Clint 🐠 หาย=เปื่อยงาน

‘ฮื่อ’

ว่าแล้วทั้งคู่ก็ทำการเคลื่อนตัวเองไปยังโซนบาร์อาหารที่ถูกจัดวางเรียงรายหลากหลาย

โปรตีนสองสามชนิด คาร์โบไฮเดรตอีกอย่างสองอย่าง ของหวานยักยอกเข้าช่องเก็บไอเทมอีกจำนวน…หนึ่ง

…การที่เหยือกไวน์จะหายไปสักเหยือกในงานที่คนเยอะเช่นนี้ก็คงจะไม่เป็นที่น่าสงสัยอะไรเท่าไหร่หรอกมั้ง

‘ปะ’ หยิบมาจนคิดว่าน่าจะพอใจแล้วก็ส่งสัญญาณมือชี้ไปทางระเบียงที่ตั้งห่างไกลผู้คน

*แค่ก แค่ก แค่ก แค่ก เฮือกกก*

ไอหน้าดำหน้าแดง เงือกบ้าอะไรสำลักน้ำ(2)

'เมื่อกี๊เขาว่า' แค่ก 'ลองบัทท่อมปะ' แค่ก

ละตำแหน่งอะไรนะ องค์ชายรอง ดีนะที่ยั้งตัวเองไม่ให้เขียนด่าไปในรายงานภารกิจล่าสุด

เฮือก

ปาดคราบเลือด(ไวน์)ออกจากมุมปาก

'เรา... ไปห่างๆ จากตรงนี้กันดีมั้ย'

#TheGrandFounding_Anniversary_WyH

💃 Mini event 07 - วันครบรอบการก่อตั้งอาณาจักร Ventoria 🕺

เมื่อตะวันลับขอบฟ้าไปหลายชั่วครู่ ท้องฟ้าสีส้มก็เปลี่ยนสีเป็นสีมืด เสียงดนตรีถูกบรรเลงดังจนสามารถได้ยินเสียงเพลงแว่วจากพระราชวังของอาณาจักร Ventoria

ระยะเวลาเล่นอีเวนต์: 15 มิ.ย. (สามารถเล่นย้อนหลังได้)

(ุถ้าไม่ไหวจะมาซบไหล่ข้าก็ได้นะสหายห์ 😞✨)

(ถ้าทำให้หนูขาหัวเราะได้พี่ก็ดีใจค่ะห์ 😉✨)

(คิ้นทอมโสดไม่มีจริง เขาทำอะไรคุณไม่ได้
คิ้นทอมโสด:

#TheChangedDay_WyH
[โรลเปิด l แยกรูท]

"เมี๊ยว"
"อะ จะมาเล่นกับเลนนี่หรอ ได้สิ!"

ราชสีห์ที่นั่งเล่นอยู่ตรงโต๊ะในระแวกนั้นส่งเทียงทักทายคุณ ไม่เพียงแค่เขาไม่ได้ใส่หน้ากาก วันนี้เขากลับยิ้มแย้มสดใสผิดปกติด้วย

ซ้ำร้าย เขายังลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นสิงโต นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันนี่!!!!

#TheChangedDay_WyH
[โรลเปิด | แยกรูท]

เช้าตรู่ค่อนไปทางสายแล้ว ในขณะที่{คุณ}กำลังเดินอยู่ กลับพบว่ามีเอลฟ์ร่างเล็กคนหนึ่งวิ่งออกมาจากตรอกด้านหน้าราวกับหนีอะไรบางอย่าง

แล้วเจ้าตัวก็สะดุดพื้นราบจนกระแทกใส่คุณล้มลง

หยดน้ำตาเกาะพราว มองไปที่คุณอย่างระริกไหว ท่าทางน่าสงสาร

"ข ข้าขอโทษ"

เอลฟ์ผู้ดุร้ายดันกลายเป็นคนเจ้าน้ำตาผู้อ่อนแอซะนี่!

(มาคับโชโจโชใจกันสั้นๆ5555)

#TheChangedDay_WyH

ณ ย่านการค้าที่จุดประจำของพ่อค้าชาวหูสัตว์วันนี้ดูคึกคักแปลก ๆ

แต่ไม่ใช่เพราะว่ามีสินค้าใหม่น่าสนใจหรือหายาก กลับเป็นเพราะตัวพ่อค้านั้นยอมให้ลูกค้าต่อราคาได้อย่างไม่อิดออดไม่ว่ามันจะต่ำกว่าที่ตั้งไว้มากก็ตาม

"อา...น- นั่น 200 วูโรน่ะ"

"โอ้ ท่าน...ให้ 100 วูโรงั้นหรอ..."

