𝕿𝖍𝖆𝖊𝖗𝖞𝖓 (slow)

ระหว่างที่สมาชิกท่านอื่นมุ่งตรงเข้าสู่คอกจู๊ค เธรินเองนั้นเป็นเพียงผู้เดียวที่ยืนอยู่ด้านนอกพร้อมกับเดอรานอส และเอลู

ไม่ให้เวลาล่วงเลยไปโดยเปล่าประโยชน์ มังกรนักบวชจึงตรวจสอบโดยรอบส่วนตัวอีกครั้ง ทั้งสัมภาระ เสบียง สิ่งของจำเป็น รวมถึงสภาพความพร้อมของสัตว์พาหนะคู่กายตนด้วย

เมื่อทุกอย่างดูจะเรียบร้อยดี เขาจึงทำเพียงยืนลูบศีรษะเจ้าสัตว์ปีกตัวเขื่องรอ

@leirvhan-wyh.bsky.social

เสียงร้องและความวุ่นวายที่ดังขึ้นจากอีกมุมของห้องดึงสายตาเธรินให้หันควับไปตามต้นตอ สิ่งแรกที่เห็นคือเจ้าปลิงตัวเขื่องที่เกาะแน่นอยู่บนแขนของเอลลีออน ไม่จำเป็นต้องเอ่ยถาม เธรินรีบร่ายคำสวดชำระล้างเพื่อบั่นทอนพลังชีวิตของมันลง แม้ไม่รุนแรงพอจะสังหารได้ แต่ก็ช่วยลดแรงมันลงได้บ้าง

เมื่อสิ้นคำเธรินจึงลุกขึ้นยืน ทว่าในความเร่งรีบนั้น เขายังไม่ทันได้สังเกตเลยว่ายังมีปลิงที่เกาะแน่นอยู่บนฝ้าเพดานอีก

เธรินหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ แม้จะพอทราบได้ว่านั่นเป็นคำหยอกที่ปนไปด้วยความถากถางเล็กน้อย แต่ด้วยความคุ้นเคยที่มีต่อเอลลีออนมาเนิ่นนาน เขาจึงไม่ได้ถือสาหรือเก็บมาคิดให้ขุ่นใจแต่อย่างใด

"ตามสบายเลยท่าน"

กล่าวจบ เขาก็แยกตัวออกไปก้มเก็บซากปลิงลงในห่อผ้า นับดูแล้วมีที่ยังใช้การได้เพิ่มอีกห้าตัว รวมแล้วเป็นสิบห้าพอดีในตอนนี้

เขาเห็นได้ชัดถึงความพยายามของเอลลีออนในการควบคุมพลังไม่ให้โจมตีรุนแรงเกินจำเป็น และนั่นก็เป็นจังหวะที่เธรินเริ่มร่ายบทสวดเดิมอีกครั้ง

แม้ใจหนึ่งจะนึกขันกับความโชคร้ายคราวก่อน แต่ครั้งนี้เขาพยายามตั้งสมาธิจดจ่อให้มากขึ้น เสียงทุ้มเอื้อนเอ่ยถ้อยคำศักดิ์สิทธิ์อย่างมั่นคง ไม่ให้หลุดหรือเพี้ยนไปแม้แต่น้อย

ยังไม่ทันที่พวกปลิงจะได้กระโจนเข้ามา พลังชีวิตของพวกมันก็ถูกดึงออกไปจนร่างแน่นิ่งในชั่วพริบตา

ทว่าในขณะที่กำลังกวาดสายตามองสำรวจไปรอบด้าน เธรินก็พลันสะดุดกับบางสิ่งเข้า จนต้องยกมือเอื้อมไปแตะไหล่ของเอลลีออน เพื่อให้อีกฝ่ายหยุดเช่นเดียวกัน

มันคือเจ้าพวกปลิงจำนวนถึงเจ็ดตัวด้วยกันได้ที่แอบซ่อนอยู่ตามซอกของพวกเฟอร์นิเจอร์หินผุพังนั่น เรียกได้ว่าอยู่ค่อนข้างใกล้ตัวกว่าหนแล้ว ๆ แต่ยังดีที่พวกมันดูจะยังไม่ได้สนใจพวกเขานัก

"มองไปด้านล่างและกำแพงด้านหลังซอกหินตรงนั้นสิท่าน" เขากระซิบ

"สำหรับข้าแล้ว หากเปรียบกับประตูบานอื่น ๆ ดันเจี้ยนแห่งนี้ดูจะมีสภาพที่ใกล้เคียงกับคำว่าอยู่อาศัยได้มากที่สุดกระมัง"

