𝕋𝕚𝕗𝕒 𝕃𝕦𝕔𝕖𝕟𝕥☀️(มูจบ เราไม่จบ5555)

เมื่อเล่นกับเจ้าหนูจนดูดีขึ้นกว่าตอนแรกที่พบแล้ว ทั้งคู่ก็ตัดสินใจว่าจะไปส่งภารกิจด้วยกัน

ถือเป็นครั้งแรกของการร่วมผจญภัยเล็กๆของทั้งคู่ แม้จะเป็นภารกิจที่ไม่เสี่ยงอะไร แต่คนเราก็ต้องเริ่มต้นง่ายอะไรเล็กๆด้วยกันก่อนล่ะนะ

เจ้ากระต่ายถูกส่งคืนให้ผู้มอบภารกิจ และหลังจากที่ได้รับค่าตอบแทนทีฟากับเอตวลจึงตัดสินใจว่าจะไปทานอาหารด้วยกันก่อนจะแยกย้ายกลับบ้าน..🤍

[END]

“ตายจริง ดูเราสิ เศษหญ้าเศษฟางติดเต็มตัวไปหมดแล้ว“

ทีฟาหัวเราะคิกคักระหว่างมองกันไปมา เพราะต่างคนต่างสนใจที่จะทำภารกิจให้สําเร็จ จึงไม่ได้ทันได้สํารวจตัวเองเลย

“ไว้เสร็จเรียบร้อยแล้วเราไปส่งภารกิจกันเนอะ”

ว่าจบก็ใช้มือปัดสิ่งต่างๆที่ติดกับเสื้อผ้าออกทันที

@etoile-wyh.bsky.social

”ข้ากับเจ้ากระต่ายถึงจะคล้ายแต่ก็ไม่เหมือนกันนะ~“ เธอกระดิกหูสั้นๆแข่งกับพัฟฟี่ ดูเหมือนมันจะชอบใจนะ

”แต่น่าอิจฉาจังนะ ที่เจ้าได้คําชมจากเอตวลไปด้วย“ เธออุ้มกระต่ายสีขาวขึ้นมาชนจมูกกันแต่ยังเกิดช่องว่างให้มองไปทางชายหนุ่มได้อยู่ “ล้อเล้นน่า เจ้าหนูนี่น่ารักจริงๆอย่างที่เจ้าว่านั่นแหละ”

พูดจบก็ยกลงมาอุ้มตามเดิม

“ได้ตัวแล้วล่ะน้า~”

ทีฟายิ้มอารมณ์ดี หางฟูกวัดแกว่งไปมาพลางลูบหัวเจ้ากระต่ายน้อยที่กําลังตื่นตูมให้สงบลง

“เอตวลอยากลองลูบมันก่อนไหม เจ้าหนูนี่ยังดูกลัวอยู่เลย“

ว่าแล้วนางก็ขยับตัวเข้าไปใกล้ มองหน้าอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน

@etoile-wyh.bsky.social

“ตรงนั้น!”

ร่างเล็กไม่รอช้า รีบกระโดดตะครุบบางสิ่งที่วิ่งไวอยู่บริเวณหางตา

ทีฟาโก่งตัวรับเก็บมันไว้ในอ้อมแขน สัมผัสดูเป็นก้อนขนนุ่มนิ่ม จนเมื่อเธอก้มหน้าลงไปดูก็พบกับสิ่งที่ทั้งคู่กำลังตามหา

“พัฟฟี่…ใช่ไหมนะ?”