"ด- ได้สิ ได้อยู่แล้ว ลูกค้าถูกเสมอนี่นา..."

(มาจอยซื้อของเซลล์กันได้นะคะ🤣)

#TheChangedDay_WyH
(เล่นย้อนหลัง บวกสั้น ๆ ได้ค่ะ)

บริเวณย่านการค้าเขาจะออกมาเดินเตร่เป็นเรื่องปกติ

แต่สิ่งที่ผิดปกติไปคงเพราะเขาเองมีบรรยากาศที่แปลกไปที่นอกจากจะพึมพำอยู่คนเดียวแล้ว ทุกคำที่ออกมากลับเหมือนมีไฟแค้นห้อยสอยตามติดมาทุกคำ

#TheChangedDay_WyH (ย้อนหลัง)

ในวันนี้มีใครบางคนในชุดที่ดูแปลกตากว่าปกติมายืนหน้ากระดานภารกิจ

ชุดกระโปรงหรูหราปลิวตามแรงลม ตาปรายมองกระดาษไล่เรียงทีละแผ่น

เรียวมือที่บัดนี้เล็บถูกแต่งแต้มด้วยสีดำยกป้องปากน้อย ๆ
เสียงหัวเราะเบาบางหลุดจากริมฝีปาก

" ..ฮึ "

ด้วยใบหน้านิ่งเฉยจนน่ากลัว
ไม่แม้แต่จะรับซักภารกิจ เธอเดินจากไปด้วยมือเปล่าทั้งแบบนั้น

(เขาว่าเห็นผีอย่าทัก)

#TheChangedDay_WYH

เช้าวันนี้ ณ ใจกลางย่านการค้าที่บรรยากาศดูผิดแปลกไปจากปกติ มีนักบวชสาวในชุดสีขาวทองยืนเลือกซื้อผักอย่างหัวเสีย ‘ทีฟา‘ ที่เคยเป็นดั่งแสงนําทางของผู้คนกลับทําสีหน้าไม่สบอารมณ์และปากก็บ่นพึมพัมไม่หยุด

“ ใช้ข้ามาซื้อผักเนี่ยนะ? ข้าเป็นนักบวชมิใช่คนใช้ในบ้านสักหน่อย…บ้าเอ๊ย! ”

ใครเดินผ่านอาจโดนเธอหันมาด้วยสายตาคมราวมีด แต่ที่น่าตกใจกว่าคือ…นี่มันทีฟาแน่หรือ?

#TheChangedDay_WyH
หนูขา พระจันทร์อะ อยู่บนฟ้า
ส่วนหนูอะ อยู่ที่ข้างฝา ที่ในห้อง
ส่วนหัวใจ อันนี้พี่ยกให้หนูไว้ครอบครอง
แต่ว่า กระต่ายหมายจันทร์อะ อันนี้ไม่ต้อง
เพราะพี่จะหมายปองหนูในใจค่ะ

#TheChangedDay_WyH | #Roleplay_WyH
[โรลเปิด | แยกรูท]

“ฮ๊าย ฮายยย~ สวัสดีนักผจญภัยทุกคนนน~ ฮิฮิ, รีเอลเองค่ะ! 🎀✨“

”วันนี้ทุกคนเป็นยังไงบ้างน้า? รีเอลเข้ากิลด์มาพร้อมกับความรักล่ะค่ะ! ส่งตรงจากหัวใจของรีเอลเลยน้า! 💘💫”

เจ้าของรองเท้าส้นสูงสีชมพูที่ปกติมักจะเข้ากับมังกรสาววันนี้กลับมาบางอย่างเปลี่ยนไป หล่อนเดินเข้ากิลด์พร้อมกับยิ้มแป้นยกมือทักทายทุกคนแม้จะไม่รู้จัก

(เพราะงี้ไงถึงไม่เรียก)

รายงานผลข้างเคียงจากการดื่มยา: ไม่มีผลข้างเคียงที่เป็นอันตรายต่อร่างกาย แต่ผลลัพธ์ของโพชั่นคงจะค่อนข้างห่างไกลจากคำว่า [ไพเราะ] ไปไกลโข

น้ำเสียงไพเราะเสนาะหูนั้นก็ยังมี ทว่าเสียงที่เปล่งออกมาส่วนมากนั้นจะเป็นเสียงแปลกๆ เสียมากกว่า

...ประมาณนี้ก็คงได้มั้ง นั่งจ้องรายงานที่เตรียมนำไปส่ง

สำหรับเงินแปดพันวูโรแล้วก็นับเป็นภารกิจง่ายๆ แหละ แต่อับอายขายขี่หน้าชะมัด บ้าเอ๊ยยย!