เธรินเอ่ยพลางก้าวเข้ามาเช่นกัน แม้เขาจะเคยมาเยือนที่นี่เป็นระยะ ๆ แต่ก็ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่ยังคงเป็นปริศนาสำหรับตัวเขาเองก็ไม่ต่างกันคำถามมากมายยังคงไม่ได้รับคำตอบ

[+]

เธรินเบือนสายตาหนีไปทางอื่น รู้สึกเหมือนถูกมองเป็นเด็กน้อยตัวกระเปี๊ยกอีกครั้งเพียงเพราะสายตาจากเอลฟ์รุ่นพี่ที่จ้องมานั้น

เขาไม่ได้เอ่ยอะไร เพียงแค่เดินดุ่มเข้าไปนับและเก็บซากของเจ้าปลิงที่อีกไม่กี่คืบก็จะมาถึงพวกเขาอยู่แล้ว

"ได้เยอะกว่าครั้งก่อนอยู่นะท่าน ข้าเก็บมาเพิ่มได้อีกหก"
เธรินพูดขึ้นพลางจัดการห่อเศษซากปลิงที่ยังคงสภาพดีด้วยผ้าก่อนใส่ลงกระเป๋าอย่างเรียบร้อย รวมแล้วก็ครบสิบชิ้นพอดี

เธรินเห็นเช่นนั้นจึงตั้งใจว่าคราวนี้เขาจะลองช่วยเอลลีออนบ้าง แต่ในขณะที่กำลังร่ายพึมพำบทสวดสำหรับดูดกลืนพลังชีวิตจากเจ้าพวกตัวเมือกเหล่านั้น ฝุ่นเจ้ากรรมที่ลอยมากับสายลมตั้งแต่เมื่อครู่ก็เริ่มเข้ามารบกวนเธรินด้วยจนได้

‘ฮะ... ชิ้ว—!’

เสียงจามดังขึ้นขัดจังหวะในจังหวะสุดท้ายของคาถา บทสวดที่เพี้ยนไปเล็กน้อยจึงไม่ก่อให้เกิดผลใด ๆ กับเจ้าปลิงตรงหน้า ทำให้พวกมันยังคงคืบคลานเข้ามาอย่างไม่ลดละ

ระหว่างที่ยืนมอง เขาก็อดรู้สึกชื่นชมไม่ได้ เอลฟ์ผู้อาวุโสเบื้องหน้านั้นมีความเชี่ยวชาญด้านเวทมนตร์มาโดยตลอด และเขาไม่เคยกังขาในข้อนั้นเลย

"เช่นนั้น ข้าจะลองไปตรวจสอบดูให้" เธรินก้าวเข้าไปยังจุดที่เหล่าปลิงถูกกำจัด

ทว่า... อนิจจา

"ข้าเก็บมาได้เพียงครึ่งเดียวเองท่าน" เธรินเอ่ยแผ่วเบา ขณะยื่นของที่รวบรวมมาให้ดู มีเพียงซากปลิงแค่สี่ชิ้นเท่านั้น ส่วนที่เหลือถูกทำลายไปจนไม่อาจเก็บรักษาได้

เมื่อวิ่งเหยาะมาได้ไกลพอสมควร เธรินจึงเอ่ยถามนักเวทในอ้อมแขน ทันทีที่อีกฝ่ายนั้นบอกว่าระยะห่างตอนนี้น่าจะปลอดภัยดีแล้ว

เขาจึงค่อยๆ วางเอลลีออนลงอย่างระมัดระวัง ปล่อยให้เอลฟ์ตรงหน้ามีโอกาสได้จัดการสิ่งที่ตนเองได้เริ่มไว้จนเสร็จสิ้น

เธรินเองไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม เพียงยืนรออย่างเงียบๆ อยู่เคียงข้าง ให้พื้นที่กับอีกคนโดยไม่เร่งเร้า

ส่วนเจ้าพวกปลิง 6 ตัวนั้นก็ยังคงพยายามคลานตามมาอยู่

เมื่อสถานการณ์เริ่มไม่สู้ดี เธรินตัดสินใจเปลี่ยนมาช้อนตัวเอลลีออนขึ้นอุ้มทันที

"ขออนุญาตนะท่าน"

