเดียว… '

เขาคิดอย่างงั้นแต่เหมือนวงน้ำจะกั้นหนามเลือดนั้นไม่อยู่แล้ว

ฉึ่กกก——-

ความเจ็บแล้นทั่วร่างเสื้อผ้าบางส่วนโดนหนามปักทะลุหลุดออก เขาเหลือแรงอีกไม่มาก แต่รวบแรงที่มีเฮือกสุดท้ายใช้ storm ใส่ก้อนเลือดนั้น..

' สำเร็จใช่ไหม..' เขากำลังตั้งสติแต่ภาพตรงหน้าช่างเลือนลางละทัศนียภาพเขาค่อยๆมืดลงพร้อมกับร่างเขาที่ทรุดลงตรงนั้น

@morbias-wyh.bsky.social

" จริง ๆ เลยนะเจ้าน่ะ "
หากข้ามาไม่ทันจะว่ายังไง

คล้ายเหมือนจะได้ยินคำตอบกลับจากอีกฝ่ายดังขึ้นในใจ
เพราะงั้นจึงได้ลอบหัวเราะออกมาเบา ๆ

" จริง ๆ เลย.. "

เปลวแสงช่วยเยียวยาสองเวสต์วูดขณะผู้เป็นมนุษย์มังกรย่อตัวลงเพื่อแบกมนุษย์เงือกขึ้นแผ่นหลัง

ศึกนี้คงใกล้จะจบลงในอีกไม่ช้า
เช่นนั้นก่อนฟ้าครามจะหวนคืน ข้าจะดูแลเจ้าเอง

[Westwood's route - END]