𝕷𝖚𝖈𝖎𝖆𝖓𝖆 🌕(WIP)​

#TheChangedDay_WyH

🌪️ Mini event 06 - เหตุการณ์กลับตาลปัตร 🤡

ช่วงเช้ามืดของวันหนึ่งในฤดูใบไม้ร่วง หมอกหนาเริ่มปกคลุมไปทั่วทั้งอาณาจักรในเวลาที่หลายๆคนยังหลับใหลอยู่ หมอกปริศนาไม่เคลื่อนที่ไปไหนตามกระแสลม และยังคงเพิ่มปริมาณเสียจนบดบังการมองเห็น คนที่อยู่ห่างสายตา

ระยะเวลาเล่นอีเวนต์: 10 มิ.ย. (สามารถเล่นย้อนหลังได้)

" คุณซิลเวนรับสินบนจากข้าแล้ว! ต่อไปนี้ ก็ต้องช่วยไปทำภารกิจด้วยกันกับข้านะคะ!! "

ว่าแล้วก็ฉีกยิ้มกว้างอย่างพอใจ แล้วรีบวิ่งเตาะแตะจากไปอย่างรวดเร็ว(ล่อซื้อเพื่อนร่วมทีมเรียบร้อย ซิลเวนได้พายสัญญาทาส 1 EA)​

เธอยื่นตะกร้าใส่มืออีกฝ่าย ก่อนรอให้อีกฝ่ายเริ่มชิมพายในนั้น แล้วค่อยเริ่มพูดอะไรแปลกๆออกมา ด้วยท่าทางไม่ต่างจากเดิม

" แล้วก็.. เป็นสินบนด้วย... "

หญิงสาวรีบโพล่งคำพูดออกมาอย่างตื่นเต้นยาวเหยียด รางกับบทที่เตรียมเอาไว้มาอย่างดี

+

หญิงสาวเลิกลั่กเล็กน้อย แม้จะเตรียมการมาอย่างดี แต่พอถึงเวลาจริง กลับตื่นเต้นจนเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก เธอพะงาบๆปากอ้าๆหุบๆเป็นปลาขาดน้ำสักพัก ก่อนจะพูดกับอีกฝ่ายด้วยเสียงอ้อมแอ้มท่าทางเขินอาย

" คือว่า.. ฤดูแอปเปิลสีทองมาถึงแล้ว พอดีข้าเห็นว่ามีอยู่เยอะ ก็เลย เอามาอบพาย.. ก็เลยทำมาเผื่อคุณซิลเวนด้วย.. แทนคำขอบคุณที่ช่วยไปทำภารกิจกับฉันมาโดยตลอด.. "

+

📜 Rursus Orbis - Week 5
[ 📅 Start : 26/05 | End : 01/06 ]

สัปดาห์นี้กระดานภารกิจก็กลับมาหนาแน่นอีกครั้ง ซ้ำยังดูจะมีเรื่องวุ่นวายที่กำลังเฝ้ารอเหล่านักผจญภัยอยู่ ...เหมือนจะมีเรื่องที่คาดไม่ถึงอยู่เหมือนกันนะ

รายละเอียดจะอยู่ภายในเธรด 👇

เธอกล่าวกับอีกฝ่ายอย่างลุกลี้ลุกลน แต่เมื่อเห็นกองโพชั่นทั้งหลายที่ยัยน้องสาวตัวดีเอาออกมา คนเป็นพี่ก็ยิ่งขบกรามแน่น โมโหเข้าไปใหญ่ยิ่งกว่าเดิม

" ให้ตายสิเซียน่า! นั่นมันโพชั่นของพี่ไม่ใช่รึไง!? อย่าบอกนะ ว่าที่ช่วงหลัง โพชั่นหายไปเยอะแปลกๆ เพราะเธอเอาไปใช้กับไอหมอนี่หน่ะ!?"

"อ๊ะ!! คุณซิลเวน!!"

เซียน่าฟาดสอยคางพี่ชายตัวเองทีเผลอ ดังปักทันที ก่อนรีบหันมากดูอาการคนข้างตัวอย่างเป็นห่วงเป็นใย จนพาให้คนโดนทำร้ายกัดฟันแน่น แค่เหมือนตัวต้นเหตุจะไม่รู้เลยสักนิดว่าทำผิดอะไร

" ยังเจ็บอยู่หรอคะ?เอาโพชั่นรักษาไปหน่อยไหมคะ? หรือให้ฉันร่ายคาถารักษาอีกรอบดี? "

+

ร่างสูงใหญ่ขยับหลบสันหนังสือไปมาอย่างชำนาญราวกับว่าโดนมาเป็นร้อยครั้งจนเดาทิศทางได้ แถมยังกลับมาดุต่ออย่างมืออาชีพ(?)​