ไม่รอคำตอบ ขายาวก็เร่งจ้ำพาทั้งสองพ้นจากมุมทางเข้าคับแคบ วิ่งอ้อมเข้าสู่สวนลึกในตัววงกตแทน เสียงครืดคราดของเมือกเหนียวที่ขยับเขยื้อนยังคงดังอยู่ไม่ห่าง

สิ่งที่เธรินไม่เห็น แต่เอลลีออนเห็นอย่างชัดเจน คือเจ้าปลิงตัวหนึ่งที่กระโจนเข้าใส่ได้สำเร็จ มันเกาะติดอยู่กับชายผ้าคลุมของเขาแน่นหนึบ

เธรินแอบสะดุ้งเมื่อเอลลีออนไม่เอ่ยคำใดให้เสียเวลา ปล่อยเวทโจมตีเข้าใส่กลุ่มปลิงตรงหน้าโดยไม่ลังเล

เขากระพริบตาปริบ ๆ มองเจ้าสัตว์ตัวเมือกที่เริ่มส่งเสียงแหลมด้วยความเจ็บปวด ก่อนหันมาทางต้นตอของเวทนั้นพร้อมกันเป็นตาเดียว

เมื่อเห็นว่าพวกมันเริ่มยกโขยงกระดึ๊บเข้าหา เธรินจึงจำต้องร่ายเวทออกมาอย่างไม่มีทางเลือก ส่งผลให้ตัวที่อยู่ใกล้สุดอ่อนแรงลงจนหยุดเคลื่อนไหว แต่ตัวอื่น ๆ นั้น...

ดูเหมือนว่าเธรินจะเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นสิ่งนั้น ก่อนที่ไม่นานนัก เอลลีออนก็จะเริ่มมองเห็นภาพเดียวกัน

ปลิงที่พวกเขาตามหากำลังรวมตัวกันเป็นหลุ่มเป็นก้อนอยู่ไม่ไกลนักถึง 8 ตัวด้วยกันทางด้านขวามือเบื้องหน้า พวกมันดูจะไม่ทันระวัง หรืออาจไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่ามีผู้มาเยือนกำลังจับจ้องไม่ใกล้ไม่ไกล

แต่ในทางกลับกันสำหรับตัวเอลลีออน ผู้ที่ไม่เคยย่างกลับมาอีกเลย ที่แห่งนั้นอาจปลุกทั้งความทรงจำอันอบอุ่น และบาดแผลเก่าให้ตื่นขึ้นอีกครั้ง

แต่บางทีมันอาจถึงเวลาแล้ว ที่ต้องเผชิญหน้ากับสิ่งเหล่านั้นอย่างไม่หลีกหนีในท้ายที่สุดกระมัง...

ระหว่างที่เธรินกำลังจมลึกอยู่ในห้วงความคิด เพียงครู่สั้น ๆ เท่านั้น สายตาของเขาก็บังเอิญเหลือบไปเห็นบางสิ่งที่ขยับยุกยิดอยู่หลังโขดหินริมทางพอดิบพอดี

[+]

แม้จะแทบสังเกตไม่เห็น แต่เธรินดูจะชะงักเล็กน้อยกับคำพูดของเอลลีออน ดวงตาสีอ่อนเหลือบกลับไปมองอีกฝ่ายที่ก้าวตามมาช้าๆ อยู่ชั่วขณะ

“แน่นอน… หากนั่นคือสิ่งที่ท่านต้องการ”

เสียงทุ้มเอ่ยเบาราวกับกระซิบ ไม่ให้สิ่งมีชีวิตใดในดันเจี้ยนได้ยิน แม้ตัวเขาจะเรียนรู้ที่จะเผชิญหน้าและยอมรับอดีตเมื่อกลับมาเยือนสถานที่ที่เคยเป็นบ้านเมื่อหลายปีก่อนแล้วก็ตาม

[+]

ครานี้ชายหนุ่มร่างสูงเพียงยิ้มรับ ผงกศีรษะ ก่อนหันไปทอดมองความเรียบร้อยโดยรอบเป็นครั้งสุดท้าย

เดอรานอส พาหนะคู่ใจ บัดนี้กำลังเอนกายพักใต้ร่มเงาไม้ใหญ่อย่างสงบ เสียงลมพัดแผ่วและเสียงนกร้องประปรายยิ่งขับให้บรรยากาศร่มรื่นและผ่อนคลาย