เธอลุกขึ้นยืนโดยยังกอดกระต่ายสีขาวไว้แน่น ลักษณะตรงกับคําบอกเล่าทุกประการ เช่นนั้นนางจึงยื่นมันไปให้ชายตรงหน้าดู

ทีฟาปิดปากเงียบ พยักหน้าตอบและคอยอยู่ด้านหลังไม่ห่าง

เธอหยิบคัมภีร์ออกมากางเ์ผื่อเหตุฉุกเฉินในกรณีที่ข้างในนั้นไม่ใช่เพียงเจ้ากระต่ายตัวจ้อย

“ฟังจากเสียงแล้วเหมือนว่า สิ่งนั้น กำลังสั่นกลัวยังไงไม่รู้เอตวล…“

แต่ยังตัดสินไม่ได้จนกว่าชายตรงหน้าจะเปิดประตูเหล็กเข้าไป

@etoile-wyh.bsky.social

“กิ๊กๆๆๆ”

…

“เอตวล…ได้ยินไหม”

เสียงของบางสิ่งดังมาทางมุมอับที่คราแรกทั้งคู่นั้นมองไม่เห็น บริเวณนั้นดูมืดผิดปกติ เธอจ้องมองอีกฝ่ายสลับกันไปว่าจะเอายังไงต่อดี

@etoile-wyh.bsky.social

“ฟับฟี่!!”

เสียงเล็กตะโกนดัง หวังจะให้สัตว์ตัวน้อยได้ยิน

ทีฟาก้มๆเงยๆ รวมถึงมองหาตามชั้นบนแล้วก็ยังไม่พบ สุดท้ายก็ต้องถอดใจเดินกลับมาหาผู้ร่วมภารกิจอย่างเสียมิได้

”หาเจอบ้างไหมเอตวล“

หญิงสาวกลับมาอย่างปลอดภัย เพียงแต่ยังหาเจ้ากระต่ายไม่พบ

แต่ก่อนจะได้อ้าปากบอกว่ามันไม่น่าจะอยู่แถวนี้ แต่หูของทีฟากลับกระดิกขึ้นราวกับสัญชาตญาณจับกับเสียงบางอย่างได้

ทันทีที่เข้าไปใกล้ กลิ่นชื้นก็ลอยเข้ามาเตะจมูก จนเมื่อได้สังเกตดูโดยรอบก็พบเพียงแต่ของต่างๆ ในขนาดที่คละกันถูกวางไว้อย่างระเกะระกะ

“เราลองแยกหากันคนละฝั่งดีไหม” นักบวชสาวเสนอ “แต่ระวังตัวด้วยนะ ถ้าไม่ได้มีกระต่ายก็อาจมีบางอย่างซ่อนอยู่แทน” เธอพูดกับเอตวลด้วยความเป็นห่วง

@etoile-wyh.bsky.social

“อื้อ ข้าเห็นด้วย” เธอพยักหน้าตอบเบาๆเห็นชอบกับความคิดของอีกฝ่าย ”เจ้ากระต่ายถึงโตเต็มวัยก็ยังตัวเล็กอยู่ดี คงวิ่งไปไหนได้ไม่ไกลจริงๆ”

พูดจบนางก็ค่อยๆ เดินตามชายหนุ่มไปอย่างระมัดระวัง โดยไม่ลืมที่จะใช้ดวงตาอันเฉียบแหลมของเธอมองดูในทุ่งหญ้าสูงโดยรอบ

เมื่อเข้ามาถึงในโรงนาร้างสูงสองชั้นขนาดไม่ใหญ่มาก มันก็สมกับชื่อเรียกของมันจริงๆ

ไวเท่าความคิด จากฝ่ามือที่แนบใบหน้าเขาก็เคลื่อนลงมาปิดริมฝีปากช่างเจรจาและใบหน้าช่วงล่าง

“เดี๋ยวเถอะ”

ลีเธียขมวดคิ้ว สีหน้าคล้ายจะดุ หากแต่บริเวณครีบหูและโหนกแก้มพลันขึ้นสีระเรื่อจางๆ

“คนอยู่เยอะ เจ้าพูดอะไรเนี่ย”

แล้วจึงหลบสายตาเล็กน้อย ไม่ยอมสบตาแบบทุกที

ให้ตายเถอะ…ไหนเขาบอกไม่เคยเกี้ยวใคร

“ไปเลือกหินต่อได้แล้ว”