พอหนีพ้นสายตาผู้คนแล้วก็พาตัวเองมานั่งโง่อยู่บนลังไม้ในตรอก เห็นทีคงต้องรอจนกว่ายาจะหมดฤทธิ์เสียก่อนถึงจะมีหน้ากลับเข้าไปในนั้น คลินท์ถอนหายใจออกมาเป็นเสียงนักร้องไมค์ทองคำ

"...อยากตยาชะมัด..." (เสียงมิcกี้เmาส์)

/อุดปากตัวเอง

...บางทีข้าควรจะหุบปากตัวเองได้แล้ว อือ...

...โฮลี่มังกร

"ม ไม่ใช่นะท่านลุง" (เสียงออโต้จูน)

"โอ๊ยยยยยยยยย" (เสียงใสแจ๋วเหมือนกินฮอ*คูลล์) คลินท์แทบจะเอาหน้ามุดเข้าไปในฮู้ดผ้าคลุมในขณะที่คุณลุงคนนั้นยืนขำน้ำตาเล็ด

แถมเสียงหัวเราะของลุงแกก็ยิ่งจะเรียกให้นักผจญภัยคนอื่นที่กำลังแฮงเอาท์อยู่ในกิลด์เข้ามามุงด้วย

"แม่งูเอ๊ย!" (เสียงนักร้องโอเปร่าลูกคอแปดชั้น) คลินท์กัดฟัน เสกหมอกควันอำพรางตาแล้วรีบคามุยออกมาจากตรงนั้น

เพราะรีบไปหน่อยทำให้ของเหลวเข้าไปอุดตันอยู่ในหลอดลม เป็นเงือกประสาอะไรทำไมสำลักน้ำฟะ *งอตัวไอค่อกแค่ก*

"เจ้าหนู เอ็งเป็นอะไรมากไหม?"

คุณลุงนักผจญภภัยคนหนึ่งที่เดินผ่านมาเจอเข้ามาช่วยลูบบ่า คลินท์ค่อยๆ ตั้งสติควบคุมลมหายใจ

"ไม่เป็นไรมากหรอกฮ้าฟฟู่วท่านลุงห์" (เสียง ASMR แบบวัยรุ่นเทสดีF*veM)

ลุงอึ้ง

คลินท์อึ้ง

คลินท์ยกมือปิดปาก

แต่ไอ้เราก็ร้อนเงินอยู่ซะด้วย ดันใช้โพชั่นฉุกเฉินสำรองหมดไปตอนคือจันทร์สีเลือดนั่นแหละ ถ้าเกิดกินแล้วมีอะไรผิดปกติก็ค่อยหาวิธีคลานไปกอดขาเจ้าไคเปอร์เอาก็แล้วกัน

ว่าแล้วก็เลยเดินไปแอบอยู่ตรงมุมหนึ่งของส่วนกลางกิลด์อย่างลับๆ ล่อๆ เปิดจุกไม้ที่ปิดฝาขวดออก

>ทำใจอยู่สักพักเล็ก
>กลั้นใจ
>กระดกพรวดทีเดียวหมดขวด
>สำลักหน้าดำหน้าแดง

[ภารกิจช่วยเหลือชาวเมือง Week 7 🧪 ความพยายามที่ใกล้เป็นจริง ]
[Solo]

oO(ถ้ากินเข้าไปจะตายไหมฟะ...)

คิดในใจขณะที่ยกขวดแก้วบรรจุของเหลวสีบานเย็นขึ้นมาส่องดู ว่าแต่คุณลองบอทท่อมอีกแล้วเรอะ แถมค่าตอบแทนโหดกว่าภารกิจปลิง-BEEP-นั่นอีก นี่กะเผื่อเป็นค่าหามเข้าโรงหมอด้วยเลยรึเปล่าเนี่ย

เห็นคนตีกับไก่แล้วก็หลุดขำพรืดออกมา

"ดูสนิทกันดีนะพวกท่าน"

ลูบๆ คอเจ้าราชรถพยายามให้มันเย็นลง

"...แต่จะลองเก็บไปคิดดูแล้วกัน...?" เรื่องเลี้ยงสัตว์ อาจจะเริ่มจากพวกตัวเล็กๆ....