เมื่อมั่นใจว่าไม่มีสิ่งใดให้ต้องกังวล เขาจึงเป็นผู้แรกที่ย่างเท้าก้าวเข้าไป สู่ประตูมิติที่ก่อเกิดขึ้นกลางต้นพฤกษายักษ์แห่งถิ่นฐานบ้านเกิด

"อืม เช่นนั้นข้าจะทวนใจความสำคัญให้ท่านฟังอีกหนก็แล้วกัน" ไม่ปล่อยให้ยืดยาดมากความ เธรินก็กล่าวต่อถึงรายละเอียดของภารกิจ

"เป้าหมายหลักในครั้งนี้คือซากของปลิงจำนวนรวมทั้งหมด 50 ซากเพื่อให้ท่านลองบอทท่อมนำไปปรับสูตรโพชั่นรักษา"

"ข้าคิดว่าแค่ลงไปในชั้นต้น ๆ ก็น่าจะเจอพวกมันมากพออยู่" เขาพูดเสริมขึ้น พลางจัดเสื้อผ้า เครื่องแต่งกายคลุมให้รัดกุมยิ่งขึ้น ราวกับกำลังเตรียมตัวให้พร้อม

หากเป็นคนอื่นคนไกล ป่านนี้เธรินคงหูลู่ หน้าหงอยประหนึ่งกระทำผิดตั้งแต่ประโยคแรกที่ได้ยินเป็นแน่แท้ แต่เพราะความคุ้นชินกับนิสัยของเอลฟ์อาวุโสกว่าตรงหน้า พ่อมนุษย์มังกรถึงทำแค่เพียงหัวเราะในลำคอ พลางลูบปลอบขวัญแก่เจ้าเอลูที่เช้ายันค่ำก็ยังไม่นึกถูกกับการถูกจับอุ้มเสียที

"ขออภัยที่ทำให้ท่านต้องรอ ส่วนเรื่องนั้นวางใจเถิด นิสัยใส่ไฟลับหลังท่านก็รู้ว่านั่นไม่ใช่ธรรมชาติของข้า"

รอยยิ้มยังคงประดับอยู่ไม่หาย

[ เธรินถือน้องๆ เป็นตุ๊กตาตัวอ้วนกลมไปแล้ววว 😭💦✨ ]

ชายหนุ่มในชุดคลุมสีขาวก้าวลงสู่ผืนหญ้าอันโล่งกว้างอย่างนุ่มนวล ก่อนจะหันไปมองพาหนะคู่กายด้วยรอยยิ้มอบอุ่น พลางกล่าวคำขอบคุณที่มันพาเขาและเจ้าเอลูมาถึงโดยสวัสดิภาพ

เมื่อแน่ใจว่าทุกอย่างเรียบร้อย เธรินจึงหันไป ณ ปากทางเข้า แล้วเริ่มต้นก้าวเดินเข้าไปหาเอลฟ์นักเวทย์ผู้คุ้นเคย ใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ขณะเอื้อนเอ่ยคำทักทาย

“อรุณสวัสดิ์ ท่านเอลลีออน… ข้าทำให้ท่านรอนานหรือเปล่า?”

📜 Rursus Orbis — Week 2
[ ⚔️ ภารกิจ — เจ้าพวกตัวดูดเลือกน่าขยะแขยง! ]
[ โรลปิด | โกงเวลา | วันที่ 11/05 | Forestia ]
[ ผู้เข้าร่วม @elion-wyh.bsky.social ]

เสียงกระพรือปีกทรงพลังของเดอรานอสดังก้องไปทั่วบริเวณป่ายามที่มนุษย์มังกรบนหลังเอ่ยขอให้ลดระดับเพดานบินลง เพื่อส่งตนสู่ลานกว้างหน้าปากทางเข้าดันเจี้ยนอันคุ้นตา ที่ตอนนี้เหมือนจะมีใครยืนรออยู่ก่อนแล้ว

[+]

[ แต่เอลลีร่ายเวทย์โจมตีแรงนะ เธรินเชื่อมั่นว่าเอลลีทำได้อยู่แล้ว- มาแบกที-- 😔✨ ]

[ ประทับใจในความขยันมากค่ะคุณ สุดยอด น่ารักกก 😭✨ ]

[ จบภารกิจ ศึกพิชิตดันเจี้ยนมายา ]
[ หมายเหตุ: ดูเหมือนว่าหนึ่งในเจ้าปลิงที่ถูกโยนกลับไปจะจบไม่สวยเท่าไหร่ ไม่แน่ใจนักว่าเกิดอะไรขึ้นหลังบานประตูนั่น แต่อย่างน้อยเธรินก็พยายามแล้ว... 😭 ]

[ นักเวทย์ของตี้มาแล้วว 😭✨ //เตรียมลากไปทำเควส- ]

#WyH_DG

“𝑯𝒐𝒑𝒆…
𝑀𝑜𝑟𝑒 𝑑𝑒𝑙𝑖𝑐𝑎𝑡𝑒 𝑡𝘩𝑎𝑛 𝑡𝘩𝑒 𝑓𝑖𝑛𝑒𝑠𝑡 𝑔𝑙𝑎𝑠𝑠.”