Cms: Shibell

📜 Rursus Orbis - Week 9
[ โรลปิด w/ @surya-wyh-npc.bsky.social | โกงเวลาหลังแข่งประลอง ]
[ ⚔️ ภารกิจปราบมอนสเตอร์ - การทดลองประหลาด ]

ณ ดันเจี้ยน Forbidden

"..."
ซิกฟรีดเหลือบมองเพื่อนร่วมทางในครานี้ที่ต่างออกไปจากทุกที
แม้จะออกไปฝึกฝนด้วยกันมาก่อนแล้วในดันเจี้ยนแห่งอื่น
แต่การหวนกลับมาที่นี่อีกครั้งก็ดูจะชวนรื้อฟื้นความทรงจำบางอย่างได้ไม่น้อย...

+

( ไม่รู้จะพูดอะไร ทําได้แต่กรี้ดอัดหมอน //อ๊าาาาาาาาาาาาาาาา💞💞💞💞 )

“ฟีอัส
“เจ้าต้องการจะรักข้าจริงๆหรือ?”

ไซรอสถามย้ำอีกครั้ง

เขาทั้งหัวรั้น ไม่ฟังใคร หยาบกระด้าง และมีข้อเสียตั้งมากมาย เขาเป็นเช่นนี้มาโดยตลอด

และอีกฝ่าย ต้องการที่จะรักเขาจริงๆใช่ไหม?

“หากได้พบกับท่านลุงของเจ้า ก็หวังว่าท่านจะถูกใจข้านะ”

แม้เธอจะกังวลเล็กน้อย แต่ทีฟาก็เชื่อว่าครอบครัวทางฝั่งของเอตวลก็คงใจดีไม่ต่างจากเจ้าตัวอย่างแน่นอน

( ขอจบโรลหวานเจี๊ยบที่โบสถ์แต่เพียงเท่านี้ค่ะ~ ไว้มาคิดภาคต่อกันนะคะ ิิิิิ 🤭⛪️ )

“ไม่หรอก นักบวชนั้นเป็นแค่ชื่อตําแหน่งเท่านั้นแหละ ฮิๆ”

เธอช่วยอีกฝ่ายตรวจสอบสัมภาระให้เรียบร้อยโดยไม่ลืมที่จะสำรวจตัวเองด้วย แลเมื่อเห็นอีกฝ่ายเตรียมตัวจะออกเดินทางแล้ว ทีฟาก็ปล่อยให้ชายหนุ่มเดินนำหน้าไปก่อนที่เธอจะเดินตามมาข้างหลังอยู่ไม่ห่าง

เป็นอีกครั้งที่ได้เดินทางกลับบ้านด้วยกัน ไม่แน่ว่าการไปครั้งนี้ทางทีฟาก็อาจได้พบเจอกับครอบครัวของฝั่งเอตวลด้วย

( //กดเพิ่มลงรายการโปรด )

[ 🦇 Story : 1/? ]

”กับข้าเจ้าไม่จําเป็นต้องเกรงใจนักหรอก ข้ายินดีช่วยเจ้าเสมออยู่แล้ว“

เธอยกมือออก สายตากวาดมองรอบกายโดยเฉพาะสัมภาระของเอตวล

”อืมมม เอาล่ะ มีอะไรให้ข้าช่วยบ้าง“ เธอเปรยยิ้มพร้อมส่งสีหน้าให้ชายหนุ่มรู้ว่าครานี้อย่าบอกปัดเช่นก่อนหน้าอีก

อดไม่ได้ที่หญิงสาวจะถอนหายใจออกมาพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ

“ข้ารู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ คนแบบเจ้านั้นดูออกไม่ยากหรอกนะ“