" ไม่มีแต่!! "

สายตาคมกริบของอัศวินปลาไททัน หันกลับมามองอีกคนที่อยู่ในที่นี้ ด้วยสายตาที่ไม่ใคร่จะเป็นมิตรนัก

" ขอบใจแล้วกันที่ช่วยเซียน่าไว้ แต่จะขอบคุณมากกว่านี้ ถ้าคราวหน้าจะไม่เข้ามายุ่งกับน้ิงสาวของคนอื่นอีก!! "

@sylven-wyh.bsky.social​

" ต.. แต่ว่า! คุณซิลเวนเค้ามาช่วย.. มุๆๆ อื้อออ!! "

ถ้าไม่โดนคุมกำเนิดโดยพี่ชายตัวเองซะก่อนอ่ะนะ... ปากกลมๆ ถูกบีบเข้าหากัน จนเด็กสาวเองก็เริ่มโมโหขึ้นมาบ้างแล้ว แก้มทั้งสองพองออกส่งเสียงประท้วงดังลั่น อย่างกับจะกลายร่างเป็นปลาปักเป้า ยกคัมภีร์ในมือพัดโบกไปมา แต่ว่ามีหรือจะสู้คนที่เลี้ยงมากับมือได้..

+

อุ้งมือหนา คว้าหมับอย่างแม่นยำดึงน้องสาวเข้าหาตัว พร้อมกัดฟันเอ่ยเสียงดุ เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ตั้งแค่น้องสาวเขาได้รู้จักกับเจ้าหมานี่

" พี่บอกไว้แล้วว่ายังไง!? "

หูครีบปลาของนักบวชสาวลู่ระดับลง อย่างหวั่นๆ แต่ปากน้อยๆก็ยังคงเถียงสู้อย่างไม่ยอมแพ้

+

ร่างกายสูงใหญ่ที่แผ่รังสีโกรธเกรี้ยว เดินจ้ำมาแต่ไกล ด้านหลังอีกฝ่ายเห็นเด็กชายที่พวกเขาช่วยก่อนหน้านี้วิ่งหอบตามมา ก่อนจะทำหน้างงๆ้มื่อเห้นว่าศัตรูถูกกำจัดแล้ว เหมือนว่าเด็กนี่คงจะไปตามคนมาช่วย

แต่แหม... ตามมาถูกคนซะด้วย...

+

" ม.. ไม่เป็นอะไรเลยค่ะ เพราะได้คุณซิลเวนมาช่วยไว้ทันเวลาพอดี เทียบกันแล้วคุณซิลเวนน่าเป็นห่วงกว่าอีก ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?"

เจ้าปลาสีสด มุดซ้ายและขวา จับตรงโน้นตรงนี้ของอีกฝ่ายไปมาจนทั่วอย่างเช็คอาการบาดเจ็บ ก่อนจะสะดุ้งเฮือก เมื่อได้ยินเสียงกัมปนาท​มาจากข้างหลัง

" ลูเซียน่า!!! "

+

ลูเซียน่าที่อยู่ไม่ไกล ก็พลอยได้อานิสงส์​ระเบิดเลือดนั้นไปด้วยประปราย แต่ก็เพียงพอให้คนรักความสะอาดแบบเธอรู้สึกสะท้านใจอยู่ลึกๆ ไม่อยากจะนึกเลยว่ามนุษย์​ไฮยีน่าตรงหน้าที่อยู่ใกล้ๆจะรู้สึกแย่ขนาดไหน

นักบวชสาววิ่งเตาะแตะไปหาร่างตรงหน้า ก่อนหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวออกมาซับรอยเลือดและเหงื่อบนร่างอีกฝ่าย พล่งส่ายหน้าอย่างลุกลี้ลุกลน

+

คัมภีร์เล่มหนาที่มีร่องรอยจากการถูกกัดกร่อนเมื่อครู่ ถูกกางออกอีกครั้ง พร้อมกับคำร่ายภาวนาเยียวยาความเหนื่อยล้า และบาดแผลบนร่างที่เคลื่อนไหวอยู่ไม่ไกล

พร้อมกับยิงลำแสงไส่รบกวนสมาธิ ของเจ้าก้อนเลือดตัวโต สนับสนุนอีกฝ่าย

หญิงสาวหลับตาปี๋ เตรียมรับการโจมตีอีกระรอกของก้อนเลือดตรงหน้า ตั้งใจว่าอย่างไรก็ต้องปกป้องเด็กน้อยที่อยู่ข้างหลังให้ได้ จนกระทั่งได้ยินเสียงอันคุ้นเคย เซียน่าก็เบิกตาโตพร้อมยิ้ม เรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างมีความหวัง

" คุณซิลเวน! "