⸻⸻⸻

ִֶָ 𓂃⊹ ִֶָ 𝐸𝑙𝑖𝑜𝑛 𝑀𝑖𝑠𝑡𝑙𝑢𝑟𝑒 ִֶָ 𓂃⊹ ִֶָ
- เอลลีออน มิสต์ลัวร์ -

Elf | Wizard - Wind
Rock | Lunar Quartz

Doc : bit.ly/42zGlO8
[Co Story : DM]

เขายืนนิ่งอยู่ตรงนั้นอีกครู่ เฝ้าให้แน่ใจว่าเจ้าสิ่งมีชีวิตทั้งสองจะไม่หาทางกระดึ๊บกลับออกมาอีกหน และเมื่อคิดว่าเพียงพอ เธรินถึงหมุนตัวกลับไปตรวจตรารอบเมืองเป็นหนสุดท้าย

ทว่ายังไม่ทันได้ย่างเท้าไปไกลนัก บางสิ่งกลับกลิ้งหลุน ๆ มากระแทกกับข้อเท้าของเขาเบา ๆ เสียก่อน

คัมภีร์?

แม้จะไม่ค่อยเข้าใจนัก และตัวหนังสือเองก็ดูไม่ได้เป็นมิมิค หรือมีพลังเลวร้ายอะไร เขาจึงตัดสินใจที่จะเก็บมันไว้กับตัว

“ขอบคุณท่านมาก... และข้าขอโทษอีกครั้ง” เธรินกล่าวเพียงสั้น ๆ ด้วยน้ำเสียงจริงใจ ก่อนจะจ้ำเร่งฝีเท้า พาสิ่งมีชีวิตลื่นเมือกทั้งสองกลับไปยังต้นตอของเรื่อง ประตูดันเจี้ยนลึกลับที่ยังคงเปิดกว้างอยู่กลางลาน

เมื่อถึงยังขอบของประตู เธรินก็มองดูเจ้าปลิงตัวอวบสองตัวในมือเป็นครั้งสุดท้าย แล้วจึงตัดสินใจโยนเจ้าตัวนิ่มกลับคืนเข้าไปสู่บ้านของมันโดยไม่ได้พูดอะไร

“ข้า... ขออภัย ข้ามิได้ตั้งใจ ข้าลืมตัวไปเสียสนิท” เธรินเอ่ยเสียงแผ่วอย่างตกใจ ก่อนจะรีบถอยออกห่างเล็กน้อยโดยยังคงประคองเจ้าปลิงทั้งสองไว้ในมือ พวกมันดูไร้เดียงสาเสียจนไม่รู้เลยสักนิดว่าตนเพิ่งกลายเป็นต้นเหตุ

ในตอนนั้นเอง คุณลองบอตท่อมทำเพียงยกมือขึ้นปัดเบา ๆ แทนคำว่าไม่เป็นไรพร้อมกับสีหน้าที่ดูเหนื่อยอ่อนจนเกินกว่าจะกล่าวสิ่งใด ชวนให้เธรินทั้งรู้สึกทั้งผิดและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสาร

คำตอบนั่นทำให้ใบหน้าของนักบวชชุดขาวถึงกับเผยรอยยิ้มกว้างด้วยความปิติที่เจตนาของตนส่งถึงและได้รับความเข้าใจเช่นนี้

"ท่านเป็นคนดีจริง ๆ ขอบคุณ-" ยังไม่ทันได้พูดจนจบประโยค และเพราะเธรินเผลอขยับก้าวเข้าไปเพิ่มอีกก้าวคล้ายจะโอบกอดชายหนุ่มตรงหน้า คุณลองบอตท่อมถึงกับร้องเสียงหลง

"ท่านเธริ๊นนนนนน!! ปลิง! ปลิงมัน..." เสียงในช่วงท้ายของคุณลองบอตท่อมตะกุกตะกักคล้ายกำลังจะร้องไห้