*แฟลชแบ็คกระรอกแค้นเมื่อตอนนั้นกับหนูพุกคลั่งเมื่อตอนนู่น*

อืม ไม่เอาดีกว่า /ก้มหน้าก้มตาตัดขนเจ้าราชรถให้เรียบร้อย

🍰🍓 จบโรล 🍓🍰

“อ้ะ เกินแล้ว?”

ไหนๆ ก็เกิดแล้วแอบยักยอกที่เพิ่งเด็ดมาเมื่อกี๊เข้าปากเลยแล้วกัน แจ่บ

เสร็จแล้วก็วิ่งแถ่ดๆๆ ไปหาไฮซอนเตรียมขนเอาสตรอเบอร์รี่ไปส่งให้กับผู้ว่าจ้าง เค้ก~🍰

ทัศนวิสัยพร่าเลือด กลับตาลปัด รู้ตัวอีกทีก็ลงไปนอนคว่ำอยู่กับพื้น เปลือกตาเริ่มหนักอึ้งขึ้นเรื่อยๆ

ถ้าตื่นมาอีกที ขอให้ท้องฟ้ากลับไปเป็นสีครามเช่นเคยทีเถอะ...

[คลินท์ เวสต์วูด หมดสติ]

.
.
.
.

ณ ตรอกซอยแห่งหนึ่ง ห่างไกลจากเมืองฝั่งทิศตะวันตกอยู่มากโข คลินท์ทรุดตัวลงนั่งพิงกับผนังอาคารบ้านเรือนสักหลัง

เขายกแขนขึ้นปิดหน้า พยายามกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลออกมาอีกรอบ

ยังอ่อนหัดอยู่จริงๆ นั่นแหละนะตัวข้า... พยายามใช้ไม้คทาต่างไม้ค้ำพยุงร่างอ่อนแรงเดินไปข้างหน้า

เหุการณ์ยังไม่คลี่คลาย... ยังต้องไปกำจัด... ก้อนเลือด... พวกนั้น...

+

เลดี้ลากูนสะบัดคราบเลือดออกจากใบดาบ หันกลับมายังนักเวทที่สู้เคียงบ่าเคียงไหล่มาร่วมหลายชั่วโมง

ทว่าที่ตรงนั้นก็กลับไม่มีใครอยู่เสียแล้ว

"..."

นางเงียบไปชั่วอึดใจ

"ฮึ" ก่อนจะหลุดเสียงหัวเราะแผ่วเบาออกมาพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน "เจ้าเด็กโง่เอ๊ย..."

.
.
.
.

.
.
.
.

เวลาผ่านไปกี่ชั่วยามก็ไม่อาจทราบได้ ก้อนเลือดก้อนแล้วก้อนเล่าถูกกำจัดจดหมดอาณาบริเวณ ต้องขอขอบคุณความช่วยเหลือจากนักผจญภัยท่านอื่นที่มาสมทบทำให้การเคลียร์พื้นที่ไม่ใช่เรื่องที่เกินความสามารถนัก

แม้เหตุการณ์จะยังไม่คลี่คลาย แต่อย่างน้อยในรัศมีสองกิโลเมตรนี้ก็คงจะปลอดภัยไปอีกพักใหญ่

+

ไร้ซึ่งบทสนทนาโต้ตอบใด มีเพียงเสียงส้นเท้าสับลงกับพื้นเป็นดั่งระฆังส่งสัญญาณ ก่อนที่ทั้งสองจะพุ่งทะยานฟาดฟันภัยร้ายที่ปกคลุมอาณาจักร — ปกคลุมบ้านหลังนี้ของพวกเขา

.
.
.
.

แต่ยังไม่ทันให้ได้สร้างบาดแผล หนามโลหิตนั้นก็หยุดชะงักและสลายหายไปจากกระสุนเวทน้ำที่ยิงทะลุเป้าหมายอย่างแม่นยำ

คลินท์ เวสต์วูดกำคทาด้วยมืออันสั่นเทา ขวดโพชั่นเปล่าถูกโยนทิ้งก่อนจะใช้มือข้างที่เพิ่งว่างปาดน้ำตาทิ้ง

น่าสมเพช น่าสมเพชชะมัดเลยตัวข้า

หยัดตัวยืนหลังชนหลังกับแม่จ๋าราวกับจะบอกว่าข้าจะคอยระวังหลังให้ท่านเอง

+