สองเท้าเขย่งขึ้นก่อนที่มือน้อยๆของเธอเอื้อมไปลูบผมสีทองสว่างของอีกฝ่ายเบาๆ เธอไม่ได้รู้สึกโกรธแต่อย่างใด กลับรู้สึกชอบเสียด้วยซ้ำเวลาที่เอตวลบอกความต้องการของตนเองออกมาตรงๆ

(เค้าเห็นฟันขาวๆยื่นออกมาล่ะ🤔🤔)

“ ดีใจที่เจ้ามาหาข้าในวันนี้นะ ในครั้งนี้จ้าได้พาเจ้าเข้ามารู้จักตัวข้ามากขึ้นแล้ว… “

” หวังว่าจะมีครั้งหน้าที่เจ้าได้พาข้าเข้าไปรู้จักตัวตนของเจ้าบ้างนะ “

ทีฟาใช้นําเสียงอ่อนโยนเหมือนเคย ไม่ได้มีการบังคับหรืออย่างใด เพียงแต่เธอเองก็คงจะยินดีมากหากอีกฝ่ายเปิดใจให้เธอมากขึ้นอีก

อย่างว่า เรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลา

โดยเพราะกับเอตวล…เธอคิดเช่นนั้นในใจ

“ แน่ใจนะว่าเจ้าต้องการเช่นนั้น ”

เธอถามยํ้าอีกครั้งให้แน่ใจ หากอีกฝ่ายยังคงยืนยันเช่นนั้น เธอก็จะไม่เซ้าซี้อะไร

“ หลังจากนี้ข้าก็ไม่ได้ทําอะไรนักหรอก หากเจ้าไป…ข้าก็คงนั่งอ่านหนังสือไปพลาง ”

เธอพอจะสังเกตลักษณะนิสัยของอีกฝ่ายได้หลังจากที่มีโอกาสได้พบเจอกันอยู่หลายครั้ง ทางทีฟาเองก็คงทำอะไรไม่ได้มากหากเอตวลเลือกที่จะปฏิเสธการช่วยเหลือจากเธอด้วยตัวของเขาเอง

( เหมือนเห็นพี่นั่งกลั้นนํ้าตาอยู่แล้วยิ้มแบบปิ้มปิ่ม555555🫂💗 )

( อยากให้ทุกคนได้เหยินเยอะๆ ร่างกายจะได้แข็งแรง(?)

“อย่าลืมนะ ถ้าเจ้าจะกลับบ้านแล้ว เดี๋ยวข้าจะเดินไปส่งเจ้าด้วย” เธอพูดในขณะที่สองมือยังจัดการกับผ้าพันคออยู่

”ยังหรอก ข้าแค่ไม่อยากรบกวนเวลากลับบ้านของเจ้าเฉยๆ“

เธอพูดในขณะที่เดินกลับเข้าไปในโบสถ์ด้วยกันกับเอตวล ตามจริงหากได้ใช้เวลามากกว่านี้ก็คงดี แต่ในสถานที่นี้อาจดูไม่ค่อยสะดวกนัก

เมื่อทั้งสองก้าวเข้ามายังโบสถ์ ความอบอุ่นก็เริ่มทําให้ร่างกายที่หนาวเย็นจางไป ทีฟาถอดผ้าพันคอคืนให้กับอีกฝ่ายโดยไม่ได้ยื่นให้กับเขาตรงๆ หากแต่เป็นการพันผืนผ้าให้กับเอตวลด้วยตนเอง

(จะฮ้อปไม่อยู่แล้วนะคร้ะะ)

(ผมไใ่ไหวแล้วเชฟ //ล้ม)

จากนั้นเธอค่อยๆ ลุกขึ้น ใช้มือปัดเศษดินออกจากชุดเบาๆแล้วจัดผ้าพันคอให้เข้าที่

“ทั้งหมดของข้าก็มีเท่านี้…เจ้าอยากกลับเข้าไปข้างในหรือยัง“ เธอเอ่ยโดยไม่ได้มองหน้าเขาตรงๆด้วยซํ้า