แต่เมื่อเห็นสภาพของอีกฝ่ายเธอก็ไม่กล้าดีใจนานนัก เซียน่าหันไปกำชับเด็กชายแปลกหน้าอีกเล็กน้อย ให้อีกฝ่ายรีบไปหลบในที่ปลอดภัย ก่อนจะหันมาสนับสนุนนักผจญภัยตรงหน้า
+

(ขอซัมม่อน มาร่วมรูท @sylven-wyh.bsky.social )

คัมภีร์​เล่มหนา ที่ไม่เคยสึกหรอ แม้เอาไปฟาดเพกาซัส ส่งเสียงซู่ซ่าอย่างน่ากังวลใจ

ถึงแม้ว่าของศักดิ์​สิทธ์​ที่ได้จากวิหารนี้จะฟื้นฟูตัวเองได้ระดับนึง แต่ก็ไม่อาจทนรับการโจมตีได้มากขนาดนั้น

นักบวชสาวยืนขวางระหว่างเด็กชาย กับก้อนเลือดยักษ์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล ด้วยความสามารถของเธอแล้วคงจัดการเจ้านี่เองไม่ได้แน่

ไม่ต่างจากที่คาดเจ้าก้อนเลือดนั่น มุ่งเป้าโจมตีไปทางเด็กชายอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่ลูเซียน่าเห็นร่างยักษ์ใหญ่ตรงหน้า พ่นน้ำลายเลือดออกมา เธอก็หยิบคว้าคัมภีร์ศักดิ์ศิทธิ์ขึ้นมากันทันทีตามสัญชาตญาณ

แต่คราวนี้กลับไม่มีเสียงของมีคมตกกระทบ เหมือนตอนที่พี่ชายเธอต่อสู้กับตัวก่อนแต่อย่างใด

กลับกันเธอได้ยินเสียง ‘ซู่วว~‘ คล้ายบางอย่างถูกหลอมละลาย พร้อมควันระอุ ของกรดกัดกร่อน

+

เสียงตกกระทบของบางอย่างดังขึ้น ดึงดูดความสนใจของเงือกสาวที่กำลังสับสน

" ไปตายซะ เจ้าพวกมอนส์​เตอร์! "

เด็กผู้ชายท่าทางดื้อรั้นคนนึง ก้มลงเก็บก้อนหินบนพื้อขึ้นมาขว้างใส่อสูรกายตรงหน้าอย่างไม่ยอมแพ้ แต่พฤติกรรม​นี้ กลับทำให้คนมองอย่างเซียน่า หน้าซีดเผือด

" ม.. ไม่ได้นะ หนุ่มน้อย เจ้าจะยั่วโมโหมันไม่ได้นะ!!"

เธอรีบจ้ำไปขวางหน้าอีกฝ่ายทันทีอย่างทุลักทุเล

+

หลังพี่ชายของเธอจากไปสักพัก ชั้นบรรยากาศที่หนักหน่วงนี้ ก็สั่นสเทือนขึ้นอีกรอบ พร้อมกับการปรากฏ ของก้อนเลือดยักษ์​อีกตัว

นักบวชสาวหันรีหันขวางอย่างสับสน ไม่รู้ว่าควรจะเริ่มทำอย่างไรดี ด้วยว่าพี่​ชายของเธอก็ไม่ได้อยู่ตรงนี้อีกต่อไป

ในขณะที่ชาวบ้านเริ่มกรีดร้องและวิ่งหนีกันอย่างชุลมุน​ทันที ที่เจ้าตัวนี้โผล่มา ด้วยว่าเห็นฤทธิ์​เดชของมันมาแล้วเมื่อครุ่ ยกเว้น..

ปัก!!

+

ชายหนุ่มสั่งกำชับเสียอีกหลายคำ จนเซียน่าต้องลุกขึ้นมาดันหลังอีกรอบ ถึงจะยอมชักดาบจากไป

เธอจึงกลับมารักษาคนเจ็บอีกครั้งด้วยอารมณ์​อ่อนใจ กับนิสัยกังวลเกิดเหตุของพี่ชายตนเอง

แต่เพียงไม่นานเธอก็ค้นพบว่า ความกังวลของพี่ชายเธอนั้น ไม่ได้มากเกินไปเสียทีเดียว

+

" ไปที่ๆเขาต้องการพี่เถอะนะคะ.. ที่ตรงนี้หน่ะ.. หนูคนเดียวก็เพียงพอแล้ว "

คำพูด และรอยยิ้มของน้องสาวทำให้เงือกหนุ่มที่ลังเล ตัดสินใจได้ แต่ก็อกถอนหายใจเขกหัวน้องสาวเบาๆไม่ได้่

" พี่บอกแล้ว ว่าอยู่ห่างๆเจ้าหมาขี้เรื้อนนั่นบ้าง.. ดูสิ หมู่นี้แม้แต่คำพูดอวดดีแบบนี้ ก็ยังพูดออกมาได้.. "

ว่าแล้วก็บีบปลายจมูกน้องสาวตัวเองอย่างหมั่นเขี้ยว จนได้ยิ้นเสียงท้อวงอย่าง งอแง ถึงจะยิ้มแล้วยอมปล่อยมือ
+

เรียวนิ้วใต้ถุงมือขาวเนื้อดี กระตุกชายเสื้อคลุมของอีกฝ่ายอย่างร้องเรียก ก่อนจะเงยหน้าจากคนเจ็บตรงหน้ามามองพี่ชายตัวเองแทน

" พี่คะ.. ไปเถอะ.."

" แต่... "

หญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธคำพูด ที่ยังไม่แม้จะได้หลุดออกมาจากปากของพี่ชายตัวเอง แล้วยิ้มบางๆให้

" อยู่ที่นี่พี่ก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดีหนิคะ แถมเจ้าตัวนั้นพี่ก็จัดการไปแล้วด้วย ยังจะมีอะไรต้องลังเลอีกหรือ? "

+

ถึงอย่างนั้นเสียงกรีดร้องจากจุดที่ไกลออกไปก็ทำให้รู้ว่าไม่ใช่เพียงถนนสายนี้ที่ถูกเจ้าพวกก้อนเลือดประหลาดนี่เข้าโจมตี

พี่ชายของเธอในฐานะอัศวิน และสัญชาติญาณการปกป้องตามสายเลือด ก็ร้อนใจอยากวิ่งไปจัดการทางนั้นอย่างเห็นได้ชัด แต่ในฐานะพี่ชายคนนึงแล้ว ท่ามกลางความวุ่นวายเหล่านี้เขาก็ทำใจปล่อยทิ้งน้องสาวของตัวเองไว้คนเดียวไม่ได้

และเซียน่าก็รู้เรื่องนี้ดี..

+

ดาบหนาของเขาจึงเข้าฟาดฟันก้อนเลือดตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัว โดยมีเธอคอยช่วยสนับสนุนอยู่ข้างหลัง แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ แต่เธอก็อดรู้สึกดีใจไม่ได้ที่ช่วยพี่ชายของตัวเองได้แม้เพียงเล็กน้อย

แต่ถึงจะจัดการเจ้าสไลม์ยักษ์​นั่นได้ทันท่วงที แต่ก็ยังคงมีชาวบ้านอีกหลายคนที่ได้รับบาดเจ็บอยู่รอบๆ ในฐานะนักบวชแล้ว เธอจึงต้องอยู่ที่นี่อย่างไม่อาจเลี่ยง

+

#BloodMoonNight_WyH
โรลปิด

ท่ามกลางความสับสน อลหม่าน​ลูเซียน่าที่ออกมาเดินเล่นกับพี่ชาย หลังจากที่ไม่ได้เที่ยวด้วยกันมานาน ก็ต้องพบเจอกับเรื่องยากลำบาก

ก้อนเลือดยักษ์​ตัวเท่าบ้านที่ไม่รู้ว่าโผล่มาที่นี่ได้ยังไง ก็บุกเข้าโจมตีชาวบ้านที่กำลังใช้ชีวิตไม่ต่างจากปกติ โชคดีที่พี่ชายอัศวินของเธอก็อยู่ด้วย

+

(โฮรรรรรร 😭💦)​

(โฮรรรรร ไม่คิดเลยว่าจะโดน ย้านระเบิดต้องย้ายลงเมืองบาดาลแล้ว)​

(โฮรรรร หัวใจป๊มมม 😭💕 ปุกปิกมากเลยค่ะ ฮืออออ //กราบ)​

( @sylven-wyh.bsky.social )

เซียน่าเดินไปทางหอพัก ถามทางคนที่ผ่านไปมาเป็นระยะ ก่อนจะหยุดอยู่หน้าห้องๆหนึ่ง แล้วเคาะประตูเบาๆ พลางกระซิบข้างประตูเบาๆกอดกระชับตะกร้าขนมอบของตัวเอง ก่อนหันซ้ายหันขวาเลิ่กลั่กราวกับคนกำลังทำความผิด

"คุณซิลเวนอยู่ไหมคะ?.. "

มีหรือคนเป็นพี่จะไม่รู้ว่าน้องของตัวเองต้องการจะทำอะไร แต่เขาก็ไม่ได้คาดคั้นอะไรไปมากกว่านี้ให้อีกคนอึดอัด สองพี่น้องอบพายก่อนจะมานั่งกินพายที่หญิงสาวอบทิ้งไว้อย่างรักไคร่กลมเกลียว ก่อนจะหิ้วขนมที่เพิ่งอบเสร็จไปกิล แล้วแยกย้ายไปกันคนละทาง

+